beauty and the best (1)

ალბათ ყველამ ვიცით ზღაპარი ურჩხული და მზეთუნახავი . ყველა ვყოფილბვართ პერსონაჟებთან ერთად მშვენიერ , სამყაროში...მაგრამ რას იტყვით იმაზე რომ ეს ზღაპარი რეალურად მომხდარიყო ? ამ მოთხრობაშიც ასეა , ოღონდ აქ არც მშვენიერი

შენს მეზობლად (დასასრული)

დროის შეგრძნება სრულიად დაკარგა, ვერც მის წინ ქუჩაში მოსეირნე ხალხს ამჩნევდა და ვერც რამეს გრძნობდა, თითქოს ოთახის ნაწილად იქცა, ერთ-ერთ ნივთად, რომელიც მხოლოდ იმისთვის არსებობს, რომ ცარიელი ადგილი შეავსოს, სრულიად უფუნქციო, უაზრო ნივთად. როცა აკაკი

მათხოვარი (19 თავი)

მეცხრამეტე თავი მიუხედავად ჩემი წინააღმდეგობისა, სანდრო რამოდენიმე დღეში გავიდა სამსახურში, ან სასტუმროში ჯდომას რა აზრი ჰქონდა, თუ მისი განყოფილება, სრული შემადგენლობით იქ იჯდებოდა?! თავიდან მეგონა, რომ ჩემთან დარჩენა ჭრილობის გამო მოინდომა.

მადერა (5)

კარში კაცი იდგა, უცხო კაცი და ჩემს სახლში შემოსვლას ცდილობდა. პანიკამ შემიპყო და ის იყო კივილი დავაპირე, რომ სამი სიტყვით გამაჩუმა: – დათო ბახტაძე ვარ. მერე რამდენიმე წამით გონებაში ვხარშავდი ყველაფერს, წვრილ ძაფებზე მიმობნეულ მძივებს ვაწყობდი და

გამარჯობა ბავშვობავ

პრობლემები ნუ შეგაშინებს.მზე იმიტომ ჩადის ხოლმე ,რომ მეორე დღეს ისევ ამოვიდეს.თუ ფეხი წაგიბორძიკდება არ დაეცე,თუ პრობლემები გშთანთქავს ნუ გაიტეხავ გულს.გჯეროდეს,შენ მზე ხარ,რომელიც ცოტახნით ჩავიდა,მაგრამ დილით ისევ ამოანათებს. ეცადე ისეთი ადამიანები

Infinitly (თავი 3)

ავდექი. სააბაზანოში შევედი. შხაპი მივიღე და ჯუდითან წავედი. მივედი. ხეზე აძრომა დავიწყე. ჰო ჰო არ გაგიკვირდეთ მე სულ ასე ავდივარ მასთან. მისი ძმის გადაკიდებას სიკვდილი მირჩევნია. აივანზე ავედი და მძინარე ჯუდი დავინახე.

სიყვარულის შიშის სინდრომი (9)

-მართლა იმას ფიქრობ ჩემზე რაც დღეს მითხარი? - ჩემთან ძალიან ახლოს მოვიდა ძალიან ახლოს , სანტიმეტრები გვაშორებდა ალბათ ერთმანეთთან , მის ცხელ სუნთქვას სახეზე ვგრძნობდი , მთელ სხეულზე ჭრუანტელი მივლიდა , მინდოდა რამე მეთქვა მაგრამ ვერაფერს ვერ

ჯადოქარი და მე-ჯეიმი კლარკსი. 4

კლასში რომ დავბრუნდი გაკვეთილი უკვე დაწყებული იყო. ისე გავიდა 3 გაკვეთილი რომ მე და ლენორს აღარ გვილაპარაკია,მაგრამ სულ მას ვუყურებდი და მასზე ვფიქრობდი

საუკუნო შეხვედრა (სრულად)

_სად მიდიხარ?-სადაც ბედი წამიყვანს,-ოდნავ შესამცნევი ღიმილით ვპასუხობ.-ხოიცი ბედს ყოველთვის ჩემთან მოყავხარ-ჩემსკენ მოდის და მეხუტება არც მევარ ჩხუტების წინააღმდეგი.-გამგუდავ ეგრე-სუნთქვა შეკრულმა ძლივს აღმოვთქვი

ალუბლები (6)

ძალიან ადვილია თავის დადანაშაულება და ამავდროულად, ძალიან ძნელი.მაგრამ ფაქტი იყო.. უკვე კარგად მესმოდა ირიბად ნათქვამი წინადადებები და აზრს კარგად ვხვდებოდი.სინდისმა მომიკითხა და ვიცოდი, რომ თავს დიდხანს არ დამანებებდა.