ბურდული და სხვა კატასტროფები (2)

-მორჩა,თავს წავაჭრი!-მუშტად შეკრული ხელებით ვდგები და კარს ნაჩქარევად ვაღებ. სადარბაზოშიც ისმის ამის რახუნი,რაღა დღეს მოუნდა კონცერტების გამართვა! ჰაერს ღრმად ვისუნთქავ და ზარის ღილაკს ვაჭერ. სულ ტყულად ვიცდი ნახევარი წუთი,აშკარად ვერ გადააჭარბა

მეორედ არ იბადებიან (თავი 1)

-ისე მიკვირს მთელი თვეებია გაიგნორებ და მაინც რომ ცდილობდ ურთიერთობის აღდგენას, ვოთ ეტა მინს. -იმას, რომ ჩემთვის მნიშვნელოვანი ხარ. -მნიშვნელოვანი კი არა ერთი სული გაქვს შენი ტურტლიანი ხელებით სადმე მომიფათურო. -რა სიტყვებია ეს..

ფილოფობია -სიყვარულის შიში (სრულად)

არა , არაფერი უბრალოდ ვერ ვიძინებ. ფანჯარაზე დააკაკუნე და გავაღებ წინიდან არ შემოხვიდე კაი? -კაი გოგო ორწუთში მანდ ვარ. ტელეფონი გავუთიშე კესოს, ლოგინზე ზურგით დავწექი და ჭერზე აკრულ გვირილების პლაკატს მივაშტერდი. თვალები დავხუჭე და ვეცადე, მათთან

ესეც გაივლის...უბრალოდ არ დანებდე (თავი8)

ვივახშმეთ... ყველაფერი მივალაგეთ... სანდრო როგორც ყოველთვის კარგ ხასიათზეა, ლუკა და მე მოწყენილები ვსხედვართ და ველოდებით... დრო უსაშველოდ გაიწელა, იმედის გადაწურვამდე რამდენიმე წამამდე კარზე ზარია... უცებ ლუკას და ჩემი თვალები ერთმანეთს ხვდება,

ბედნიერების რეცეპტი (მეათე თავი)

ალბათ, ძნელი მისახვედრი არაა, რომ ბიუროკრატიულ მომენტებს, დოკუმენტების მოწესრიგებას და ბავშვის ოფიციალურად შვილად აყვანის პროცესს თეკლე და აკა აღარ დაელოდნენ, თორნიკე თავშესაფარში არ დატოვეს და თბილისში მათი თანხლებით წამოვიდა. ბედნიერი იყო ბავშვი,

69 დღე ტყვეობაში ( თავი 7)

-ახლა დაიჩოქე! -რაა? რატომ?-შეშინებულმა ამოილუღლუღა გოგონამ და ლიამს მიაშტერდა. ლიამს არაფერი უთქვია,გოგონას მხრებზე ხელები დააწყო და ქვევით დაქაჩა,ლილემ კი ზეწოლას ვერ გაუძლო და მუხლებზე დავარდა. -მინეტს გამიკეთებ!-ლიამის სიტყვები განაჩენივით

გამიუცხოვდი

გამიუცხოვდი.. შენი თვალებიდან სითბოს ვეღარ ვამჩნევ და მეტირება.. უკვე თვეებია აღარ გამიღიმია.. დღეები ჩვეულებრივ ღამეებს დამესგავსა.. ისევ ზამთარი.. ისევ აივანი.. ისევ უგვირილობა.. არეული ემოციებით.. ფიქრებით..

სილურჯე

ლურჯია დღეს ცა, როგორც არასდროს, თითქოს უყლუპია მთელი საღებავი. ურცხვად იყურება, წელში გამართული სულაც არ ადარდებს, მას ეს განთიადი. მთვარის სილურჯეში

ადამიანის ბუნება

არ გიფიქრიათ, რომ ჩვენი და ბუნების ხასიათი ერთმანეთს ჰგავს? არ გიპოვიათ საკუთარი თავი მრისხანე გრიგალში ტოტებს რომ ამტვრევს და ბუმბერაზ ხეებს დრეკს? თავსხმა წვიმაში? თოვლის ფიფქებში? ღრუბლების გრიალში? ცაზე გაკლაკნილ ელვაში? განა გაზაფხული კარგ

7.მხიარული რომანი

-არა! ანა გამოფხიზლდი! ანააა! იცოდე მოგკლავ! ვერ გადამირჩები! ანაა!-თეკლა გაფითრებულ სახეს დაჰყურებდა, მთელი არსებით გრძნობდა ვენებში მჩქეფარე სისხლს, წითელ, მაცოცხლებელ სითხეს, ყველაზე მთავარს, ყველაზე ბინძურს, ყველაზე სუფთას, ყველაფრის