მკვდარი ოცნებები 11

-დილამშვიდობისა ძილის გუდა -სანამ ხმას ამოვიღებდი მანამ მომესალმა და რამდენჯერმე ჩაახველა -დილამშვიდობისა. სად ხარ? -იქნებ ფანჯრიდან გადმოგეხედა? -ფანჯრიდან? -გაკვირვებულმა მაშინვე ქვემოთ ჩავიხედე. ლეო თავის მანქანას მიყრდნობილიყო და ღიმილიანი

წარსულის ლანდები

წარსულის კვალი სულ უფრო და უფრო აჩნდა მის ჩაღაბემულ დაღლილ თვალებს, მიუხედავად მისი ასაკისა და მიმზიდველობისა, ვინც მას კარგად დააკვირდებოდა აუცილებლად ამოიკითხავდა მასში იმ ტკივილს რაც 25 წლის ასაკამდე გამოიარა, თითქოს რა თითქოს არაფერი ის ხომ ჯერ

ბაბი და დამიანე (თავი 3)

დიდხანს ვეძებე იმ ადგილს სადაც გუშინ დავიკარგე.ბოლოს რო ვეღარ მივაგენი გადავწყვიტეთ უკან დავბრუნებულიყავით. -წავიდეთ ვერ ვიპოვე ვუთხარი მარიტას და გვერდით ამოვუდექი. -შენნ და დამიანე რას შვებით არ გამოგიკეთდათ ურთიერთობა?

სევდის-ფერები (სრულად)

"სევდის-ფერები" - ისტორია, რომელიც მოგვითხრობს კაცზე, რომელმაც ყველაფერი დაუშვა. სევდისფერი სიყვარული, ნისლიანი იმედგაცრუება და ტკივილნარევი დასაფლავება. უმომავლო, თეთრი სიბრმავე.

სამუდამოდ სიცოცხლეში (მეთერთმეტე თავი)

ნდობა ყველაზე დიდი ნიჭია ამ ცხოვრებაში. ნდობა არ ბადებს ეჭვს. ვინმეს მიმართ იმედად ყოფნა გულში სითბოს გიღვრის და ბედნიერი ხარ ამ წუთით. ბევრი უნდა იბრძოლო ბედნიერი რომ იყო. ცოტათი დამშვიდებული საწოლზე ჩამოჯდა, თუმცა დიდხანს ვერ შეძლო უმოქმედოდ

ჩემი დის წარსულმა სიყვარული მაპოვნინა თავი 16

დღეები ერთმანეთს მისდევდა უნივერსიტეტი, ლექციები კონსპექტები და ასე შემდეგ. ბავშვები, როგორც ყოველთვის ჩემთან ვიკრიბებოდით გამოცდების საკითხებზე. ვსწავლობდით და წარმატებულადაც ვაბარებდით გამოცდებს. პირველი კურსის პირველი სემესტრი წარმატებულად

"femme like you"... (ნაწილი 2)

ჩავალაგეთ და მანქანაში ვჯდებოდით ანამ გადამკოდნა მეც და ნინიც. მე გავძახე წასვლამდე: -ანაჩკა აბა ეხლა შენ იცი რო წამოვალთ კაცები არ დამახვედრო აქ იცოდე -გაქრი ეხლა აქედან შენღა მაკლიხარ ეხლა რაა! ნინიმ ამაზე დიდხანს იცინა და ჩვენი მოგზაურობა

ყველგან გამოგყვები (4)

-მორჩა! ეს ბოლო წვეთია! შენ რა აგენტი ხარ? შპიონი? ჟურნალისტი? რას გადამეკიდე!-საშინლად გაბრაზდა ნინა. -ნინა, როცა ბრაზდები აქ ძარღვი სასტიკად გეჭიმება-გაეღიმა დაჩის.

ტკბილი შეცდომა-ნაწილი 11

სახლში მივედით. ხმა არცერთს არ ამოგვიღია, უბრალოდ წყნარად მოვდიოდით ჩვენთვის.სახლში მივედით. -ეკას შევუხედავ-გავხედე ლუკას. -ოთახში ვიქნები -კარგი. კარებთან მივედი -ეკა-დავაკაკუნე კარებზე. ხმა არ ისმის. -ეკა-გავუმეორე და კარები შევაღე. უცებ თვალებში

მკვდარი ოცნებები 10

მთელი ღამის განმავლობაში, ნათურის შუქით სუსტად განათებულ ოთახში, კედელზე მიყრდნობილი ვიჯექი, თავი მუხლებში მქონდა ჩარგული და მხოლოდ იმაზე ვფიქრობდი, თუ როგორ მეთქვა ახვლედიანისთვის, ვინ იყო დამნაშავე მის მოჩვენებით სიგიჟეში და რატომ მოხდა ეს