მეგობრის შეყვარებული (თავი 10)

-იცი ვერ ვხვდები რა დაგემართა? -მარიამ ისე როგორც მე და შენ ვცხოვრობდით,უბრალოდ მოსაბეზრებელია -ანუ მე ვარ მოსბეზრებელიი? -არა ჩვენი ცხოვრების სტილი -აჰამ და როდის მიხვდი მაგას -დიდი ხნის წინ,ვიცი რო გენატრები და გაკლივარ მაგრამ ახლა ესე აჯობებს.

მე და შენ... მთვარის შუქზე(თავიll)

ოთახი კომფორტულად იყო მოწყობილი, კუთხეში ორსართულიანი საწოლი იდგა მის გვერდით ფართო ფანჯარა იყო, საიდანაც ულამაზესი ხედი მოსჩანდა, კუთხეში მაგიდა და ორი სკამი იდგა, მის გვერდით კი ცოტა მოშორებით ტანსაცმლის კარადა იდგა. მესიამოვნა, როცა ვნახე ასეთ

წერეთელი (თავი მესამე)

"მონატრება დროითი კი არა სივრცითი ფენომენია,შესაძლოა ადამიანი მთელი თვე ვერ ნახო,მაგრამ თუკი ის სადმე წავა და მასთან შეხვედრის ალბათობა ნულს გაუტოლდება,პირველივე დღეს მოგენატრება."

შენს მეზობლად (ნაწილი 9)

ადამიანებს, რომლებიც ნაკლებს საუბრობენ და ნაკლებად ჩანან საზოგადოების სხვადასხვა წრეებში, ყოველთვის ბევრად მრავალფეროვანი ცხოვრება აქვთ, ბევრად მეტი აქვთ სათქმელი და როცა მათი ლაპარაკის დრო მოვა, ან სამუდამოდ დაგატყვევებენ საკუთარი ცხოვრებით ან ისე

ნაადრევი გაზაფხული (თავი 1)

-გათავისუფლებულიხარ.-დღე უიღბლოდ დაიწყო. როგორც ყველა უფროსმა, მანაც, მლიქვნელური სახით, ვითომ და ძალიან სწუხდა ამის გამო, შემომხედა. ავდექი, წამოვედი; უხმოდ, არაფერი მითქვამს. ქუჩებს ნაცრისფერი დასტყობოდათ. სამსახურის ნივთებით სავსე პატარა ყუთით

ჩვენს გონებაში იმდენი სიბინძურეა მანდ სიყვარულს რა უნდა?!(3)

ქეთი რომ გავაცილეთ,სახლში მარტო დავრჩი.ბადა გასული იყო.რა უნდა მეკეთებინა?როგორც ყოველთვის ჩემთვის სასიამოვნო სტიქია მოვიწყვე.ბუტერბროდები გავიკეთე,წვენი დავისხი და ფილმი ჩავრთე, კომფორტულად მოვკალათდი.სავარძელში ჩამეძინა,დილით რომ გავიღვიძე ჩემს

უთხარით, რომ ვიღიმოდი / Tell her I was smiling [4]

-ერთი ნაბიჯიც და აღარ ვიქნები, - მის ტანჯვას განაგრძობდა ნუცა, - გაგახსენდები? მითხარი, რამე კარგი გაგახსენდება, თუ ერთ შიზოფრენიკ, თვითმკვლელობისკენ მიდრეკილ გოგოდ დავრჩები შენთვის .. დეამ თვალები დახუჭა.

ცუდი დასაწყისი (სრულად)

ერთი ჩვეულებრივი გოგო ვარ, არც ძალიან ლამაზი და არც მახინჯი. გააჩნია, ვისთვის როგორ. კეთილ ადამიანებს მზეთუნახავად მივაჩნივარ, შურიანებს _ უშნოდ, ნაკლებად შურიანებისთვის კი «ისე რა» ვარ. რამდენიმე საათში თვრამეტი წლის ვხდები, მაქვს ჩალისფერი თმა და

მიჯაჭვული (VI თავი)

იმდენად სწრაფად მიდიოდა მოტო, რომ თავიდან ძალიან შეეშინდა. სახეში ცივი ქარი ეცემოდა და თმებს ჰაერში უფრიალებდა. შემდეგ კი თანდათან ადრენალინის შეგრძნება გაუმძაფრდა და მოეშვა. ახლა მხოლოდ სისწრაფით ტკბებოდა და უსასრულოდ გაწელილ გზას გაჰყურებდა.

მხოლოდ ეს მინდა..

ვდგები და უაზროდ ვაშტერებ თვალებს,უაზროდ,რადგან არაფრის დანახვა არ შემიძლია...დიდი ხნის წინ დავკარგე მხედველობა და მას მერე ვარ ასეთი უბედური..არა,უბედური არა,ეს უფრო მეტია..ეს უარესი რამაა...ეს შეგრძნება არის ყველაფერი შემზარავი,რაც კი ამ სამყაროში