„არ არსებობს პირველი სიყვარული, არსებობს ძლიერი სიყვარული“ თავი-1

ვთვლი რომ საკმაოდ აქტიურია ჩემი ცხოვრება ბავშვობიდან ჩემი მშობლების დამსახურებით. პ.ს მე ნია ვარ 23-წლის, თავისუფლად შემიძლია ვთქვა, რომ მომწონს ჩემი ცხოვრების სტილი, ვაღიარებ ამბიციურიც ვარ და ვთვლი რომ ადამიანს თუ ამბიციები არ აქვს, ცხოვრებაში

შენ მოხვალ

შენ მოხვალ ხვალ, მოხვალ თეთრი მიხაკებით, შენ დროს ეტრფი_ მე ვერაფრით შევეგუე, შენ ცხოვრებას კვლავ შეჰყურებ მირაჟებით,

,,მე მაინც მოვალ"

დედამიწა რომ დაიქცეს მე მაინც მოვალ, სულ რომ იწვიმოს, სულ რომ ითოვოს მაინც წამოვალ, გზა რომ გაქრეს არ დავფიქრედები მე ფრთებს შევისხამ სწრაფი სიჩქარით შენს სიახლოვეს გულში

მიყვარს

მიყვარს, მიყვარს... როცა ვარდებს სურნელება შენი ასდით, როცა, ბაღში - ნაფეხურებს, შენი ტერფის ჭრილი დასდევთ, როცა, ეს მზეც გაიცეკვებს - ჩრდილებს ფერი რომ არ გას

ჩემეული 2

ყინავს.თოვლის ფიფქები ერთმანეთზე ეცემიან და დიდ მასას ქმნიან,ათეთრებენ არემარეს.არავინაა გარეთ.მანქანებიც არ მოძრაობენ და ზუზუნით არ აყრუებენ არე-მარეს.ბუნება მარტოა.თოვლის დიდი რაოდენობის გამო ხეები დამძიმებულები არიან და წელში მოხრილნი

ნატალია(4)დასასრული

ჩვენიო ისე თქვა გულში სითბო ჩამეღვარა , წარმოვიდგინე წლების მერე მე და რატი აქ მის სახლში დასასავენებლად როგორ ამოვიდოდით უკვე ოჯახი, მისი კი არა მერე უკვე ჩვენი სახლი ერქმეოდა ამ საოცარ ადგილს. გამოუსწორებელ მეოცნებედ მაქცია მე ამ სიყვარულმა,

მე და შთაგონება

მხოლოდ მოგონება შემრჩა სამახსოვროდ აღარც სითბო შენი და არც შენი მზერა, მინდა შენი სუნთქვა სულში შევინახო მაგრამ არ გამომდის, თითქოს მეურჩება.

მთელი ცხოვრება და სამი თვე (თავი 9)

დრო საშინლად იწელებოდა... და ჩემი ინტერესი უფრო მძაფრდებოდა...თქვენ არ იცით როგორ მაინტერესებდა "ის"... როგორ მინდოდა გამერკვია რა მოხდა?! ან ახლა როგორ არის?! რას ფიქრობს რას ფიქრობდა... იმდენი რამ მაინტერესებდა.... როგორც იქნა ჩემი წასვლის დრო

გოგონა ბავშვთა სახლიდან (სრულად)

დაბადების დღიდანვე დამტოვა დედამ, არ ვუნდოდი, არ ვუყვარდი, არადა მე რა დავაშავე?! მე ხომ ისე ველოდებოდი ამ სამყაროში მოვლენას, დედის სითბოს და სიყვარულს, მაგრამ ალბათ არ ვიყავი ამ ყველაფრის ღირსი...

***

მთაში არსებული ია და­გიკრიფე გულიც მოგიძღვენი, ვარდიც ხომ გაჩუქე ?! სასმელს მივეძალე, ფიქრებს მოვუხშირე ნატვრად, რომ მექეცი ყოველ განთიადზე.