გიჟი ექიმი მატარებელში (12 თავი)

ტირილით დასიებულ თვალებს ვუყურებ. პირველად ცხოვრებაში დარწმუნებული ვარ, რომ ჩემი ძმა გამოძვრება. თაია ზის და არაფერს აკეთებს, არც ლაპარაკობს, არც მოძრაობს მხოლოდ სუნთქავს და თვალებს ახამხამებს. -მე გავალ-ფეხზე წამოვდექი და ავთოს ოთახს მივაშურე.

კიდევ ერთი მთიელი? ნაწილი პირველი

-არ მიყვარს, როცა მეწინააღმდეგებიან, მაგრამ შენნაირ მოწინააღმდეგეზე უარს არ ვიტყოდი-თვალებში მიყურებს, ერთიანად მახურებს იმის წარმოდგენისას რასაც ის ახლა ფიქრობს და უკან ვიწევი. -გამიშვი-ხმა მიკანკალებს და ჩემს სისუსტეზე მეშლება ნერვები.

არ მინდა ჩემი შვილი მე რომ დამემსგავსოს

ვერ შევძლებ ვუყურო, როგორ შეწყვეტს ჩემთან ლაპარაკს მაშინ, როცა ეს ყველაზე მეტად დასჭირდება. ვერ ავიტან მოვისმინო კედლის მეორე მხრიდან ჩუმი ტირილი და მითხრას, რომ ცუდი სიზმარი ნახა, ან, ემოციურ ფილმს უყურა. ვერ ავიტან ვუყურო, როგორ მშორდება და

პირველი თოვლი

31 დეკემბერი.პირველი თოვლი.როგორც ამბობენ, ამ დღეს სასწაულები ხდება.დავიჯერებდი რომ არა ცხოვრება,რომელიც ასე მღლის.მან ყველაფერი წამართვა.რაღა დამრჩენია.აღარ მჯერა სასწაულების.ნეტავ გამოჩნდება ადამიანი,რომელიც შემაცვლევინებს აზრს?ადამიანი,რომელიც

ძველი პიანინო - 54

მიმის სახლშიც და სამსახურში ყველაფერი კარგად ჰქონდა, მაგრამ შინაგანად ძალიან აირია. ცდილობდა არავის შეემჩნია და კარგადაც მალავდა თავის სულიერ ბრძოლას, მაგრამ ვის ან რას ებრძოდა თავადაც არ იცოდა. იმ ღამით კი კოშმარულმა სიზმრებმა მოსვენების საშუალება

ნოზაძე (ნაწილი 1)

დღევანდელ რეალობაში ადამიანები ერთმანეთს რამდენიმე ნაწილად ყოფენ,ზოგი ერთს მდიდარი ეკადრება გვერდით,ზოგისთვის სოფლის მაცხოვრებელი დაბალი ფენაა,ზოგი კი საერთოდ ზედ არ უყურებს არც ერთს და არც მეორეს.... ისევე როგორც მე ! რა აზრი აქვს ადამიანებთან

სველი იასამანი [4]

თვალების გახელისთანავე თავის ტკივილს ვგრძნობ. ჩემს ოთახში ვარ, ჩემს საწოლზე, ტუმბოზე მინერალური წყალი დგას, მეღიმება. ადგომა მინდა, მაგრამ ვერ ვდგები. თავი საოცრად მაქვს დამძიმებული და როგორც კი წამოვიწევი, მაშინვე ისევ ბრუნვას იწყებს.

ესეც გაივლის...უბრალოდ არ დანებდე (თავი17)

-რაო? როგორაა? -ვკითხე ანერვიულებულმა. -საუბარმა წარმატებუთ ჩაიარა - ამოისუნთქა - ძალიან ნერვიულობს და ამავდროულად, გაცეცხლებულია... არ ვიცი ლუკა ხომ იცი როგორია, ასე ადვილად არ დათმობს...

შუქი დამიტოვე

გავეცალეთ... სანამ სურვილია, სანამ სიახლოვე... შავი დუმილია ისევ, არე-მარე, ოთხას შუქიანი ფარდა შეატოვეს...

ვინ თქვა რომ სიყვარული ბედნიერება??!! (თავი 8)

დღე ისე მირბის რომ გუგას თვალებს ვერ ვაწყდები.. გული მწყდება რომ არ ვნახე.. მარიამის ირონიული ღიმლი თან დამყვება და მეც ვხვდები რომ გუშინდელი საღამო უბრალოდ გუგას სიმთვრალეს უნდა მივაწერო..თავბრუ მესხმის ამისს გაფიქრებაზეე მაგრამ თითქოს არ მტკივაა..