უცხო ( თავი 16 )

- კაი, რას იბუტები ვიხუმრე უბრალოდ. - მისკენ გადატრიალდა, კნუტის თვალებით უყურებდა და მიმიკას არ იცვლიდა. ისეთი საყვარელი იყო ბიჭი ჩაიფერფლა. - საოცრად კარგი მონეტია ხოლმე, შენს ნერვებზე დაკვრა, რომ შემიძლია და ადვილად ბრაზდები, საერთოდ არ შეგიძლია

ნაცნობი გრძნობა (სრულად)

წინ სიცილით მივიწევ და გაბუზულ ტაისიაზე უფრო მეცინება,ეს უკანასკნელი სკოლის კიბეებზე ჩამოსვლის დროს ისეთი ასრიალდა შარვალი გვერძზე ჰქონდა,ამის გახსენებაზე კვლავ თავიდან ვიწყებ სიცილს და უკვე ვხვდები რო ძალიან ცუდათ ვარ. -აუ კარგი რა,ეგრე შენც

როდესაც ვრჩები ჩემს თავთან მარტო ღამით

როდესაც ვრჩები ჩემს თავთან მარტო ღამით თავთან დავიდებ ფურცელს და კალამს რომ ჩავფიქრდები სულ ერთი წამიტ სხვა საფიქრელი შენს მეტი რა მაქ

მთვარის მეგობარი (თავი 1)

შენ შენს საიდუმლო სადარდებელს უყვები მთვარეს და ისიც გულისყურით გისმენს. გისმენს და გეუბნება პასუხებს, რომლის მოსმენაც გინდა. შეიძლება არ გინდა პასუხი ეს იყოს, არ გესიამოვნოს, არ მოგეწონოს, მაგრამ გჭირდება. რჩევას გაძლევს მთვარე და ჩვეული

მოლურჯო სული... (თავი 8)

თუმცა შენ ამას ვერ გაიგებ, იმიტომ რომ შენ მსგავსი სიყვარული წილად არასოდეს გერგება. მხარზე პლედი გავისწორე და აივანზე გასასვლელი მინის კარი გავაღე. გარეთ ყველაფერს ლეკავდა წვიმა. -ცდები მეც მერგო მსგავსი სიყვარული წილად და ამ სიყვარულს, ჩემი შენდამი

სიმშვიდემდე შეშლილი(4)

გაღიმებულმა მშვიდად დავიწყე წერა, პირველი საკითხის დასრულების შემდეგ გვერდიდან ჩურჩული მომესმა , დახმარებას მთხოვდნენ. გადავხედე და კარნახი დავიწყე. ორი წინადადება არ მქონდა ნათქვამი ჩემი გვარი რომ გავიგე ...ისე გაისმა სიჩუმეში ლექტორის ხმა

თამაში (ნაწილი 7)

საავადმყოფოში უმისამართოდ დავდივარ, კესის ისევ ძინავს და მის სანახავად არ გვიშვებენ. მინდა რომ ვნახო, ვნახო და ყველაფერი ვუთხრა. მინდა ვუთხრა რომ სულელი ვიყავი, და რომ მისით ვამაყობ. მინდა რომ ყველაფერი ვუთხრა, მაგრამ სამწუხაროდ ამას ვერ ვახერხებ.

ჩემი მზე

გარეთ მზეა,მაგრამ თითქოს მაინც სიბნელე სუფევს,ტემპერატურა მაღალია,მაგრამ ჩემში მაინც ყველაფერი გაყინულია.მზე მომენატრა! მისი სინათლე და სითბო მომენატრა,მაგრამ მე მზე აღარ მყავს,ის გარდაიცვალა და დამტოვა მარტო სიბნელეში და სიცივეში,არც კი

სამი გზა (თავი 17)

დათას ხმაში ყველაფრის ამოკითხვა შეიძლებოდა. ტკივილის, სიყვარულის, სინანულის, ბრაზის... აბსოლუტურად ყველა ემოცია იგრძნობოდა მის მიერ წარმოთქმულ სიტყვა „მიყვარხარში“ და უკვე კარის ზღურბლზე მდგარი ოლიკო, ადგილს შეეყინა.

ჩემი სიცოცხლის აზრი ხარ!!! (2)

სახლამდეც მივაღწიეთ, ძალიან მომნატრებია ეს ადგილები. სახლში რომ შევედით მაშინვე ჩემი ოთახისაკენ გავემართე და ჩემს ტანსაცმელს ადგილი მივუჩუნე. შემდეგ, კი კვლავ მისაღებში დავბრუნდი. იო იქ არ დამხვდა, ამიტომაც სამზარეულოსაკენ ავიღე გეზი. იო