ყველაფერი დამთავრდა

ის უგუნური წავიდა და მორიგ ბიჭთან ავიდა მე კი აქ დავრჩი ამაყად მხოლოდ სიმართლის დარაჯად

ჯიუტი და მისი სვანი (თავი 3)

ცხელი სუნთქვა რომ ვიგრძენი კისერთან აი მაშინ მიხვდვი ძაან რომ მქონდა დარხეული -შენთვის არ უსწავლებიათ რომ ასე არუნდა დახვდე ბიჭს! -და შენთვის არ უსწავლებიათ დაუკაკუნებლად სხვის ოთახში უზრდელობაა შემოსვლა?? შემოვუტრიალდი და თვალებში შევანათე, ჯერ

დამეხმარეთ !

გამარჯობათ, ნინი 17 წლის, მოკლედ მომწონს ძალიან ერთი ბიჭი მგონი მიყვარს კიდევაც არვიცი. უბრალოდ როგორმოვიქცე რაგავაკეთო მირჩიეთ , არასდროს არავინ არ მყვარებია გვყავს საერთო ბევრი მეგობარი მგონი იცის თვითონაც ეს ამბავი, ერთადაც ვართ ხოლმე ერთ

მთელი ცხოვრება და სამი თვე (თავი 9)

--ნახევარ საათში ჩემთან იყავი--ტელეფონში "ცოლის" ხმა გავიგონე. ველოდი მის ზარს.. ვიცოდი, ვხვდებოდი დარეკავდა და ეს ყველაფერი მშვიდად არ ჩაივლიდა. სამუშაოდან გავენთავისუფლე და წავდეი.... მთელი გზა აზრებს ვალაგებდი რამეთქვა...რას მკითხავდა,რა

ჩემო ტიციან ...

ვერ ჩაქრა სულში ალავერდის წმინდა სანთელი, რამდენი თემა დაგვიტოვე ლექსად ტიციან. დღემდე ელვარებს ჩვენს ზეცაზე შენი სახელი (მაგრამ მრავალმა ვინ იყავი კვლავ არ იციან).

შენ მე დელიგიტით (სიყვარულით) დამაავადე (მესამე თავი)

-დაჩი?აქ რა გინდა? -სალაპარაკო მაქვს შენთან მეუბნება წყნარად და შიგნით შემოდის.ოხ ჯანდაბა.ესღა მაკლდა. -სანდრო გაიცანი ეს ჩემი ძმაა დაჩი.ვეუბნები და ყალბ ღიმილს სახეზე ვიკრავ.

მომაბეზრებელი ფიქტიურობა. (2)

მანქანაში ვზივარ და ანდრიასთან მივდივარ..დანიშნულების ადგილზე ვჩერდებით, კარს მძღოლი მიღებს, მანქანიდან გადავდივარ და ანდრიასკენ მივრბივარ, ძალიან მაგრად მიხუტებს და სახლში შევყავარ. აქ არასდროს ვყოფილვარ. არვიცი რა მინდა აქ..აქ არ არის ჩემი ადგილი?

სიყვარულის რეფლექსი (სრულად)

მასთან ძალიან ახლოს მივედი, ისე ახლოს, რომ ამ ლამაზი ხედის თავზე მოაჯირთან რომ არ ყოფილიყო მიმწყვდეული, უდაოდ უკან დაიხევდა უხერხულობისგან. სხვა გზა არ ჰქონდა, ადგილზე გაქვავდა და ჩემს მძიმე სუნთქვას განცვიფრებული უსმენდა. ხელები მის მარჯვნივ და

მიგდებული "პატარძალი" (6)

-და მაინც რა გინდა ნენე?! -თორნიკე სად ჯანდაბაში მიდიხარ?!-მივზდევ , მაგრამ ამ საშინელი ფეხსაცმლით ეჭვი მაქვს ვერ დავეწევი! -ლაშხი!-ახლა კი ბრუნდება ჩემსკენ. ახლოს მოდის და თვალებში მიყურებს.

მე და შენი სექტემბერი

შემოდგომის ფოთოლცვენა ჩუმად იწყებს ქარვის ცეკვას და სექტემბის მზის სხივები სიყვარულით გემსგავსება, ლურჯად ნახატ სილამაზეს ზეცა ისე მოუხიბლავს, თეთრ რღუბლებში ჩიტის ფრენაც ზეთის ტილოს ემსგავსება.