იო (თავი 3)

იომ ჯერ არაფერი უპასუხა, მშვიდად გასცდნენ ტროტუარს და ქალაქის უზარმაზარ, შავ ხიდზე აღმოჩნდნენ. ხიდის გვერდები, წვრილი, გისოსებიანი რკინებით შემოეღობათ. ბიჭი მასზე შემოჯდა, გისოსებს შორის მოაქცია ტერფები და ზედა ტანით გადაიხარა. ლეა მთელი სხეულით

წინ გაიხედე! (საცდელი თავი)

მე ვიცი რატომაც. მე მას ვუყვარდი და მე ეს არ დავაფასე. უბრალოდ საშინელებაა როდესაც შენ გამო მიღაცა მოკვდება,ან ის კიდე რომ მე მისი სიყვარული არ დავაფასე. რა დებილი ვარ არადა რა ლამაზი ყოფილა მარიამი პანაშვიდზე მაინც მივალ.სირცხვილია და თან თავს

მე არ ვაპირებ უშენოდ ვიცხოვრო< 12 თავი

ნანუჩი წადი დაისვენე,უკვე გვიანია სადაცაა გათენდება.უთხრა მირიანმა და თავისი ხმა თავადაც ვერ იცნო.კიდევ ერთხელ შეისუნთქა მისი სუნი და ნანამ უკან-უკან ხევით წავიდა და გულამოვარდნილი შევარდა საძინებელში.სამივე ერთ ტახტზე იწვა და სამივე გემრიელად

ნამდვილი სიყვარული (14)

მე ჩემს ოთახში, სიბნელეში ვიჯექი და მომხდარზე ვფიქრობდი, ვერ ვეგუებოდი საკუთარ საქციელს, რაც უფრო დიდხანს და მეტს ვფიქრობდი მომხდარზე მით უფრო ვბრაზობდი საკუთარ თავზე. ოთახში ვეღარ გავჩერდი და სამზარეულოში გამოვედი წყლის დასალევად იქ ნიკი დამხვდა

გიჟი ექიმი მატარებელში (10 თავი)

-შენ... შენ აქ რა გინდა?-გაკვირვებული შეყურებდა ნუცა ლექსოს -ჰმმ ძმაკაცმა დამირეკა ერთი გოგოაო და...-ნუცამ შეაჩერა -გაჩერდი არ მაინტერესებს-ყრუდ ამოილაპარაკა და წამში ბაგეებზე იგრძნო შეხება. არა ზუსტად ეს ჭირდებოდა ახალა ნუცას და თითქოს ერთიანად

!WTF! (თავი 1)

ქიმიაზე შევედით,ლექტორს ყველა დიდი მოლოდინით ელოდა,ლაილა რაღაც მოსვლას აგვიანებდა,დროის გაყვანის მიზნით მობილურში ვიქექებოდი,ამასობაში ვიღაც დინჯი ნაბიჯებით შემოვიდა,ლექტორია,იმწამსვე გავიფიქრე,თავი ავწიე და რას ვხედავ:იოანე ნაკანი,ქიმიის

ძველი პიანინო - 52

პიპა ტკბილ სიზმრებში გაეხვია, ცხოვრებისგან დათრგუნულს ასე ბედნიერად არასდროს უგრძვნია თავი. ხშირად ისეთი კოშმარიც დასიზმრია, რომ დასვენების მაგივრად დილით საშინლად დაღლილი იღვიძებდა. ახლა კი ჩაძირული უცნაურ სიზმარში თავს ბედნიერად გრძნობდა. გულს

მეგონა,რომ ცისფერთვალება ანგელოზი შემიყვარდა...

მე თაკო ვარ,20 წლის კონსერვატორიის მეორე კურსის სტუდენტი. ჩემთვის მუსიკა და სიმღერა დგას ყველაფერია. ჩემი მშობლები საქართველოში არ არიან 2 წელია, მე აქ ვცხოვრობ ჩემს დასთან-ანასთან და დეიდაშვილ-ნუცასთან ერთად. მიუხედავად იმისა რომ სულ ვკამათობთ

საწოლში მტერთან(ნაწილი 1)

სუიციდი. ყველაზე დიდი სიმხდალე, როდესაც მის გარდა ვერაფერზე ფიქრობ და გგონია რომ ეს ერთადერთი გამოსავალია. ვდგავარ სახურავზე და ცხოვრებაზე ვფიქრდები. მიღირს კი ასეთი ახალგაზრდა და ლამაზი მიწაში ჩავწვე და დავლპე? ბევრი ტკივილი შემხვდა, მაგრამ იყო

ცვლილება

ხალხი ქმნის ყალიბს, გინდა თუ არა, უნდა მოერგო. მერე რა, თუ სხვა მასალისგან ხარ ნაძერწი. უნდა შეიცვალო მხოლოდ იმიტომ, რომ ასე სურთ სხვებს. შენდა უნებლიედ ებმები უსასრულო ჯაჭვში. არ გაპატიებენ ამ მთლიანობის დარღვევას.... ხელს გკრავენ, გიბიძგებენ,