ყველაფერი უფერულდება #2

-პრასნისსს ი პოიიიი. - გატეხილი რუსული აქცენტით მივარდება დილით ჩემი და, და მაღვიძებს.ხმას რომ არ ვცემ შემდეგ მოქმედებაზე გადადის, რაც ჩემი რამდენიმე ნეკნის ჩატყდომას იწვევს. -აუ აეთრიეე ანაა, მეტკინა.-ვზმუი და ვცდილობ ლოგინიდან გადავაგდო. -ლანა

ღამე უცნობთან {1}

წაიკითხეთ თუ არ გეზარებათ იმ დილითაც დამაგვიანდა..მაღვიძარამ რომ დარეკა, ზუსტად 10 წუთი აკლდა 9საათსკივილით წამოვხტი ლოგინიდან.." დამაგვიანდა... "აბაზანაში ისეთი სისწრაფით შევქანდი და გამოვქანდი, მეთვითონ თავბრუდამეხვა.. თმა რა თქმა უნდა, არც კი

,,გრძნობები''

,,მაინც როგორ ალამაზებს ადამიანს სიხარული და ბედნიერება! სიყვარულით როგორ ფეთქავს გული! თითქოს გინდა შენი გული სხვისას შეუნივთო, გინდა ყველა მხიარულობდეს, ყველა იცინოდეს! მერედა რა გადამდებია ეს სიხარული! ო, როგორ აკეკლუცებს ადამიანს ბედნიერება!".

იძულებითი თანაცხოვრება (3თავი)

-რა რა უნდა ავირჩიო? -უნდა იყო ჩემი საყვარელი. ცრემლების და ჭირვეულობის გარეშე ან ჯობია უარი თქვა შენს მსხვერპლზე და უკან დაბრუნდე, ნიკა და მე სხვანაირად გავარკვევთ. მიუხედავად იმის რომ ამ ყველაფერს არ ეანმხებოდა მაინც მიიხვდა რომ ვაჩე მართალ იყო,

სიყვარული მოდის,სიყვარული ქრება (თავი 2)

გამთენიისას ჩამეძინა,დილით კარების გაღების არასასიამოვნო ბგერები ვიგრძენი და ბალიშს ხელები უფრო მჭიდროდ მოვხვიე. -ადექი,დაბლა გელოდებიან.ცალი თვალი გავახილე და კარებთან მდგომ ელენეს გავხედე,ელენე ჩვენთან წლებია მუშაობს,ოჯახის წევრივითაა.მე და ანდრია

ერთი დარდი სარეცელზე

რა ამბორი? რომ ამბობენ და რა გრძნობა დედის სიტყვა, და შეხება ჩახუტება. რა გურმანი? რომ აქებენ შეიგრძნობა რომ დედა ყავთ, ალბათ სახლში. თითო სტროფზე და ტაეპზე, ვგრძნობ რომ სული მეხუთება.

ირწმუნე იისფერი გაზაფხულის (სრულად)

როცა, ნათელ, თითქმის ცარიელ ოთახში მაღვიძარამ მეოთხედ დარეკა, ცხრას თხუთმეტი წუთი აკლდა. ძლივს ასწია დაღლილი თვალები გოგონამ და როცა მისმა თვალებმა საათს დახედეს და ტვინმა იმ წამსვე მისი შესაბამისი მნიშნელობა გაიაზრა,გოგონა ელდანაკრავივით წამოვარდა

ლექტორი (სრულად)

ვხვდები, ახლა ყველაფერს ვხვდები. თავბრუ მესხმის და ვგრძნობ როგორ ვეშვები ემოციებისგან ძალაგამოცლილი. - შენ… - ვლუღლუღებ და მისკენ ვიშვერ თითს - შენ პედოფილი.. შეუძლებელია! - თავს ვაქნევ და ამით უფრო საკუთარ თავს ვაჯერებ.

ჩემო ფერიავ

მინდა ჩაგეხუტო, მინდა გაგათბო, მინდა ჩვენი სამყაროს გზები განახო, ლამაზი გზა, ხსნილი დედამიწა შავად დავქანცო და შენი ცხოვრება სიყვარულით , მოელვარე ზღვაში ჩავახშო.

მოლურჯო სული (თავი 5)

-ცუდათ ხართ? შემანჯღრია და გონს მოვეგე, თვალები დავხუჭე ღრმად ამოვისუნთქე და პასუხის გასაცემად სიტყვებს დავუწყე ძებნა. -არა, კარგად ვარ.. ბუტბუტით ამოვილაპარაკე. -მაშინ რატომ ტირით?! გოგო არ მანეებდა თავს. -არაფერია, მადლობთ ყურადღებისთვის.