დაშანტაჟებული მკვლელი 1

გამარჯობა! მე ვარ ლილი, 17 წლისა და სამი თვის. ამჟამად ვმუშაობ ჩემს საძინებელ ოთახში. პროფესია – ძილი. ასევე მაქვს აურაცხელი ჰობი, რომელთა დასაბამია, რა თქმა უნდა – ძილი. სკოლაში არ გამოვირჩევი არც სწავლით, არც სოციალური ცხოვრებით ე.ი არ მყავს

ამოუცნობი ზარი (4)

მდივანზე მოსრილილი მობილურიდან ყრუდ ისმოდა ექიმის ნათქვამი სიტყვები, რომელებსაც ნიტასთვის დიდი მნიშვნელობა არ ჰქონდა და არც აინტერესებდა... ვერ ვიტყვი რომ სასოწარკვეთილებაში ჩავარდა, ეს მისი სტილი არ იყო, უბრალოდ ვერ იჯერებდა, მიუხედავად იმისა რომ

მე გეტრფი ჩემო სიცოცხლე

მე გეტრფი ჩემო სიცოცხლე შენ ჩემო გულის ლაჟვარდო მე შენ მიყვარხარ იცოდე ჩემო ენძელავ და ვარდო შენზე ფიქრებში მე ღამით აღარა მძინავს ლამაზო როდის იქნება ნეტავი ეს სიყვარული გაგანდო

შენი ადამიანი^^

მერე მატულობდა ფიფქი და ათოვდა თბილისს^^ ათოვდა წყნარად..მთელი გამეტებით.. თითქოს ფიფქები სიყვარულს ლამობდნენ...სიყვარულს წინასწარმეტყველებდნენ...ერთმანეთისკნ ილტვოდნენ და ცის უკიდეგანო სივრცეში იკარგებოდნენ...რაღაც მათ აშორებდათ. რაღაც უხილავი..

ძველი პიანინო - 42

კონიაკი იწურებოდა, ფიფო წასვლას არ ჩქარობდა, არც მხატვარი აძალებდა, ისე აეშალა საუბრის საღერღელი, რომ ვერ ჩერდებოდა. - აი, სულ პირველად, დანაშაულის ადგილას, რომ შედიხარ, რას აქცევ ხოლმე ყურადღებას? - პირველად საერთოდ ანომალიებს უნდა მიაქციო

ცოდვილი მამაკაცი (IV თავი)

ლაურა იდგა გაუნძრევლად . მეც აღარ დავაყოვნე და მასთან სწრაფად მივედი , მაგრად მოვეხვიე , როგორც მონატრებული , საუკუნე უნახავი წყვილი ... -ლუის გამიშვი ! გამიშვი ! -კარგი, მაგრამ აგიხსნი ყველაფერს ... -რა გაქვს ასახსნელი ?! -მე სხვა ქალს გავხედავ ?

მწვანეთვალება დემონი. 1 თავი

მიკრო ავტობუსი თბილისს უახლოვდებოდა. თბილისის შემოსასვლეში გზა გადაკეტილი დახვდათ. მძიმე ავარია მომხდარიყო და მანაქანების კოლონა ახლა ერთ რიგად ჩამწკრივებული ადგილიდან არ იძვროდა იმხელა საცობი წარმოქმნილიყო. პოლიციის თანამშრომლები ამაოდ ცდილობდნენ

უცხო ( თავი 14 )

- კარგ დროს მოვედი?! მეც ეგ გავიფიქრე, გაუხარდება ჩემი ნახვათქო. სავარძლის უკან იდგა, ხელები მაგიდაზე დააწყო და თავის მკლავებში მოიქცია, ისე რომ სახე მის ყელთან ჰქონდა და ცხელ სუნთს აფრქვევდა. მთელმა ფლორა-ფაუნამ გადაუარა და ზოგიც შიგ სხეულში

ჩემი მორაგბე (5)

1 თვე ისე გავიდა, დღეში მხოლოდ ერთ ლუკმას ვჭამდი.არაფერი მინდოდა საგიჟეთიდან წასვლის გარდა. მე გიჟი არ ვიყავი... არ ვიცი სხვებს რა ეგონათ, მაგრამ მე ნორმალურ ჭკუაზე ვიყავი .იმის მერე გავგიჟდი, რაც ამ ჯოჯოხეთში მომიყვანეს. ჰო ასე იყო... მიუხედავად

მკვდარი ვარ

როცა ფარ-ხმალი ხელში მიჭირავს ჩემი ქვეყნისთვის მხოლოდ ფარი ვარ თუკი შევცოდე, გადავაჭარბე სახელმწიფოსთვის უკვე მკვდარი ვარ. სისხლის ვიბრძოლე ბოლო წვეთამდე მოხდა სულის და ხორცის გამიჯვნა