ბედის ბრალია!(სრულად)

‘რამოდენიმე წამში შენი კარამელი იმ ქვეყნად წავა’ ოთახიდან გავვარდი,ყველაფერი ბრუნავდა,გული ისე მიცემდა მეგონა გამისკდებოდა მალე,ტელეფონზე ნომერი სულ ხელის კანკალით ავკრიბე,გამეთიშა,ნერვიულობისაგან ხელები გამიოფლიანდა და ძლივს ავკრიბე თავიდან

***

ძველ თაროზე წიგნები დევს მიმდევრობით, ბნელ ოთახში შემოიჭრა ჩუმი სევდა... თვალებიდან ცრემლი მოდის გამეტებით, ტკივილი კი სიმორცვესაც უკან ხევდა... შიგნით მტკივა...თითქოს ცეცხლის მწვავდეს ალი,

მე ავირჩიე სევდა

ის დღე იყო როდესაც ნანამ ამოისუნთქა და ეგონა რომ ყველაფერი უკან მოიტოვა და შეეძლო უკვე თავისუფლად ესუნთქა. ის ეკეთებინა რაც თავად ეგონა რომ სწორი იყო. ზაფხულის შუა პერიოდი იყო. თბილისში ისე ცხელოდა რომ აუცილებელიც კი იყო ამ ამინდისთვის თავის

შენს მეზობლად (ნაწილი 19)

ბათუმს შემორჩენილი ბოლო წყვილის დაბრუნების დროც დადგა. ლუკა განსაკუთრებულად ღელავდა, ლიზი კი ამ ფაქტით გაოცებული იყო, აინტერესებდა რატომ ელოდა ლუკა ასეთი ინტერესით მათ დაბრუნებას, მაგრამ ბიჭი არაფერს ამბობდა. გადაწყვიტეს, რომ მეგობრებს დახვედროდნენ.

სვანის შეყვარება შარია(თავი 8)

ჩვენი გართობა ღამის საათებში დასრულდა და თანდათან დავიშალეთ. სახლებში მიგვიყვანეს ბიჭებმა და არდადეგების დაგეგმვაც დავიწყეთ, რადგანაც უნივერსიტეტის სემესტრი დამთავრდა და მეც თანდათან უცხოეთში წასვლის დროც მიახლოვდება

სიკვდილის ქურდი

ნელნელა საკუთარი თავის კონტროლს ვკარაგავ, როგორც ფიზიკურად ასევე სულიერად. სხეულს ვერ ვაკონტროლებ, შფოთი არ მასვენებს, ფიქრებს ვერ ვალაგებ, ყველაფერი მეორეხარისხოვანი გახდა.. ჩემი თავიც.

ღამე ორი ცის ქვეშ (თავი 3)

-ძალიან ლამაზი ხარ,ვიდრე სურათებში...-დაბნეული ჩანს,სიტყვას სიტყვაზე ძლივს აბამს..არაფერს ვეუბნები,მხოლოდ ვუღიმი..შემდეგ მახსენდება,რომ ოფლიანი ვარ,სალხში უნდა წავიდე და გადავივლო,ვემშვიდობები,თუმცა ის უარზეა.. -ზღვა რისთვისაა?-მეკითხება და ზღვისკენ

ჟურნალისტი ერთი თვით (8)

კი,უბრალოდ ცუდი სიზმარი მესიზმრა . მთელი სხეულით ამეკრო, ისე უცებ დავმშვიდდი თითქოს არაფერი მომხდარიყო. თმაზე ნაზად მეფერებოდა ⁃ ჩემს გვერდით არასდროს არ უნდა შეგეშინდეს ,- ყურში ჩამჩურჩულა.

ვემშვიდობებით ზაფხულს!

მხოლოდ მთებშია თავისუფლება და ზღვა დღეს არის რუჯის მიზეზი. ღიმილიანი,ნაზი დღეები და მეგობრები არს მოგონება. ტანით სოფელში,სულით-კი სხვაგან, ათასი გრძნობა გამძაფრებული, ზღვის ხმაც კი არის უკვე სხვა რაღაც, თითქოს ცხოვრობდე ძალიან ბევრგან.

ზებუნებრივი (თავი მეხუთე)

დილით რომ გამეღვიძა,ალექსი ოთახში არ დამხვდა.გუშინდელი ღამის გახსენებაზე გამეღიმა და ამავდროულად შემეშინდა."რა იქნება შენმდეგ" მხოლოდ ეს მიტრიალებდა თავში,როდესაც ტელეფონი აწკრიალდა. "რა ცუდია როდესაც უყვარდებათ და შემდეგ კარგავენ არა?მეცოდები.შენი