შრამიანი წარსული 1 თავი

ნელა მივაბიჯებთ, უბრალოდ ვსეირნობთ. რამდენი რამე მაქვს მისთვის სათქმელი, მაგრამ ვერც ერთ სიტყვას გამოვთქვამ. განსაკუთრებული ხარ! მართლა?- რითი? ყველაფრით უბრალოდ გავჩუმდი, ყველაფრით ვარ განსხვავებული, ის აზიელია მე ევროპელი, მე 21-ე საუკუნეში

სულს მოგცემ!(7)

კალათსკენ დაიხარა -მარიააამ ! მარიამ სად წახვედი -ჯერ მანქანიდან ღრიალებდა მერე როგორც ჩანს თავადაც გადმოვიდა და კალათისთვის ხელი რომ უნდა მოეკიდებინა იმ წამს წვდა მაჯაში- გაჩერდი! იქნებ ბომბია ... რომ მივარდი -ალექსანდრე გამიშვი ...ხმა არ გესმის?

იასამნისფრად მიყვარხარ (თავი 3)

ნეტავ იქ მოვმკვდარიყავი.. ცრემლები წამომივიდა. თირნიკემ ჩემსკენ მოიხედა და შემამჩია. სახეზე გაკვირვება ეტყობოდა. აქ არ მელოდებოდა. აღარ იღიმოდა, აღარც ვინმეზე ღადაობდა. სევდიანი თვალებით უყურებდა ხანშიშესულ დედამისს, რომელიც უძრავად იჯდა ეტლში. არ

შენ არ ხარ ჩემი და! მე შენ მიყვარხარ! (15 თავი) დასასრული

სახლში მარტოვარ. სანდრო სამსახურშიდან მალე დაბრუნდება. ჩემი პოლიციელი საქმრო. ჩვენს ფოტოს ვუყურებ და მეღიმება. გემრიელ სადილს ვუმზადებ საქმროს. ახლა აღარ მჭორდება თავის მოტყუება როგორც ოთხი წლის წინ ხდებოდა. როდესაც ყველაფერი უკვე მზად მაქვს

პატარა ჩანახატი სიყვარულის შესახებ

ოდესმე გყვარებიათ?იცით როგორი გრძნობაა?მერწმუნეთ შესანიშნავია.ასეთი ბედნიერი .არასდროს ვყოფილვარ,ვანათებდი თან რადიკალურად შევიცვალე.ერთ დროს ქაჯი, წყნარი და დინჯი გავხდი. როგორი ბიჭი იყო იცით?მოძველბიჭო.ყოველი წინადადების ბოლოს იგინებოდა.სულ

მეგობრობა სიცოცხლეზე ძვირად ფასობს

ოდესმე გიფიქრიათ რა არის მეგობრობა, რას წარმოადგენს თქვენი თქვენთვის მეგობარი, დარწმუნებული ვარ უამრავჯერ. რას გააკეთებდით თუ ოდესმე თქვენს მეგობარს შველა დასჭირდებოდა, იმაზე მეტად დიდი დახმარების გაწევა, ვიდრე წაქცეულის ფეხზე წამოყენება, პირადად

მოსწავლის ნათლია (თავი 5)

-ახლა უკვე ეჭვი მეპარება , რომ მაშინ დაგაბრუნებ უკან, როცა მოინდომებ. არ უნდა ჩაგეცვა ეს კაბა ნენე... ახლა ზედმეტად... ზედმეტად ცდი ჩემს მოთმინებას და ზედმეტად მაწამებ...- ახლა ზედმეტად გემრიელად მეჩვენება ეგ გახეთქილი ტუჩი და ზედმეტად მსიამოვნებს

მწვანე

ეს იყო ბედის ირონია,თუკი შეიძლება ამას საერთოდ ბედი ან ირონია ეწოდოს.ოთხშაბათი იყო,ექვსი ივნისი,ნელი ნაბიჯებით მივუყვებოდი გზას საკუთარი კაბინეტისკენ,თეთრი ხალათი მეცვა როგორც ყოველთვის და ყვითელი კონვერსები.ცხელოდა და სწორედ ამ სიცხეს ვაბრალებდი

რამდენი კოცნა შემოატოვე ნეტავ ჩემს ტუჩებს?

რამდენი კოცნა შემოატოვე ნეტავ ჩემს ტუჩებს? რამდენი ღიმილი დაუნახავს ნეტავ ჩემს თვალებს? დამათვლევინე რა იქნება ის ჩახუტება შენს არითმიას რომ აჩქარებდა. დამათვლევინე ის სიტყვები მე რომ მიყვარდა.

"ეგოს" ამოძახილი

იცი ყველაზე კარგად როდის ვარ? იცით ყველაზე ბედნიერი როდის ვარ? - როცა მთვარიანი ღამეა... არა ჩვეულებრივი მთვარე არა, სავსე მთვარე. როცა მუქი და ღრუბელგადარეცხილი ცის ზენიტშია... მტვარე როცა მზეს ეფარება და მზის სხივები ანაზდად გამოსჭრის მთვარის