ხელახლა (სრულად)

ჩემს ცხოვრებაში ისევ გამოჩნდა. ისევ ამრია. ისევ გამახსენა ყველაფერი. დამაფიქრა რა მინდა და რას ვაკეთებ. მისმა მესიჯმა მოიცვა მთელი ჩემი სხეული. ჟრუანტელმა დამიარა. ყველა უჯრედი მოიცვა. ისე შემცივდა ყინვაც ვერ გამოიწვევდა ასეთ ძლიერ კანკალს.

მეგობრის ხათრით (თავი 7)

მანქანა ისევ გაფუჭდა. ბედი მაქვსო – მე უნდა ვთქვა. ამასთან ერთად მგონი გზაც ამებნა. ესღა მაკლდა სრული ბედნიერებისათვის. მანქანიდან გადმოვედი და გზას გავხედე. მიუხედავად იმისა, რომ დასახლებულ ტერიტორიაზე ვიყავი, არავინ მოჩანდა. ტელეფონი და ზურგჩანთა

დემონი ( ჩრდილების თამაში ) თავი 1

გასაქცევი არსადაა, მაფია ყოველთვის ირჩევს მის მსხვერპლს და გასაქანს არ აძლევს. და თუ ფიქრობ რომ სისხლიან გარჩევებს და სიკვდილს გაექცევი, ცდები! ამას ვერავინ შეძლებს. სადაც არ უნდა წახვიდე ის ყველგან გიპოვის, სადაც არ უნდა გაიქცე ის ყველგან მოვა!

ძიძა თავი მეორე

დილით ძლივს ავწიე თავი საწოლიდან, ჯერ რვა საათი იყო, გარეთ ისევ წვიმდა და დიდი ალბათობით მთელი დღე ასე გაგრძელდებოდა, ტელეფონი მოვნახე საწოლში და ამინდის პროგნოზს გადავხედე ტოსკანაშიც წვიმდა.. რაღაც აფორიაქებული ვიყავი, საწოლიდან ადგომაც კი არ

უცხო ( თავი 22 )

- ნუ დაგავიწყდებათ, ქირურგიული განყოფილების უფროსი დროებით ხართ! და როცა მოინდომებს ელიზაბეტ დანელია დაბრუნდება. თქვენ კიდევ უფლება არ გაქვთ, მას პაციენტის მონახულება დაუშალოთ და ასე აგდებულად ესაუბროთ. მან კარგად იცის ეტიკეტი, თქვენგან ნამდვილად

ცუდი გოგო "ენემი" (თავი 5)

და აი დღე როდესაც ენემი უნიში ბოლო გამოცდის ჩასაბარებლად წავა. მისაღებში მეტრეველების ოჯახის ყველა წევრი იყო ენემის გარდა. რატომ? იმიტომ რომ უნდოდა მშობლებისთვის საამაყო ყოფილიყო და მთელ ღამეებს კონსპექტებით ხელში იჯდა ამიტომ მთელი ღამის უძილოს

მკვლელობა შავი იებით (ნაწილი 11)

ერიკმა ხელი მოკიდა ქალის შარფს და ისევ იგრძნო სურნელი, ქალის კოცნა გაახსენდა და ლოგინზე წამოწვა:-ემა...რატომ გაქვს ზოგჯერ ცივი და ზოგჯერ თბილი შემოხედვა...რატომ ხარ ხან მკაცრი ხან თბილი...ჩაფიქრებული დაიძრა ქაღალდებისკენ. ლოგინზე რამოდენიმე

ტკბილი წვიმა (მეექვსე თავი)

–რა კარგია სახლში დაბრუნება. ღიმილით თქვა ალექსმა და სავარძელში მოკალათდა. –ჰო,საავადმყოფოს სუნი უკვე ცუდად მხდის,ისევ ის დღე მახსენდება,როცა შენ კინაღამ... სიტყვა შუაზე გაუწყდა ანას. ალექსმა გოგონას ხელები მოკიდა და მის გვერდით,სავარძლის კიდეზე

ცისარტყელა (სრულიად)

ბიჭი გოგონას ნატიფ თითებს უსვამს ხელს,მას კი მორცხვად ეღიმება. ამ უბრალო მოძრაობაშიც იმხელა სიყვარული იგრძნობოდა თეთრი შურით შემშურდა. ძალიან საყვარელი გოგოა. ლოყები,როგორც ჩანს ყოველთვის აწითლებული აქვს. მე ჩაის შევექცევი და ისევ მწვანეებს

ძველი პიანინო - 60

ფიფო წასვლას არ ჩქარობდა, თითქოს რაღაცის თქმა უნდოდა, მაგრამ დუმდა. მხატვარი ჩვეული სიდინჯით წრუპავდა კონიაკს და ელოდა როდის ამოღერღავდა სათქმელს მისი სტუმარი, ის კი ამ დროს მონუსხულივით შეჰყურებდა ფანჯრის რაფაზე მდგარ, უბრალო მინის ქილაში ნახევრად