ბატონი 1 თავი

ქარიანი საღამო იყო. ციოდა. ქალაქში სიჩუმე ჩამოწოლილიყო. თუ არ ჩავთვლით ქარს, რომელიც ხმაურით ეხეთქებოდა ყველაფერს და ყველგან თავის კვალს ტოვებდა. სტელტონი სულ მარტოდმარტო დაეხეტებოდა ქუჩებში და ამით სიამოვნებას იღებდა, რადგან დროებით მაინც

ციტატები ერიხ მარია რემარკის რომანიდან "ტრიუმფალური თაღი"

"ყველანი თითქოს პატარა ნაპერწკლები ვართ, უჩინარი ქარისაგან დევნილნი." "რა უნდა მისცეს ერთმა ადამინმა მეორეს ერთი წვეთი სითბოს გარდა? და რა უნდა იყოს ამაზე დიდი?" "სიკვდილი - აი, რაშია ჭეშმარიტი სიდიადე, მასში აღწევს ადამიანი სრულყოფილებას, და ისიც

ანგელოზი

5 წელი გავიდა. 5სატანჯველი წელი , დადიანს ვერ უყურებდა ყოველ დღე, ვერ ტკბებოდა მისი ყურებით, ვერ ხედავდა მის თაფლისთერ თვალებს, არ ესმოდა მისი ხმა და ყველაზე მეტად ეს ტანჯავდა. მარიტამ მასთნ სიარული შეწყვიტა,ბოლო წელი საერთოდ აღარ გამოჩენილა...

ემა (სრულად)

"რა უსამართლოა ეს ცხოვრება"უკვე მერამდენედ ვიმეორებდი საყვარელ ფრაზას გულში, ხმამაღლა კი არაფერს ვამბობდი და გულმოდგინედ ვუსმენდი საშუალო სიმაღლის გამხდარ ქალს,რომელსაც მკაცრი გამომეტყველება სახიდან არ მოშორებია ისე მაძლევდა განკარგულებას, თუ რა

ჩემიდან შენამდე (დასასრული)

- არ მიბრაზდები? - არაფერი რომ არ ვუპასუხე საწოლისკენ წამოვიდა და ფრთხილად მომიწვა - მითხარი გთხოვ - მხარზე ჩამომადო ნიკაპი და თითები წელზე შემიცურა - არ მეტყვი? ე.ი მიბრაზდები - ასე რომ იქცევი პასუხს ვერ გცემ - ძლივს ამოვიხავლე და როგორც კი

ჭია-ჭია-მაია (თავი 1)

არასდროს დამავიწყდება, ჩემი პირველი რეაქცია, როდესაც ზღვა დავინახე. უკვე 12 წლის ვიყავი და ცოტა არ იყოს შემაშინა. შემაშინა და ბევრ რამეზე დამაფიქრა. მაშინ მივხვდი რა პატარა ვიყავი ამ სამყაროში და მიუხედავად ამისა, რამდენი რამის შეცვლა შემეძლო რადგან

ხის სახლი

მსხვილი კალმით ხელში ვზივარ და კვამლში გახვეულია ჩვენზე ფიქრები.რევმატიზმი მაწუხებს ამ მზიან ღამეს.ისეთი ნათელი ღამეა ეს სავსე მთვარე მზისგან არაფრით განსხვავდება.

Never miss a chance to dance(დასასრული)

-ჟიურიმ უკვე მიიღო საბოლოო გადაწყვეტილება–ყროყინებს წამყვანი ინგლისურად–და ჩვენი დღევანდელი გამარჯვებული გუნდიააა...ი ნ დ ო ე თ ი ! და აი აქ დაიკარგა ჩვენი იმედი!.. ყელში ბურთი გამეჩხირა... მაქსიმეს ჩავეხუტე, რომ ჩვენი ჯგუფელების მოწყენილი და

მე არ დამისრულებია...(III თავი)

სანამ ეთერი მოვიდოდა მხარზე უხეში შეხება ვიგრძენი. მე ვინმე ნაცნობი მეგონა მაგრამ ხელში წუხანდელი „ლამასო“ შემრჩა. ფეხზე წამომაგდო და ისეთი სახით მიყურებდა რაღაც ცუდი მოხდებოდა ვგრძნობდი. გაბრიელის ხმის გაგონება ასე ჯერ არ გამხარებია.

რატომ გადავეყარეთ ასეთ იდიოტებს 13

- რას აპირებ? -თითქოს ჩანაფიქრს მიუხვდა ესმა. - ძველი ხერხია მაგრამ გამოცდილი, მოტაცებას - დასჯილი ბავშვივით გადახედა თემომ. - ოჰჰ დაგადგათ საშველი ძლივს. პირველი ბავშვის ნათლია მე ვარ იცოდე. - გაეცინა ესმას. - მეგონა დამტუქსავდი- ამოისუნთქა თემომ.