თვალები დამიხუჭე ცაო!..

ა, იმ ზეცას ვფიცავ...მთვარის ხნულით გავლენულ კალოს, შიშველი მოველ... არაფრით და ყველაფრით მივალ. ნეტავ რომელი ბელტის ყუით შემქმნა უფალმა?!.... ან რომელია ის ხე ჩემი კუბო, რომ უნდა გათალონ?!....ცა იყო ღრუბლის ერკემლებით მიმოფენილი,

მომეცი შანსი (თავი 10)

თითქოს ცივი წყალი გადამასხესო, ყველაფერს მოველოდი იმის გარდა რომ შუა დერეფანში ესეთ მდგომარეობაში შევხვდებოდი.მთელი ტანი მიკანკალებდა , ისე გავიყინე ისიც ვერ მივხვდი თვალი მომეშორებინა მისთვის, თუმცა არც თვითონ მარიდებდა თვალს.

შეუძლებელია (16)

რაც გიყვარს. საწამლავების გარეშე ... ისეთი როგორიც მაგათ უნდათ მეც საკმარისი ვარ _ისევ ეფერებოდა, შუშებისგან დაზიანებულ სახეზე ფრთხილად ეხებოდა თითებით, შიგადაშიგ კოცნიდა და იმ ძალას უზიარებდა რომლის არსებობის შესახებაც თავადაც არ იცოდა

მწვანეს ელფერი

იყო და არა იყო რა, ღვთის უკეთესი რა იქნებოდა. იყო ერთი გოგონა, სახელად ანი. ანის ყველაფერ ჰქონდა რაზეც კი ოცნება შეეძლო, გოგონები მის ბედს შენატროდნენ და შეხაროდნენ. ანი იყო ჭკვიანი, განათლებული, შემდგარი 25 წლის ქალი. ჰყავდა 1 შვილი, ალექსანდრე

დათარსული კაცი (თავი 8)

რენიკი იმ დარბაზში მელოდებოდა, სადაც მთავარი პულტი იყო მოთავსებული. გფბ-ს თანამშრომელი ბერტი და კაპიტანი რეიგერი კედელზე გაკრულ ოლქის დიდ რუკას უკირკიტებდნენ. რენიკი რუკას მოშორდა და ჩემკენ გამოემართა.

დათარსული კაცი (თავი 7)

პირველის ნახევარზე კოტეჯიდან გამოვედი და ავტობუსის ბოლო გავწიე. ,,პაკარდი'' მოედანზე გავაჩერე და ცნობათა ბიუროში ვიკითხე, ლოს-ანჟელესიდან თერთმეტსაათიანი რეისი ხომ არ იგვიანებს-მეთქი. თვითმფრინავი ზუსტად განრიგის მიხედვით დაჯდება და აეროპორტიდან

❤❤

როცა მას ნატრობ იცი რომ არასდროს დათმობ სულ მასზე დარდობ შენს თავს მას ანდობ მის გამო ყოველდღე ნაღვლობ გიხარია როცა ათბობ სიყვარულით ატკბობ სილამაზით ათრობ და მასთან ერთად არაფერზე დარდობ მის გარდა თავს

ხვედრი

დღეს პოეზია იაფი მეძავივით გახდილია, არც კდემა აქვს და არც სირცხვილი

მზე

დღეს ჩებს ტელეფონში მისი ვიდეოები ვიპოვე. არა, უფრო მოვძებნე, მის ჩათსაც კი არ ვშლი, ვერ ვშლი, ჩვენს ყველა ბედნიერ მომენტს იტევს. უბრალოდ მინდოდა ეს დაგროვილი ემოციები სადმე დამეტია, ჩემი ვულკანი ამომეფრქვია, რომ ისევ შევძლო ბედნიერი, უგულო და

მომეცი შანსი (თავი 9)

მთელი დღე ტირილში გავატარე, ვერ გავიგე ესე უცებ რა უნდა მომხდარიყო.ისე ვიყავი მის გრძნობებში დარწმუნებული როგორც საკუთარში.