LOVE Illustrations N3

" ხანდახან ადამიანი ისე უბრალოდ გიყვარდება, ყოველგვარი საერთო ინტერესისა და ბევრი გაცნობა გამოცნობის გარეშე, უბრალოდ ძალიან გიყვარდება და მორჩა. ეს სიყვარული არ საჭიროებს არაფერს, არც განვითარებას, არც არგანვითარებას, ის მზა მზარეული პროდუქტია,

სანამ ვარსებობთ !!!

არსებობა ეს არის სიცოცხლის ერთერთი პირობა, განსხვავება მხოლოდ ის არის როგორ გაატარებ შენთვის მონიჭებულ წლებს, რითი გადაუხდი ღმერთს მადლობას შენი არსებობისთვის.ყველა ადამიანს აქვს ამ ქვეყანაზე რაღაც ვალისმაგვარი,რაღაც რის შემდეგაც უკან რომ მიიხედავს

Ange ardent (1)

-სერიოზულად? კარგიი რა ხომ შევთანხმდით რო დაუთოვება და სახლის დაწმენდა შენზე იყო და მე მხოლოდ დაგვა და ჭურჭლის რეცხვა მიწევედა. რა პონტია - ღმერთოოოოო რა დაგიშავე.. ეხლავე , ეხლავე

შემთხვევითი არჩევანი(ნაწილი6)

ვნებიანად მიკოცნიდა ტუჩებს, ვიგრძენი როგორ გამიხურდა სხეული. ხელი მაისურის ქვეშ შემიცურა და ზურგზე აასრიალა. გონება დამებინდა, ვეღარ ვაცნობიერებდი რას ვაკეთებდი უბრალოდ ავყევი და არ მადარდებდა რა იქნებოდა შემდეგ. უცებ მოყდა ჩემს ტუჩებს და დაბინდული

შენი მონატრება მე ლექსს მაწერინებს

შენი მონატრება მე ლექსს მაწერინებს, ჩემი შთაგონების შენ ხარ მესაკუთრე, შენი სიყვარული რითაც მანებივრებ ჩემი ლექსებია მე რომ გესაუბრე

3.მხიარული რომანი

მთაში დილა ნისლიანი გათენდა. ჯერ კიდევ წვიმის სუნი და სიგრილე იდგა ჰაერში. ბექა ტახტზე საცოდავად მოკუნტულიყო და ამცივნებდა, თეკლა მუხლუხოსავით დაგორგლილიყო ზეწრებში, გიოს ძალიან უშფოთველად ეძინა. ზოგადად სახლში ძილის ერთნაირად მძიმე და

ეგოისტი გოგო ვარ!

ეგოისტი გოგო ვარ, დამიბრუნე გრძნობები! თავს მოვიკლავ იცოდე, აღარ დაგელოდები! გული ცივი გამიხდა, ამაცალე ლოდები!

დე ვილფორი,- უკანასკნელი ღამე

ზაფხულის მზიანი დღე იყო... ნიავს ვარდისა და მიმოზის სურნელი მოჰქონდა, ეზოში კი ბავშვების ჟრიამული ისმოდა, მათი სიცილით სხვებსაც გული ბედნიერებითა და სიხარულით აღევსებოდათ, მოხუცებს კი ახალგაზრდობაში დააბრუნებდა. ცა ნარინჯისფერი იყო, ჩიტები კი ცაში

ლელო (თავი 6)

დილის შვიდ საათზე გამეღვიძა. არც თავი მტკიოდა და არც არაფერი. ნაბახუსევი, ე.წ. “პახმელია” არასოდეს მაქვს. ავდექი, შარვალი ამოვიცვი და სამზარეულოში გავედი. ამ დროს ბებოს ყოველთვის ღვიძავს. ტელეფონი ავიღე და დავურეკე. როგორც ჩანს, მაინც და მაინც დღეს

ასეც ხდება ხოლმე (მეთორმეტე თავი)

პატარა ფიფქები ეცემოდა მათ სახეზე.. თბილისის ქუჩები თეთრ სამოსს იცვამდა... გაღიმებულები მიუყვებოდნენ ქუჩას.. იმ წამს არავინ და არაფერი აღელვებდა ნიკოლოზს.. ნიდა კი ნიკას საქციელზე ფიქრობდა და ვერ გაერკვია რა ხდებოდა მის თავს.. -გციავა? სიჩუმე