თმის სურნელი (სრულად)

-იმდენად მოგწონვარ, რომ ჩემს დასავიწყებლად ცდილობ ათასი სისულელე დამაბრალო. ალბათ ასე არასდროს არ ყოფილხარ ცხოვრებაში. -მხოლოდ შენს ოცნებებში. -დამიჯერე, ჩემს ოცნებებში მაგაზე ბევრად უფრო მეტს აკეთებ და ბევრად უფრო ნაკლები ტანსაცმლითაც.

იქ სადაც (სრულად)

გადავწყვიტე მეორედ დამედო სრულად, რადგან მგონი თავები გამოვტოვე წინა დადებაზე.. მადლობა ყველას.. შირად მიფიქრია სიკვდილზე.. ყველაზე მეტად ის მაინტერესებს, რა ხდება სიკვდილის შემდეგ? ადამიანი უბრალოდ კვდება, თუ სადმე მიდის? გამარჯობათ მე ლინდა

პირდაპირი რეისი ლოს-ანჯელესიდან III

-არ მიყვარს ტეკილა. გაუღიმა და თავი პირდაპირ მის სახესთან მიიტანა. სთორმი დააბნია მისგან წამოსულმა, თამბაქოს და ტომ ფორდის სურნელმა, ეს სუნი იცნო, თვალები დახუჭა ,რომ უფრო კარგად შეეგრძნო სუნი. გეგიმ თითქოს საკოცნელად გაიწიაო, მაგრამ თავი გაწია და

დასასრულის დასაწყისი (თავი მესამე)

- კარგი, წავედი - აქეთ იქით მიმოიხედა, რომ დაინახა არვაინ შეამჩნევდა ყელში სველი კოცნა დამიტოვა და ისე უცბად გაქრა რომ გააზრებაც ვერ მოვასწარი, რამოხდა, გაშეშებული ვიდექი და მის კოცნაზე ვფიქრობდი, სანამ სოფოს ხმამ გამომაფხიზლა.

და ალბად, სადღაც, ოდესმე, გერქმევა ჩემი

2017 წლის 15 სექტემბერი 11 კლასი და ახალი და დაძაბული წლის დასაწყისი,მეგობრების,უახლოესი ადამიანების ნახვა და მონატრების მოკვლა,ყველაფერი ჩვეულებრივად მიდიოდა მაგრამ როცა ის დაინახა ძველი გრძნობები კვლავ განახლდა,მისით აივსო, მისით დაიწყო

უშენობა

მოდი უკეთ გავიცნოთ ერთმანეთი -კარგი -რას ვერ იტან ყველაზე მეტად ? -ადამიანებს -რატომ ? -იმიტომ რომ მხოლოდ მათ შეუძლიათ ისე მოგექცნენ როგორც არარაობას -ბევრი იყოი ასეთი? -ყოველი მოსული

გაზაფხულის წვიმა (ნაწილი 7)

დილით გაღვიძებული, წინა ღამის გახსენებამ გამაბედნიერა. რა უჩვეულო იყო, როდესაც ერთ დღეს შეეძლო ასე შეეცვალე. თავს სხვანაირად ვგრძნობდი, უფრო ლაღად და თავისუფლად, ჰაერიც უფრო სუფთა მეჩვენებოდა და სამყარო ლამაზი. საწოლიდან ღიღინ-ღიღინით წამოვხტი,

სიყვარული და ტყუილი (1თავი)

ქუჩაში, ღამის სამ საათზე, განადგურებული, სულიერად წაშლილი გოგონა მიაბიჯებდა, ისე გრძნობდა თავს საერთოდ არაფერი ადარდებდა, მაგალითად არც ის, რომ ქუჩაში ასეთ მდგომარეობაში იყო, არც ის იცოდა სად მიდიოდა, ან მიდიოდა სადმე? ვერაფერს ხედავდა და გრძნობდა,

ნიღაბი (დასასრული)

- ლილე. - დას ექაჩემოდა ანდრე რომ წაეყვანა. ამ დროს მაგიდას მაღალი მამაკაცი მიუახლოვდა და ბავშვებთან ჩაიმუხლა. ბიჭს თავზე ხელი გადაუსვა და გრძელი თმა აუჩეჩა. - რა გქვია? - თბილად გაუღიმა ბავშვს. - ანდრე. - უხეშად მიუგო ბიჭმა და დას მიუბრუნდა. -

დვალი და დადიანი? არ მჯერა?! (თავი 7)

ქორწილის შემდეგ ელენე და ალექსანდრე სახლისკენ წავიდნენ. ორივე დაღლილები ყვნენ, ამიტომ სახლში შესვლა და ორივე თავიანთ ოთახებში გაეშურა. ელენე ოთახში შევიდა და "ბო" ყეფა-ყეფით გამოემართა მისკენ, ელენესაც მეტი რა უნდოდა და ეგრევე დაუწყო ფერება ძაღლს.