როცა დილა გათენდება

როცა დილა გათენდება, გულში ცეცხლი აენთება! ბოროტება გამეფდება, უშენობა არ მნებდება. სიმარტოვეს ვერ ვშორდები ან თვითონ მან არ მშორდება გული ტეხვით მთიდან კვლავაც გუნდასავით დაგორდება

იტალიური ეზო.(მეხუთე თავი)

ეს ის მომენტია, როდესაც სიტყვებს მნიშვნელობა არ აქვს. ეს ის მომენტია, როდესაც ბოდიში არაფერს უშველია, სულ, რომ მუხლებზე დადგე და პატიება თხოვო, არ გაპატიებს. არც უნდა გაპატიოს, ეს იცი და ეს ყველაზე მძიმეა. თითქოს სათვალავი აგერია უკვე იმდენჯერ

ნინი and დამიანე (XXV ნაწილი)

მანქანა ეზოში გავაჩერე, სახლის კარი შევაღე, ფეხსაცმელი იქვე გავიხადე და ოთახში ავირბინე. კარი შევაღე თუ არა მისი სუნამოს სუნი ვიგრძენი, ვითომც არ შემიმჩნევია ისე შევედი ოთახში და კარი მივხურე. კურტკა და ჯემპრი გავიხადე და ძირს დავყარე, შარვალიც

ცხოვრება გრძელდება _6_

- გაყინული ხარ.- ვიცი, გზაში ძალიან შემცივდა. ჯეისი მკლავებს ისე მხვევს ლამის სუნთქვა შემეკრას, მაგრამ ისეთი თბილია არ მინდა გამიშვას.- მაპატიე ყურში ნაზად ჩამჩურჩულა ჯეისმა.

"ნი" "ნე" (თავი3)

რას ქვია მოიტაცეს,,ვღრიალებ მთელ ხმაზე,სიბრაზისგან მთელი სხეული მეჭიმება,მინდა ყველაფერი დავანგრიო,როდესაც მის აცრემლებულ,შეშინებულ თვალებს წარმოვიდგენ,,,შენ არაფერზე ინერვიულო ნანა გესმის?მოვძებნი,მიწიდან ამოვთხრი იმ ნაბიჭვარს,,,აკანკალებული

ძველი პიანინო - 16

მიმიმ მოუხშირა სამსახურში დაგვიანებასა თუ გაცდენას, თუმცა გასამართლებელი მიზეზი ისედაც ჰქონდა, ქალაქი კარგად უნდა დაეთვალიერებინა, სიძველეები აღებეჭდა, და ყველაზე მთავარი კი ის იყო, რომ არც დროში იყო შეზღუდული. ასეთი საინტერესო სამუშაო და თავისუფალი

მაფიის ბოსი! თავი 6 (1D Fanfic) +18

იმ გოგომ შემომხედა საუბარი რომ გაიგო და ტელეფონი რომ დავდე აშკარად ყალბი ღიმილით მკითხა -თავს როგორ გრძნობთ? -მე ჯესიკა მქვია და მიუხედავად იმისა რომ ჩემზე ცუდი წარმოდგენა გაქვს მე შენთვის დაბრკოლება არ ვარ. ნაილი ჩემი პირველი სიყვარულია და შეიძლება

Dream (თავი 7)

დილით ტასოს გაეღვიძა და სანდროზე მიხუტებული, ფიქრს განაგრძობდა . ვერც აცნობიერებდა ისე უფახუნებდა გულთან წამწამებს , სანდროს ეღუტუნებოდა და გამოეღვიძა . შეამჩნია რომ ტასო ჩაფიქრებული იყო . _ ტასო რა გჭირს ? _ არა , არაფერი . _ აბა რატომ ჩაფიქრდი?

შეგეჩვიე XVIII

ოღონდ ახლა სამსახურში არ ვიყო წასასვლელი და ყველაფერს დავთმობდი, წუხანდელი ღამისთევის შემდეგ თავის აწევაც კი მეზარება ბალიშიდან. მაგრამ საქმე მიხმობს. თებეა უკვე ამდგარიყო. მასზე ფიქრში ვიყავი და ოთახის კარი შემოაღო, -იოანე ლიანა გირეკავს. -რაა?

დეპრესია

ქარია..ზუსტად ის ამინდია რაც ჩემს ხასიათს შეესაბამება...ბნელა..ისე როგორიც ჩემი ცხოვრებაა....არ ვიცი ამ ცხოვრებისგან რას მოველი...უბრალოდ მინდა რომ ყველაფერი შეწყდეს...დავხუჭო თვალები და აგარ გავახილო ...ან მაშინ გავახილო როცა ყველაფერი კარგად