წერილი პირველ სიყვარულს

.ამმ... ბოდიში, არ ვიცი როგორ მოგმართო. სიყვარულო? არა, არა. ღმერთო, რა საშინლად ბანალურია. მეგობარო? - ეს კიდევ უფრო დიდი სისულელე.იქნებ რომელიმე თბილი სიტყვა მომეფიქრებინა. რას ვბოდავ... ჯანდაბას, მოდი უცნობს დაგიძახებ. მე ხომ ჯერ არ ვიცი, ვინ

გარდასახვა (I თავი)

-ნამდვილად არ მიღირს დილის ძილი გავიტეხო და ამ ქალის ორ საათიან უაზრო ლაქლაქს ვუსმინო. - მთქნარებით გადაულაპარაკა აუდიტორიიდან გამოსვლისას ნინიმ მეგობრებს და უცებ მზერა გაუშეშდა. -ეე, მოიცადეთ, ეს გიგი არაა? გიგიი! - მთელი ხმით იყვირა დერეფანში და

ცუდი გოგო "ენემი" (თავი 3)

გაგა ყიფიანი - გარეგნობა: შავგვრემანი, მუქი ყავისფერი თვალები, პატარა ცხვირი და პატარა ტუჩები. საშუალო სიმაღლის დაკუნთული სხეულით. მას ევალება ყველანაირი სიტუაციისა, ამბებისა და ინფორმაციის მიწოდება. ალექსანდრე დადიანი- გარეგნობა: მაღალი, დაკუნთული

სიმშვიდემდე შეშლილი(17)

გული სხვანაირად ჩემს...თითქოს ჩემში აღარ არის და მის სხეულში გადავიდა ,დამტოვა ასე უკითხავად, ურცხვად და წავიდა . შევიშალე ... მან შემშალა ,მთელი ჩემი არსება შეიშალა მისი გამოჩენისას,პირველივე დანახვის წამიდან სიმშვიდემდე შევიშალე!

იო (თავი 11)

ხელოვნებაში... არაფერში არ იცოდა საზღვარი, რადგან მიაჩნდა, რომ საზღვრები ულამაზოა, არარეალურია. იჯდა, და თავადაც ვერ ხვდებოდა, რატომ სველდებოდა მისი თვალები. არ იცოდა, ეს არასდროს დამართნია. ეს სისველე თვალთაგან უცხო იყო მისთვის, შეუცნობელი და

ბედნიერების რეცეპტი (ოცდამეოთხე თავი)

ამაზე ნაკლები პირველი სამუშაო დღე არ უნდა გენატრა. მიუხედავად იმისა, რომ ვაჟის გულგრილობით განაწყენებული აღარც ახსენებდა, აღარც საუბრობდა, თითქოს დაივიწყა და თავადაც ისევე მარტივად ამოირეცხა გულიდან, როგორც თორნიკემ. ყოველ შემთხვევაში ამის დღემდე

და მე ჟრუანტელი მივლის!

და მე ჟრუანტელი მივლის... ალბათ შეგრძნებაა ღელვის, სადღაც სურნელია წვიმის, სადღაც მზემ დაკარგა ფერი...

წვიმიან ღამეს შენზე ფიქრები

ახლა, დღეს ღამე ისევ გაწვიმდა ზეცა რატომღაც ისევ ატირდა წვიმის წვეთების ხშირმა ხმაურმა ლექსის წერის დრო უმალ მაუწყა

ია'სამნის_ფერი

სევდა მოერია გრძნობას. ახლა... ია_სამანია სერი. ახლა გადაიღებს წვიმაც... მაგრამ დაიწყება შტორმი. ჩემი არაფერი შეგრჩა. გარდა ია'სამნის_ფერი. ფიქრით განისლული ზეცა თვლემს და არად აგდებს სევდას. წამით შერხეული კაბა,

მე არ ვაპირებ უშენოდ ვიცხოვრო< 17 თავი

-სკოლაში დავდიოდით,ჯერ კიდევ მოსწავლეები ვიყავით და ერთ ჯგუფში ვსწავლობდით.წლების განმავლობაში ვერ ვამხელდი მისგამი სიყვარულს და ჩუმად ვაცილებდი აბეზარ თაყვანისმცემლებს.მირიანი მეხმარებოდა მაგრად,რამდენჯერ უჩემოდაც კი უჩხუბია. ზაზა კი მარტო