ერთხელ წვიმაში (პირველი თავი)

ერთხელ წვიმაში ( პირველი თავი ) ძალიან ადრე მეგონა რომ სიყვარული ძალიან მარტივი იყო უბრალოდ ერთმანეთი შეუყვარდებოდათ მერე ცოლ-ქმარი გახდებოდნენ და იცხოვრებდნენ დიდხანს და ბედნიერად. მაგრამ ჩემს შემთხვევაში სულ სხვანაირად იყო ყველაფერი.ჩემს

უცნობი ნაცნობები (ნაწილი 2)

ფეხები ტბაში მაქვს ჩაყოფილი. გვერდით უცნობი მიზის. დუმილს პირველი ის არღვევს: -აბა აქ რამ მოგიყვანა პატარავ? -17 წლის ვარ და მგონი ჩემზე პატარა აღარ ითქმის. -ჩემთან შედარებით მაინც პატარა ხარ. -ხოო? და მაინც რამდენი წლის ხარ? ოცდასამის

ბოლოს მაინც ჩემი დაგერქვა! (1 თავი )

ანოო დე ადექიი დაგაგვიანდა -აუ ცოტახანიც რა დე -არა ანო გაგვიანდებაა დროზეე -კაი ხო ვდგებიი გამარჯობა მე ანანო დადიანი ვარ 19 წლის ვცხოვრობ თბილისში ვარ დედის ერთა და ყველაზე საუკეთესო მშობლები მყავს მთელს მსოფლიოში, გარეგნობით მაქვს მწვანე

არქანგელოზი ( თავი 7 )

- თქვენ , თქვენ , თქვენ ... მე ვერ გიტანთ თქვენ , - საოცრად გაბრაზებული სახე ჰქონდა გოგონას , თვალებს ვერ უჯერებდა , რომ მისი უფროსი , რომელთანაც მომავალი ოთხი წელი უნდა ემუშავა , ეს უზნეო ლუციფერი იქნებოდა ...

ცხოვრება იმდენად ირონიულია...(თავი 5) +18

-აქ რასაკეთებ იოანე? -მომენატრე... რაიყო არ შეიძლება? -შენ ნორმალური ხარ? -წესიერად არცკი გიცნობ, მოდიხარ და ჩემ ლოგინში წვები... -ჩემ ლოგინში შენ იწექი პირველად ისე რო იცოდე ))) -ეგ ყველაფერი არ მახსოვსთქო გითხარი, სრულ გონებაზე რო ვყოფილიყავი

საყვარელი ღიმილი და "ასდ" დაუსრულებლად (თავი 5)

გვერდით მომიჯდა, მიუხედავად იმისა რომადგილები საკმაოდ იყო. ლობიანის შეკვეთა მივეცით და ხმა აღარ ამოგვიღია. გზისგან და ლოდინისგან იმდენად იყო დაღლილი, რომ თავი მხრზე ჩამომადო და ჩამოეძინა. მთელი სხეული ამეწვა. მისი თმები სახეზე მეხებოდა და მთელი

თბილისელები (3)

-ტატაა,ტატაა! დაბრუნდი!_უკვე სახლიდან გავარდნილ ცოლს ეძახოდა პაპასკირი,მაგრამ უკვე გვიანი იყო. ტატა მუშაობას იწყებდა. -ის სი^იც ეხლა დაბრუნდა,ამის დედაშე^^ცი_გამწარებულმა გადაიცვა მაისური და სახლიდან გავარდა.

მე

იმისათვის რომ გაიცნო სხვა ადამიანები, დაამყარო მათთან კომუნიკაცია ჯერ საკუთარი თავი უნდა გაიცნო, თუნდაც რაღაც დონეზე... ეს ჩემი მცდელობაა გაიცნო საკუთარი თავი

ანანასის არომატი /5

ისეთი წვრილი წელი აქვს, ხელის მოხვევა მინდება. ძალიან, ძალიან მაგრად და ძლიერად. წითელი საცვლები აცვია და ახლა მაინც უკანკალებს თითები. გრძელი, სუსტი ფეხები აქვს. ძალიან სუსტია თავიდან ბოლომდე და მუცელზე ძვლებიც კი ეტყობა. მაჯაზე ლურჯი ვენები აქვს

მივიწყებულთა კუნძული 1

თორმეტი წლის შემდეგაც ისევე სიცხადით მახსოვს აქ მოხვედრის პირველი დღე თითქოს ეს გუშინ ყოფილიყოს.კუნძული ჩემი სამყარო, ჩემი სახლი,ჩემი თავშესაფარი გახდა. ამ ხნის მანძილზე არავის მოვუძებნივართ.