მარიამი (3)

როგორც იცით ყველა მეგობრობას აქვს თავისი მინუს-პლიუსები, მათ შემთხვევაშიც ასე მოხდა, მარიამს არასდროს ჰყვარებია, ამით ისარგებლა ანამ და გადაწყვიტა მოეტყუებინა, რომ ერთ-ერთ უფროსკლასელ ბიჭს უყვარდა, მარიამმა ადვილად დაიჯერა, იმდენად დამაჯერებლად

ნამდვილი სიყვარული (თავი 3)

ვაიმე არ მჯერა, პირველად შემიყვარდა ადამიანი სიგიჟემდე და სტატია: ცნობილი ბიზნესმენის ლევან ახვლედიანის ვაჟი "სანდრო ახვლედიანი" დაქორწინდა?! "დაქორწინდა" "დაქორწინდა" ეს სიტყვა მიტრიალებს თავში, ნუთუ ეს სიმართლეა, მას ცოლი ყავს, მე ის სამუდამოდ

პირველად რომ დაგინახე...(16)

უცებ კარზე კაკუნი გაისმა. -ვინაა?-ლიზა არავის არ ელოდებოდა... ხოლო დიტო. -სურპრიზია. დიტომ კარი გააღო და ოთახში მანჩო შემოვიდა. შეჰკივლა და ლიზას გადაეხვია. -ჩემი გოგო, როგორ გაზრდილხარ, როგორ შეცვლილხარ.... ჩემი პატარა გოგო.

10.პროფესორი მეტიჩარა(დასასრული)

თაბაშირში ჩაჭყუნულ ფეხს ვუყურებ. არა, რა აბა წარმოიდგინეთ კიდევ რამდენი გოგოა ისეთი დებილი, რომ ძლივს ნაღირსებმა შეყვარებულმა ხელში აიყვანოს და ამან ქარიყლაპიასავით იფართხალოს. პლუს ძირს დაბრეხვოს და თანი ისე დაებერტყოს, რომ ფეხი მოიტეხოს. მგონი

ნასახლარი თავი 1-ლი

არვიცი ზუსტად იმ საღამოს მამა როდის მოვიდა სახლში, სამსახურიდან გამოაგდეს ნასვამი იყო დედას უყვიროდა, ხმა ნელ-ნელა იზრდებოდა და მასთან ერთად ჩემი ხელების მიფარება ყურებზე,ყველაფრის მტვრევა ისმოდა, ყოველთვის როცა ეს ხდებოდა გავიქცეოდი ჩემს ოთახში

სინათლის სხივი წყვდიადში(12)

როგორც კი ახალ ამბებში აჩვენეს ჩემი სახლის ხანძარი, ელისი ახალ ორლეანში დაბრუნდა. ჩვენ ქორწილის შემდეგ არ ვკონტაქტობდით რადგან არ მინდოდა ჩემს პრობლემებში ჩამეთრია, თუმცა ის მაინც ჩამოვიდა, მე ჯერ კიდევ სააბაზანოს სარკეში საკუთრ გამოსახულებას

მსოფლიო​ სხვა თვალით (თავი მეორე)

მსოფლიო სხვა თვალით ჩემი პირველი სათავგადასავლო მოთხრობაა , თქვენ პატივად გხვდათ იმოგზაუროთ უბრალო სახანძროს უფროს ნიკ ჯოუნსთან ერთად რომლის თვალწინ მსოფლიო შეიცვლება ერთი ვირუსის გავრცელებით, ნიკი იწყებს დღიურის წერას და თქვენც თან მოსდევთ მის

თამაში თავი 7

გასაღებს მაწვდის და ქურთუკს კარადაში კიდებს. რატომღაც ამ ბოლო დროს აი იმ ბოლო ფიქრის მერე აღარაფერზე ვფიქრობ,დავიცალე და ჩემი ცხოვრება თითქოს მქრთალი მეჩვენება. ოთახში ვზივარ და ველოდები პაცენტებს, გარედან მესმის ვიღაცის კივილი ვიღაც ყვირის და

შენი თვალები ჩამიძირავენ

იქვე კუთხეში ობლად დატოვებულ სკამზე ვზივარ, ხალხისგან მოშორებით, თუმცაღა მათ ვერც ვამჩნევ. ასობით ადამიანში მკაფიოდ ვარჩევ შენს თვალებს, რომლებიც მაგნიტივით მიზიდავს და ჩაძირვისკენ მიბიძგებს. იცი?! შენი თვალების ენა მესმის, შენს შეხებას ფიქრებში

მავთულხლართს მიღმა

უკვე დამავიწყდა, რას ნიშნავს მშვიდად ყოფნა, აღარც ის მახსოვს, ბოლოს ბუნებრივად როდის ჩამეძინა. ვუყურებ გარშემო ნაზამთრალ კედლებს და საშველი არსაითაა. ყოველდღე რაღაც ფერადი აბები მოაქვთ, არ ვყლაპავ, ვაცურებ ექიმებს, მერე ამ ყველაფერს წყალს ვასხამ და