ვინ თქვა რომ სიყვარული ბედნიერებაა??!! (თავი 9)

-ყველაფერი შენი ბრალია იმ დღეს რომ არ დამთვრალიყავი და არ ამოსულიყავი ასე არ მოხდებოდა.. იმ დღეს საერთოდ ერთად რომ არ ვყოფილიყავით ასე არ მოხდებოდა.. საერთოდ რომ არ გამოჩენილიყავიი ყველაფერი კარაგდ იქნებოდა..(მე) კბილებში ვცრი და ვგრძნობ როგორ

შენზე ოცნება შემიყვარდა

როცა თვალებში მის თვალებში იკარგები მოსმენისას და აცნობიერებ რომ სიტყვა არ გაგიგია! შენზე ოცნება შევიყვარე მის მეტი არ დამრჩენია რა...

ისევ გაწვიმდა

ისევ გაწვიმდა და მომიშუშა გულის იარა ქარიც ჩადგა და ოჰ, დამაწყნარა მე ამ ნიავმა

4.პროფესორი მეტიჩარა

ბოლოჯერ ვიკრებ ძალას უაზროდ აღიალებული სოფოს დასამშვიდებლად, მაგრამ რა აზრი აქვს მაინც თავისას მიერეკება. -ადამინოო!-ვგრვგინავ მაისის ცასავით გამწარებული.-უკვე ჩაიარა ახალმა წელმაც, გამოცდებმაც, დარდმაც და ჭირ-ვარამმაც, ამიხსენი რა გატირებს?

მკვლელობა შავი იებით (ნაწილი 5)

ემამ ეს თქვა თუ არა მაშინვე სილა მოხვდა.-ჩემთან იყავი და მითხარი რომ ამას არ იცნობდი და მაინც მისი მოკვლა დაავალე?! და კიდევ არაფერ შუაში ხარ?! -ფრანკო! ახლავე წაიყვანე და ისევ საკანში მიაბრძანე!ემას ხმა არ ამოუღია, ისე ჩაჯდა მანქანაში იმ ჯართში,

შეგეჩვიე 25

-მაგას როგორ მეკითხები, ხომ იცი რომ უბედნიერესი ვარ და ამ სიტყვასაც არ ძალუძს ბოლომდე იმის გამოხატვა რასაც მე განვიდი. შენი შვილის დედობა ჩემთვის დიდი სიამაყე და პასუხისმგებლობაა.

იო (თავი 9)

შენ თუ სწორი გზის პოვნა არ გინდა, ნება მომეცი შენს ნაკვალევს გამოვყვე. სადაც არ უნდა წახვიდე, რომელ ხრამშიც არ უნდა გადაიჩეხო, მეც შენთან ერთად წამოვალ. იცოდე, რომ თუ ჩემთან ერთად არ გადაიჩეხები, შენს მერე მე წამოვალ და დარჩენილ ცხოვრებას შენს

დაწუნებული სარძლო (თავი 5)

მეორე დღეს მშვიდად ჩავიდა მარია დამლა და ყველაფრის ქრონოლოგურად მოყოლა დაიწყო, ყოველი სიტყვისას მანანას თითქოს ცივი ოფლი ასხამდა. გაწონასწორებული ქალი იყო მაგრამ ქოთქოთა, თუმცა იმ მომენტში მშვიდად მიმართა მარიას და მხოლოდ ეს უთხარ: არ დაუშვა, არ

რადგან დამღალა ...

შემომღაღადებს მოცინარი სიზმრების ვნება, რომ ვზივარ გზაზე და არეულ ფიქრებს ვალაგებ და თითქოს დახშულ სივრცეებში მიწევს ცხოვრება, რადგან უენო ერთგულება შერჩათ ალაგებს,

ღამის მორევში

იცი რა მიყვარდა ყველაზე მეტად? სავსე მთვარეობისას გარეთ რომ გავიდოდი, გრილი ნიავი სახეზე მაშინვე რომ მომედებოდა.მარტო ვიყავი წყვდიადით მოცულ სამყაროში და ღამის სიბნელეს მთვარის ნათება არღვევდა.ირგვლივ სიჩუმე სუფევდა, ისეთი შეგრძნება მქონდა, რომ