ნინი and დამიანე (XXVII ნაწილი)

კარი, რომ შევაღე სანთლების შუქი მომხვდა თვალში, ძირს ვარდის ფურცლები ეყარა, მაგიდაზე კი პატარა ყუთი იდო. ირგვლივ მიმოვიხედე მაგრამ არავინ იყო. პატარა ყუთი ავიღე, რომ გავხსენი იქიდან ლამაზმა ბეჭედმა ამოანათა. პირზე ხელი ავიფარე და თვალებიდან ცრემლები

მარტო (თავი 12)

უეცრად, ყველა ერთ მხარეს გარბის, მეც მათ მივყვები ინსტიქტურად. დაკითხვიდან გამოსულ გოგონას უამრავ კითხვას უსვამენ, მაგრამ ერთადერთი ფრაზა რამაც ადგილზე გამაშეშა იყო ის, რომ პოლიცია სერიულ დამნაშავეს ეძებს. ლილის თვითმკვლელობა უკვე მე5 იყო ბოლო 3

გიჟი ექიმი მატარებელში (5 თავი)

მუქი მწვანე კედლები, მუქი შიდისფერი იატაკი, კარადა,შავი რკინის ჩუქურთმებით შემკობილი ერთკაციანი საწოლი, პატარა კომოდი, სავარძელი, სამზარეულოს პატარა კუთხე და აივანზე მდგომი ორი სკამი მაგიდასთან ერთად. აივნის ჭრიალა კარები გავაღე დასკამზე ჩამოვჯექი.

სიჩუმე ყველაფერია

რამხელა სევდას მალავდი მაშინ როცა ბაგეზე ღიმილი გედგა, მინდოდა ჩუმად შემოგხვეოდი, შემოგხვეოდი და ისე მეთქვა,[

შეგეჩვიე XX

-წინდახედული ადამიანი ყოფილხართ მაგრამ შეცდომებს ყველა უშვებს. უცებ გამდიდრებულთა სენია. -როგორც იქნა მანდილოსანმა ხმა ამოიღო და მაშინვე შხამი ამოაყოლა. ირონიით სავსე გამომეტყველებით მიცქერდა. ნიშნის მოგებით ჩაიცინა. თითქოს ყველაფერი მზად ქონდა

მე, რომ გაპატიო, სიყვარული თუ გაპატიებს?! ...3...

-სალამი ბიჭეეებს-მხიარული გაღიმებული სახით წევს სკამს და კი არ ჯდება, ეხეთქება.ღიმილითვე ათვალიერებს ბიჭებსაც,ისინი კი ჯერ გაკვირვებულები უყურებენ,მერე ეღიმებათ,თოკო კი გაფართოებული თვალებით უყურებს -ლევანის და ლუკაზე მსმენია,როგორ ხართ? აი შენ კი

უკანასკნელად

ხელი ჩამკიდე ისე ძლიერად, რომ თვით სიკვდილმაც ვერ დაგვაშოროს, მე შენ მიყვარხარო ისე დამიძახე, რომ თვით ღმერთებსაც ზეცად გააგონო.

შეცდომა თუ ბედისწერა (თავი 2)

იცი რაა მიკა?! შენ ხარ ძალიან ჭკვიანი,როგორ მიხვდი,რომ შენი დახმარება მჭირდებოდა??-ვკითხე ოდნავ მომთბარმა.ის ისეთი საყვარელია^^ -ჭკვიანი ვარ ჩემო მორცხვო სტუმარო!-ჩაიხითხითა და მანქანაში ჩაჯდა...იდიოტი, საპასუხოდ კი უბრალოდ დავეჯღანე. -ენა შეყავი და

გრძნობა

ეს იყო და ეს შენს მერე ეს ფრაზა არსად მინახავს,მარტო მე კი არა მთელს სულიერებას აღარ უნახავს,აღარც ვენის და არტერიის ქუჩებს შორის მოხეტიალე დარდსა თუ ბედნიერებაში, ამბიციასა თუ მადლიერებაში აღარც გულის სარქველს შემყურე ჩაფიქრებულ სულიერებასთან

უხილავად შემაყვარე თავი(4 თავი)

გონება არეული ზემოთ ამოვიდა იკა იქ არ დაუხვდა . -სად არის იკა წყალი მოვუტანე -გარეთ გავიდა ,ჰაერზე -გავხედავ ნინი კიბეებს სწრაფად ჩაუყვა და იკას დაუწყო ძებნა. ეზოში სკამზე იჯდა და შორს გაჰყურებდა თითქოს რაღაც არასებულს უყურებდა ამ კორპუსებისა და