ცხოვრების გზები

გამარჯობა! მე ანი ვარ, 20 წლის, სახლში ჩემს უფროს დასთან(ელენე) ერთად და ჩემს კატასთან (კიტი) ერთად ვცხოვრობ.დილას მაღვიძებს უცნაური ხმაური,მგონი რაღაც ძლიერი დავარდა -ანი გაიღვიძეეეეეეეეეე -რაიყოოოოო -გოგო,კიტი მაგიდიდან გადმოვარდა და არ ინძრევა!!

მთავარი სათქმელი

არ ვიცი საიდან დავიწყო, ასე ვფიქრობ რთულ თემას შევეჯახე, რამდენიმე დღის წინ ძალიან მტკივნეული, თუმცა ამავდროულად საინტერესო ისტორია მოვისმინე, რომელიც აღვწერე და გადმოგეცით მოკლე ჩანახატში „შეჩერდეს!“ ბოლოსიტყვაობიდან გამომდინარე ალბათ მიხვდით

ამქვეყნიურ ჯოჯოხეთს მოგიწყობ +18 (9)

სააბაზანოში წყლის ქვეშ ვიდექი და დღევანდელზე ვფიქრობდი, ორი ადამიანი მოვკალი, მკვლელი ვარ და ჩემს ნამუსზე ორი ადამიანის სიცოცხლეა, მემგონი გავგიჟდი რადგან სულაც არ ვგრძნობ თავს დამნაშავედ, არც იმ სულელური არგუმენტით ვამართლებ ჩემს თავს რომ მათ ჩემი

Secret/საიდუმლო (თავი 9,10,11,12)

ღმერთო ახლა რაღა უნდა მექნა? არ უნდა გამოვსულიყავი! თვალები დავხუჭე და თავი უკან გადავაგდე. ციოდა და თან საშინლად, შემოდგომაა და ლონდონში უკვე საგრძნობლად აცივდა. თვალები ხამხამით გავახილე და ცოტა მოშორებით ნაცნობი სილუეტი შევნიშნე ორ მაღალ ბიჭთან

ლილის დღიურები 1

-ჩემი ნება რომ იყოს დიდი სიამოვნებით ჩავუმსხვრევდი დროს თავის ქალას რადგან მეზიზღება დასასრულის შეგრძნება რომ არ აქვს... და საერთოდ არსებობს დროის ბოლო? საერთოდ სად არის ბოლო და სად იწყება?! უცნაური და უფორმოა მთელი სამყარო ისე როგორც მე...რძელ

ცხოვრების ცირკი

ცხოვრება ცირკია აკრობატობა დიდი ნიჯია კლოუნი ყველას კიდია ცხოვრება მართლაც რომ დიდია ერთი მორყეული ხიდია ვერ გაიგებ ვინ ვისი შნირია

ჯიუტი გოგო(დუბლი 6)

-ოჰ ქალბატონო მარიამ დამდებთ პატივს და დაბლა ჩამოხვალთ. -ჰაჰაჰა ასეეეე?-ხალათზე ვანიშნე. -კიიიი -ამოდი თუგინდა. ფანჯარა დავხურე და აი ცოტახანში კარებზე დააკაკუნა, მალევე გავაღე, დავინახე ვარდების ლამაზო თაიგული ეჭირა ხელში.

***

დღეს ისევ წარსულს გამოვეკიდე... მოგონებებმა ისევ დამძლიეს... ის ბედნიერი წარსულის წლები გონებას უცებ დაესაკუთრნენ...

არჩევანი(თავიX)

მეორე დილას,უწინდელზე უარესი სიტუაცია იყო.ყველას ერთმანეთზ ეძინა.განსაკუთრებით აღსანიშნავი ის იყო,რომ არც ერთს არ ახსოვდა წუხანდელი ამბები.შემდეგ კი ბიჭებმა იპოვეს კამერა...უმჯობესი იყო საერთოდ არ ეპოვათ,შარშანდელი მონაგონი იყო.თურმე ნუკას ცეკვის

სი მიშგუ მიჟ ხი! (თავი 2)

"ოთახში შესულმა სუნთქვა ძლივს დავირეგულირე, სწრაფად გავიხადე თბილი ტანსაცმელი და მოკლემკლავიანი მაიკის ამარა შევწექი ცივ ლოგინში. თავიდან გამაჟრიალა, თუმცა მერე მესიამოვნა კიდეც ეს ცივი მატერია. -გაუთლელი ხეპრე. - უცნობის გახსენებისას, კიდევ