მივიწყებულთა კუნძული 9

  მზერას ისევ მას ვუბრუნებ და მასში ვიკარგები. ტალღებზე მოლივლივე ორ სხრულს ვგავდით,რომელიც სიამოვნებას იღებდა.ხელზე მაწვენს ჩემი გახსნილი ფეხი ოდნავ ზემოთ იწევა.თავისუფალ ხელს სახეზე მისმევს და ისევ ვსწორდებით. შუბლს შუბლზე მადებს. -საშინლად მინდა

მეგობრის სიკვდილი საკუთარი სულის ნაწილის სიკვდილს ჰგავს

რომ იტყვიან დანა პირს არ მიხსნისო, სწორედ ახლა ვარ მასე. ამ დამპალ და დაუნდობელ ცხოვრებაზე დაბოღმილი. გული ზიზრით მაქვ სავსე, რომელსაც ვერანაირი ძალა ვერ გამიქრობს. სერთოდ არსებობს ისეთი ძალა, რომელიც გარდაცვლილებს აცოცხლებს?

ლილიანა თავი 8 ; 9

მთელი საღამოს განმავლობაში,სანამ ვვახშმობდით და ლაშქრობის თემებს განვიხილავდით,ერეკლე უცნაურად მიყურებდა,პაული უფრო მარტივად შეეგუა სალის ასეთ გადაწყვეტილებას,ალბათ იმიტომ,რომ სალი ყოველთვის უფრო ადვილად იღებს გადაწყვეტილებებს

ჩვენ დაგვივიწყეს !

დროის ხმაურში წამოვიწყეთ უაზრო ბოდვა, თითქოს ერთ დღესაც გიჟის პერანგს ერთად გავიხდით და თავდახრილნი, თითქოს გვაწევს სამყაროს ცოდვა ამ საოცარი უმწეობით სხვის ვალებს ვიხდით!

წერილი იმედგაცრუებულ ადამიანებს

იფიქრე იმაზე, რომ მახინჯი და განათლებული უკეთესია ვიდრე ლამაზი და გაუნათლებელი ნუ ფიქრობ, რომ არ შეგიყვარებენ ისეთს როგორიც ხარ არ დაეცე რაც არ უნდა გითხრან არ დაეცე!

მცივა

მცივა,შენს თითებში შემომიშვი გასათბობად, სუსხმა გზები შემიკრა და ვიკარგები, ნაჭადრალთან იმედები დგანან ობლად, აღსარებით,მიტევებით მინაღები...

მე,შენ და ცუდი ბიჭები (9)

ვაიმე ლიკუნა,შენც ბრუტუუს? როგორც ნადია იტყოდა ეს რა დაინახა ჩემმა თვალებმა. ჯაბას ვიღაც უცხოელი გოგო უპოვია,ჩემს დღეში მყოფი ნინი მიცინის და მხრებს იჩეჩავს. უცებ ვიღაც ძლიერად მკიდებს მკლავზე ხელს და მისკენ მატრიალებს. ო არა! მკვდარი ხარ კატო!

ფუნქცია თუ ბედნიერება (თავი 6)

ტელეფონზე ზარია. ლიკაა. -რაო დაგთანხმდა? -კი,მაგრამ არამგონია კარგი აზრი იყოს. -ადამიანო,დაგთანხმდა, მეც დამპირდი და უკან დახევა გვიანია.-გამითიშა ისევ ზარია. -ხო კაი წამოვალ, ოღონდ არ დამიწყო ეხლა ლექციების კითხვა.

სოციალური უბედურება

რეალურად ჩემთვის და შენთვის ცხოვრება ძალიან მარტივია . ორივეს გვაქვს ყველაფერი . შენ და მე ვწუწუნებთ კიდევაც ,ამდენსაც ვბედავთ. ხედავ ღმერთო როგორი უღირსნი ვართ?! ყველაზე ძვირფასს გეფიცები ღმერთო,მრცხვენია .. დავინახე როგორ მოდიოდა შველივით

ბედისწერა (თავი 5)

მანქანით დიდხანს მივდიოდით უკვე გავცდით ქალაქს და ვფიქრობდი ნუთუ ასე შორსაა ის ესტორანი?!ოდნავ წინ მივიწიე და სახე ფანჯრისაკენ მივმართე.ირგვლივ მხოლოდ ტყეები და მდინარე იყო რატომღაც ძალიან მიკვირდა აქ რესტორანი ყოფილიყო მაგრამ კითხვის დასმისა