ჩრდილები(პროლოგი)

სიენამ ქუჩაში გამოაბიჯა და ნელა გაემართა უნივერსიტეტისკენ.გრძელი გზა იყო,მაგრამ გოგონას ფეხით სიარული ძალიან უყვარდა.დადიოდა და თან გამვლელთა სახეებს აკვირდებოდა ხოლმე.ზოგის გაყინულ,ზოგის სევდიან და ზოგის მომღიმარ სახეს...უცებ ყრუ კვნესის ხმა მიწვდა

ძველი პიანინო - 49

ბოლოს და ბოლოს რაღაც მაინც ყოველთვის მთავრდება და შენ კი ჩაჭიდებული ხარ და არ უშვებ და შენვე თუ არ აღიარე ეს დასასრული იგი არასდროს დამთავრდება...“ პიპა კედლისკენ შებრუნებული იწვა, მოხუცის სიტყვები ყურში ჩაესმოდა, ზურგს უკან მის მზერასაც გრძნობდა...

სიმშვიდემდე შეშლილი(7)

-მაინტერესებს როგორ უხდი ხოლმე სამაგიეროს ....-რა მატლიკინებს,ენავ რატომ მისწრებ წინ? შენც აღარ ემორჩილები ტვინს? მგონი ნერვული სისტემაც მოისალა კუნთოვანიც და საერთოდ ანატომიის ყველა წესს ვარღვევ.

მთვარის მეგობარი (თავი 3)

- არავინ შემხვედრია ისეთი, ვინც აზრს შემაცვლევინებდა. - რა აზრს? - რომ სიყვარული დროის და ნერვების ხარჯვად ღირს. და რომ… ღირს ვინმესთვის იმის თქმა, რომ მთელი არსებით მიყვარს.

ესეც გაივლის...უბრალოდ არ დანებდე (თავი15)

ლუკას დანახვაზე წამოდგომა ვცადე, მაგრამ სანდრომ ამის საშუალება არ მომცა, -დიახ... -ამაყად უპასუხა სანდრომ, მე კი დამორცხვებული აღარ ვიცი რა მექნა... -ხელს ხომ არ გიშლით? - ირონიული ღიმილით იყურებოდა... -სულაც არა, შეგიძლია გაიარო... -იქნებ აქ

როიალები (8)

*** საოცარი სურნელი იდგა დარბაზში. თეთრ კედლებზე, ძველი ტილოს ნამუშევრები დაეკიდებინათ. მარჯვენა კედელზე კი თეთრი, უსახო ფიგურები ჩაემწკრივებინათ. სტუმრები აქეთ-იქით დადიოდნენ, კედლიდან კედლისკენ ინაცვლებდნენ, ტილოდან ტილომდე მანძილის დაფარვამდე,

მარწყვის სურნელი (9)

- თქვენ დაიწყებთ. დაამატა და მანიშნა მათთან მივსულიყავი. სანამ მათთან მივაღწიე ლამის გავიშოტე ადგილას. ნერვიულობისაგან ხელები მეყინებოდა..დამეთანხმებით და რთულია ამხელა აუდიტორიის წინაშე დაუმუშავებელი ტექსტით სცენა გაითამაშო, მითუმეტეს რომ ყველაფერი

ცისფერი ყინული-1

ელენემ შეწინააღმდეგება სცადა, მაგრამ ლურჯთვალებიანის ძლიერ ხელს თითქოს არც არაფერი უგრძვნია. მან თავი ყურთან ახლოს მიუტანა და გაჩერდა. ღრმად სუნთქავდა და მისი ამონასუნთქი გრილი ჰაერინკანზე ეკლებად აყრიდა ელენეს. გული აუჩქარდა, ასეთ სიახლოვეს ვერ

ცოდვილი მამაკაცი ( X )

ახლავე დავბრუნდები ... გარეთ გავედი და დევიდს დავუძახე , ჩემი ქორწილის შემდეგ არც კი მინახავს . -დევიდ , როგორ ხარ ? სად დაგვეკარგე ? ასე მეგონა სტუმრობას აპპირებდი და გელოდებოდით მე და ლაურა . -დიახ ვაპირებდით , მარამ ყველაფერი ბავშვის ბრალია !

ნამდვილი სიყვარული (8)

დღეები გადიოდა, ნიკი ჯიუტად განაგრძობდა იმის მტკიცებას რომ ჩვენს შორის ყველაფერი მორჩა, ეს საშინლად მაცოფებდა და ჩემდა უნებურად ჯავრს ნინიზე ვიყრიდი, ის ჩემსა და ნიკს შორის იჭყლიტებოდა -დილამშვიდობისა ელი -მე სამზარეულოში შევედი ჯერ კიდევ პიჟამაში