დაკარგული სიმშვიდე ( ნაწილი მეორე - 6 თავი )

სახლში მალე მივედით, ნოემ ნიაკო გადმოიყვანა და სადარბაზოში უნდა ავსულიყავით აბომ ხელი რო სტაცა ანასტასიას და გაბრაზებულმა შეხედა -შენ საერთოდ ნორმალური ხარ? იცი მაინც რამდენი ხანია გირეკავ? _ ანასტასია დაიბნა და ხელი ჯიბეზე მოისვა სავარაუდოდ

მძინარე მზეთუნახავო, პრინცი მოვიდა! (1)

თითქმის მკვდარი ხარ, არაფერი შეგიძლია. უბრალოდ წევხარ, გათიშული. არავის ხმა არ გესმის. ესე გრძელდება, მანამ, სანამ "ის" შენთან მოვა. უსასრულოდ წავხარ, აპარატზე მიერთებული. ხალხი სევდიანი მზერით გიცქერს. ფაქტობრივად, მკვდარი ხარ. დიახ, სწორად

დღეს ხომ ჩემი დაბადების დღეა

დღეს ხომ ჩემი დაბადების დღეა მაგრამ ჩემს გულში სევდაა დიდი წვიმების მერე გარეთ კვლავ მზეა ჩემს სულში კიდევ ამინდი ცივი

უსულო კვნესა

თუმცა კვლავაც ისმის, სადღაც შორს, უკიდეგანო სივრცეში, უკანასკნელი სიტყვების შემდეგ ძლიერი ქალების ძლიერი ქუსლების უფრო ძლიერი ბრახუნი ისინი მიდიან ამაყად თავისი კაკუნა ქუსლებით ხმაურით, თანაც უხმოდ.

"ილიანი" (თავი 9)

გაგიჟებული ყვირილი ტელეფონში ბავშვი მიკვდება 20 წუთი რადუნდა სასწრაფოსო. ხელში ამიტაცა და დივანზე მიმაწვინა, თან სახეზე მეფერებოდა და მეორედ ვხედავდი მამაჩემის ცრემლებს, პირველად მაშინ წამოუვიდა როცა გერმანიაში მაცილებდა და არიცოდა მეორედ როდის

მთვარის დღესასწაული -7

-ასე ძალიან?-საოცრად რბილი მომეჩვენა მისი სიტყვები. -ასე.... აი ასე - შემრცხვა ,ასე უტიფრად და თამამად ვუტყდებოდი სიყვარულში,თვალები ამიცრემლიანდა ლამის ტირილი დავიწყე. -უარი,რომ მეთქვა?-ცოტაოდენი დაყოვნების მერე მკითხა. -მე ამას პირველი მთვარის

იქ ცაში გაფრინდა 2

ჩვენსკენ სამი ბიჭი მოდიოდა სამივე საშინლად სიმპათიურები ირაკლი მათთან მივიდა მიესალმა და ჩვენი თავი გააცნო ლუკა ხიზანაშვილი: მაღალი ქერა ცისფერთვალება საბა მერაბაშვილი:მაღალი ქერა თაფლისფერთვალება ალექსანდრე დადეშქელიანი

მარიონეტი (მეხუთე თავი)

ალბათ, უცნაურია წლებთან ერთად როგორ შეიცვალა ხალხის აზროვნება, დღევანდელი გადასახედიდან ეს ყველაფერი ისე შორეულად და უცხოდ ეჩვენებოდათ. თითქოს, არც ის მომიტინგეები ყოფილან მათი თანამედროვეები და არც ის ავბედითი ღამე ყოფილა საქართველოს ისტორიაში.

როდესაც ჩვენი ცხოვრებიდან მიდიან

როდესაც ჩვენი ცხოვრებიდან მიდიან, ყოველთვის უამრავი პასუხგაუცემელი კითხვა გვიჩნდება. არ აქვს მნიშვნელობა როგორ აგვიხსნეს ან რა გვითხრეს, არც იმას აქვს მნიშვნელობა რის საფუძველზე მოხდა ეს, გრძნობების ნაკლებობით თუ პირიქით. ფაქტია, რომ ისინი წავიდნენ

სიგიჟით სავსე ფიქრები

ოთახში ვზივარ მშვიდად გავყურებ ქალქს რომელიც ნელ ნელა ცარიელდება ირგვლივ ყველგან ბოროტება დაძრწის ხალხიც ნელ ბელა იფიტება და ადამიანობას კარგავს,ხელებ შეკრული გამოვყავარ ხალხს სინათლის შუქზე თავი მაღალა მაქვს აწეული და ცას ვუყირებ გულში ვეკიტხები