სამუდამოდ სიცოცხლეში (მეთოთხმეტე თავი)

არ ვაპირებდი გაგრძელების დადებას. ვიცი ბევრი მკითხველი არ მყავს,ბევრი კი არა ძალიან ცოტა მკითხველი მყავს. ძალიან რთულია როცა არავის არაინტერესებს და შენ მაინც წერ. ვცემდი თქვენს აზრს პატივს და არ ვაგრძელებდი დადებას. მაგრამ ესისტორია იმდენად

ფუნქცია თუ ბედნიერება(თვი 1)

თავი 1"სამყარო იმდენად დალპა, რომ ვიღაცის შეყვარება ყველაზე დიდი რისკია". მრავალჯერ გამცრუებია იმედები, ჩამიქნევია ხელი და ცრემლებიც კი არ დამნანებია, როცა ვინმე ზურგს მაქცევდა. ცხოვრებაში არავინ შემყვარებია და დიდი იმედიც მქონდა, არ შემიყვარდებოდა.

ჩვენ ვცხოვრობთ სიყვარულში:)

ყველაფერს ჭირდება ნიჭი...ცხოვრება ძალიან ხანმოკლეა იმისთვის რომ ბოლომდე გაერკვე ყველაფერში, ზოგჯერ იმდენად ადრე მიდიხარ დაუწერელ კანონშრი სადაც არავინ იცის რა ხდება, ვერც კი აანალიზებ

სოფლის ნობათი [2]

ერთი კვირა გავიდა. ამ ერთ კვირაში გზებიც ისწავლა, ჯგუფელებიც უკეთ გაიცნო, ბიბლიოთეკაში მეცადინეობასაც მიეჩვია. იმ საღამოს რატომღაც დიდი მასალა ჰქონდა სასწავლი, ბიბლიოთეკიდან მეგობართან წავიდა და იქ გააგრძელეს მეცადინეობა. შებინდებული იყო, რომ

- blue - ( თავი 5 )

ის ჩემთან სიცოცხლის ბოლომდე იქნება დარწმუნებული ვარ...ის ჩემგან არასდროს წავა ყოველთვის ზრუნავს ჩემზე, რომ ჩემს სახეზე ღიმილი არ წაიშალოს, ყოველთვის ახერხებს პრობლემებიდან გამოსავალი მაპოვნინოს, თავისუფლად შემიძლია უფსკრულისკენ გავიქცე იმიტომ, რომ

ორი ბი­ლე­თი წალ­კო­ტამ­დე (თავი II)

- ეს ფე­რი თქვენს თვა­ლებს გან­სა­კუთ­რე­ბულ ელ­ფერს აძ­ლევს, - გა­აგ­რ­ძე­ლა ჩემ­მა პო­ტენ­ცი­ურ­მა კლი­ენ­ტ­მა, - დი­დი ხა­ნია, ასეთ ბუ­ნებ­რივ სი­ლა­მა­ზეს არ გა­დავ­ყ­რი­ვარ. ოღონდ არ იფიქ­როთ, რომ გე­პირ­ფე­რე­ბით. ეს ჩე­მი სტი­ლი არ არის.

შენ მე ბორკილებს ვერ დამადებ#5

ისეთი გბიანი იყო , სასტუმრომდე რომ მივიდნენ, სანდროს ეგონა ლეა თავისთან წაიყვანდა, მაგრა იმედები არგაუმართლდა . - ნომერში ახვალ თუ ვინმეს დავიძახო?- ლეა მობეზრებულივით უყირებდა სანდროს.. - მოვახერხებ რამეს - სანდრო კოჭლობით და ხტუნაობით აუყვა კიბეს

მინდა ახლა

სულ აღარფრის შემრჩა ნერვები ისმის ტკივილი გაბზარულ ხმაში , და მინდა ახლა შენი ხელები კვლავ გახვეული იყოს ჩემს თმაში

ხანდახან სიტყვები სათქმელს ვერ ამბობენ (10)

გამოსასვლელთან ვიდექი,საშინლად წვიმდა,ქოლგა გავშალე,ტაქსს ველოდებოდი,ამ დროს კი თეთრი BMW გაჩერდა ჩემს წინ და მასთან ერთად ჩემი გულიც გაჩერდა.ეს ნიკას მანქანა იყო,მანქანიდან სწრაფად გადმოვიდა და შენობაში შემოვიდა,არ დასჭირვებია ჩემი მოძებნა,დამინახა

არ ჩაიქნიო ხელი

რა , უცნაურია არა? ხელოვნურად ვიკვებები , და არარაობით ვსუნთქავ. რა ყოფილა ეს ცხოვრება , ყველაფერი ერთ დღეს მთავრდება. შეშინებულმა ფარხმალი დავყარე ,