მონტესის მოჩვენება (1)

იმ წელს განსაკუთრებით ცხელი ზაფხული დადგა. შემოდგომაზე ვფიქრობდი და ვარსკვლავებიან ცას ვუყურებდი. ღუბლებს ჯერ ლომის ფორმა ჰქონდა შემდეგ მოხუცი კაცის ფორმა მიიღო ბოლოს კი მთვარს გადაეფარა და ისეთი ლამაზი გახდა რომ სკამზე გავშეშდი და მონუსხული

მამა ახლავე ციდან ცამოდი (სრულად)

შენ განსაკუთრებულად კარგი მამა იყავი.. მამა რომელსაც თუ ვინემ გამაბრაზებდა ვუყვებოდი და მარიგებდა როგორ მოვქცეულიყავი.. თვითონ კი არ წავიდოდა მოსაგვარებლად მე მაგვარებინებდა ჩემს საქმეებს.. მამა რომელიც რაც არ უნდა მეთხოვა ყველაფერს მისრულებდა.. და

რელიქვიების მცველი (თავი 10)

დიდი მადლობა ყველას ვინც კითხულობთ ამ ისტორიას. ივანმა ფეხზე რაღაცის შემოხვევა იგრძნო. თვალები გაახილა და ... სიბნელეში თავდაპირველად ვერაფერი გაარკვია, მხოლოდ იმას გრძნობდა რომ ფეხზე რაღაც სულ უფრო მაგრად უჭერდა, შემდეგ ამ რაღაცამ უზარმაზარი ძალით

თბილისი

გავიგე, წუხელის დამთვრალა თბილისი, რა იყო მიზეზი ვერ მიხვდა მთაწმინდა, გულ-მკერდზე ეკიდა წვეთები თილისმის და მტვრიან ქუჩებში ხელახლა გაწვიმდა.

ჯადოსნური ღამე

იმედია საახალწლო განწყობა შეგექნებათ ამ ჩანახატით. ახლა, ვინც ამას კითხულობთ, ჯერ არის ახალი წელი თუ არა, წარმოიდგინეთ რომ უკვე თორმეტ საათს უკაკუნებს და ახალი წელი დგება. მოდი ყველამ ერთად დავითვალოთ: ათი ცხრა

იქნები შენც ბედნიერი

რაც არ უნდა გააკეთო, ეს დღეები მიდის მალე და გინდა ეს შენ თუ არა, მაინც ყველაფერს ჰფენს ნათელს. ამბობენ, რომ დრო შველის და ის ყვრლაფრის მკურნალია, მაგრამ არა სიცრუეა, მას შეჩვევის უნარი აქვს.

იყო ერთი ბიჭი

იყო ერთი ბიჭი დაბადებისთანავე მიატოვეს... ასე უთხრეს ვერ იცოცხლებსო, მაგრამ გადარჩა. მშობლებმა მის წაყვანაზე მაინც უარი განაცხადეს, სახლში ჯანმრთელებისთვის წესიერად ვერ მოგვივლიაო და ინვალიდი ბავშვი რად გვინდა, მაგას რა მოუვლისო ....

ტკბილი მოგონებები

გაღიმება მინდა გულიანი, სულის შემძვრელი შენი ღიმილი მინდა გულს რომ ამიჩქარებს დაა არამქვეყნიურ ბედნიერებას მაგრძნობინებს, სიგიჯეეე მინდა რომელიც ჩემშია დამალული და უშენოდ არ უწერია განხორციელება, ქვეყანა მინდა შევძრააა ჩემი სიგიჯით, მინდა მინდა ოხ

იმედის შუქი / light of hope თავი 3

ესეც მესამე თავი მეგობრებო მადლობთ რომ კითხულობთ და იმედია მოგეწონებათ-მას რა სჭირს? ვცადე რაც შეიძლებოდა ხმადაბლა მეკითხა ირაკლისთვის -მე ბრმა ვარ. ბოხი უდარდელი ხმით მითხრა ზღურბლს იქეთ მდგომმა

მენატრები...(თავი 2)

ღმერთო რა გავაკეთო, არა არა თორნიკე აქ არ უნდა იყოს.. არაა. ვეუბნებოდი ჩემს თვას -ანა შეგიძლია დაჯდე-მითხრა დირექტორმა -კარგით-ადგილი თავისუფალი მხოლოდ თორნიკეს გვერდძე იყო, ღმერთო რატო მიშვები ამას?! მაგრამ რა მექნა თორნიკეს გვერძე დავჯექი, ხელები