ბედის ბრალია!(3)

მთელი ღამე ვგრძნობდი სიმხურვალეს რომელიც მიშოსგან მოდიოდა,არა ასე მე ვერ გავძლებდი რამე უნდა მომეფიქრებინა..ან ის დაწვებოდა დივანზე ან მე..ან რაღაცას მოვიფიქრებდი ახლა კი სხვა რამეზე უნდა გადამეტანა ყურადღება,ისევ ფიქრებში წავედი და გავბრაზდი

შენ ჩემი გახდები?! (თავი 38)

მივდიოდი იმ კაცის სანახავად ვინ ამდენ წლიანი ტანჯვა თუ არ მომისაჯა არც ბევრი დამაკლო... კაცმა, რომელმაც საშინელი ცილი დამწამა, მოსაკლავად დამზდევდა, ციხეში ჩასმას მიპირებდა, მკვლელად შემრაცხა და მთელს ქვეყანაში უნიადაგოდ დამტოვა.

რეალობასა და ზღაპარს შორის... (6)

ჩვენ გოგოები იცით როგორები ვართ? ყოველთვის ყველაფერს ღრმად ვეძიებით და უსასრულოდ შეგვიძლია ერთ მომენტზე ვიფიქროთ , თუნაც ეს ტკივილთან ასოცირდებოდეს , ჩვენ გვიყვარ გაზვიადება და ზუსტად ერთი ნაბიჯიდან შეგვიძლია გამოვიტანოთ დასკვნა რომელიც ან

მიჯაჭვული (XIII თავი)

-ჩემი სულელი გოგონა ძალიან არის შეყვარებული. - ამ სიტყვებით მოეხვია ანა. - იცოდე ყოველდღე შემეხმიანე და მეორეჯერ შენი გაქრობით ასე არ მანერვიულო. ხომ იცი რომ სანდო ვარ და არავის არაფერს ვეტყვი. -ვიცი, ანა, ვიცი. - გოგონები საბოლოოდ მოეხვივნენ

სიამაყე თუ?! (თავი VI)

ტაქსში ვიჯექი და თან ვფიქრობდი... უამრავი აზრი მომდიოდა თავში, წამიერად ჩერდებოდნენ და მერე ელვის სისწრაფით ქრებოდნენ ისე, რომ მათ დაჭერას ვერც ვასწრებდი... ვცდილობდი, გამეანალიზებინა სიტუაცა და დასკვნა გამომეტანა, თუმცა უშედეგოდ.... რატომღაც ის

სიყვარულში

თქვენ ახლა წაიკითხავთ ერთი ულამაზესი წყვილის შესახებ რომლებსაც ერთმანეთი სიგიჟემდე უყვართ სიყვარულის მორევში გადავარდებით და უძლიერეს გრძნობებს იხილავთ თითოეულ წინადადებაში ნათლად დაგიდგებათ თვალწინ ამ გოგონას უძლიერესი ისტორია და დამიჯერეთ

ბედის ბრალია!(2)

ფიზიკურად აქ უკვე ჩემი ქმრის გვერდით ვიდექი,სულიერად კი აშკარად სხვაგან ვიყავი,ფიქრებში გადავეშვი ისევ და ბავშვობაში დავბრუნდი საიდანაც ყველაფერი იწყებოდა,უყურებდი ხალხს როგორ ტოვებდნენ ეკლესიას,მანამდე გვილოცავდნენ მეც ვუღიმოდი ყველას,მარა გათიშული

ბედის ბორბალი (დასასრული)

-ელე,მიყვარხარ! დიდი ხანია,მინდა გითხრა..-ვშორდები ბიჭს და უკან ვიხევი,ჩემმა გულმა ხახა გააღო,მსგავ რამეს არ ველოდი,თუ მეტყოდა..ახლა უნდა წავიდე,უნდა წავიდე,,ამაზე ფიქრის დრო არაა. -მაგვიანდება..მოგწერ,კარგი?-ვეუბნები დაბალ ხმაზე,ხმის იოგებიც ძლივს

ისევ გაწვიმდა . . .

ტკივილებისგან ძალა დაცლილ - ძლიერ დაზაფრულს,ვერც სიხარულის სონეტები ვერ მგვრიან ღიმილს.შემოგხედავ და უშენობით დაღლილ-დაქანცულ, შემოგაპარებ უშენობით შემოსილ ტირილს.ისევ გაწვიმდა - ჩამორეცხა ხალხის ცოდვები,მაგრამ შენს ცოდვებს

დასაწყისიდან დასასრულამდე

გოგოებს ეძნელებოდათ ერთმანეთთან გამომშვიდობება. ვერ შეეჩვივნენ ამ სიტუაციას.ყველას ეზოში მოეყარა თავი და ბარგს ალაგებდნენ მანქანებში. ტასუნა უკვე გადაღლილიყო და ეძინებოდა ამიტომ პირველები ისინი წავიდნენ. მერე ბაჩო და ანა გაჰყვენენ.