სამუდამოდ სიცოცხლეში (მეთექვსმეტე თავი)

დათქმულ დროს მივიდა ტელევიზიაში. შესასვლელთან გულშემატკივართა რაოდენოდა თანდათარ ორმაგდებოდა. შეძახილებითა და წინასწარ დამზადებული პლაკატებით ესალმებონენ. მისი ნახვით გამოწვეული სიხარულით აღფრთოვაებულნი გონის დაკარგვამდე ჰკიოდნენ. წარმატებული

ოცნებების სასაფლაო 2

ამდენ ლაი-ლაიში დამთავრდა ამირეჯიბის ლექცია. ისევ უაზროდ განვლო დრომ. დღეს მხოლოდ ეს ერთი ლექცია მქონდა და ვიფიქრე სახლში წავალ, ცხელ ჩაის დავლევ მერე ისევ თბილ პიჟამოებს ჩავიცმევ და ძილის შებრუნებას ვეცდებითქო, ძილითუარ შემიბრუნდა მთელი დარჩენილი

ალბათ არსებობს რაღაც... 1

ბილისი ზამთრის თეთრ ქურქში უკვე გამოწყობილი იყო, როდესაც გვანცას თვითმფრინავი ჩამოფრინდა. გვანცამ მეგობრბს სთხოვა, მეორე დღეს სახლში ასულიყვნენ და თავი არ შეეწუხებინათ აეროპორტში მისვლით. ბარგის აღწბის შემშეგ გასავლელისკენ გაემართა შორიდნვე შეამჩნია

უბრალოდ მიყვარხარ

იცი? არაფრის ხალისი აღარ მაქვს აზრი დაკარგა ჩემთვის სიცოცხლემ მაგრამ ეს გრძნობა გულში სანამ მაქვს უფლის იმედით შენთვის ვიცოცხლებ

ალისია

გაშეშებული ვწევარ საწოლში,შიშველ სხეულზე სიფრიფანა ნაჭრის ლივლივს განვიცდი და მახსენდება ქალიშვილობის უკანასკნელი დღე,დღე როდესაც გაქრა ქალი-შვილობა,დღე როდესაც ქალი ვარდის კოკრიდან დიდ ლამაზ წითელ ყვავილად

გრძელდება ოღონდ უშენოდ

სათქმელი იმდენი დამიგროვდა... არც კი ვიცი საიდან უნდა დავიწყო, მეყოფა თუ არა სიტყვები ამ ყველაფრის გადმოსაცემად... ამ წერილს წაიკითხავ და ვიცი... სიცილით მოკვდები, ეს რა უბოდიალიაო იტყვი... მაგრამ მაინც წაიკითხავ... ვიცი გაგეცინება და ათას

ის (5)

-მზად ხარ?-როჯერი კარში იდგა და უცნაურად მაკვირდებოდა -ასე რატომ მიყურებ?-გავუღიმე -ვამაყობ შენით ძალიან ლამაზი ხარ -გეყოფა,-ცოტა არ იყოს გავწითლდი,-თავს უხერხულად ვგრძნობ,-საერთოდ მაკიაჟს იშვიათად ვიყენებ და მსგავსი სამოსითაც ხშირად არ ვიმოსები

მივიწყებულთა კუნძული 3

ჯუნგლებში გზას ვიკვალავთ. გზად თვითმფრინავის დამწვარ ნაწილს გავუარეთ. ის წამები მიდგება თვალწინ როცა ჰანა ამბობდა,რომ უკვე გვიან იყო. წარმოდგენისას თუ რა შეიძლება მოსვლოდათ სხეულში ისეთივე ტკივილი მივლის როგორც მაშინ. თვალებს მაგრად ვხუჭავ. - ეს ის

ცხოვრება იმდენად ირონიულია...(თავი 8) +18

შემოვბრუნდი და ვიღაც ზე სიმპათიური ბიჭი, იაგუარ ლენდ როვერზე მიყუდებულია და მომღიმარი სახით მიყურებს. -რაიყო დამუნჯდი? -მე მე კარგად ვარ მადლობა, მაგრამ მგონი ჩვენ ერთმანეთს არ ვიცნობთ. -ეს შენ არ მიცნობ... ემილი, თუ ემი? რომელი გირჩევნია? -თქვენ

ფუნქცია თუ ბედნიერება (თავი2)

Fallen night მცირე ჯგუფი იყო ერთ სოციალურ ქსელში სადაც ეს ვაჟბატონიც იყო გაწევრიანებული. ამ ჯგუფში ხშირად ვსაუბრობდი გულახდილად, არ ვიფარებდი ნიღაბს. ეს ბიჭი კი მგონი ისეთს მიცნობს როგორიც ვარ. ეს კი არ მაწყობს. -სანდრო მქვია. - ხელი