ზღვარზე (თავი1)

არ მიყვარს წარსულზე ფიქრი და ყოველთვის ვცდილობდი, გუშინდელი დღე აღარ გამეხსენებინა. სინდისის დამშვიდებას ყოველთვის საკუთარი შეცდომების გამართლებით და დანაშაულის სხვაზე გადაბრალებით ვცდილობდი. თუმცა, ესეც

არც კონკია, არც პრინცი -5-

''ნეტავ, ჩემ წინ ახლა ის იდგეს! ასე ზიზღით კი არ მიყურებდეს, არამედ მიღიმოდეს... აი, მაშინ რომ მიღიმოდა, წყლიდან ამოყვანის შემდეგ... სიყვარულით და შვებით... ბავშვობის მოგონებები გარბიან, მე ვერ ვეწევი. ვეძახი მათ, მაგრამ არ ბრუნდებიან.''

ნუთუ მართლა გიყვარვარ(დასასრული)

-ორი დღე აორთქლებაზე რა აზრის ხარ ?- პორშეს გასაღები აიღო და კარი გამიღო -კაიი? მართლა? შენც წამოხვალ? -არა გეგონოს მარტო გაგიშვებ და მე დავიტოვებ საქმეებს... არ იცი როგორ მიყვარს ძილი და დასვენება? - საჭესთან დაჯდა და უკანა კარიც გავაღეთ. სწრაფად

ახლა გიამბობთ ამბავსა...

მასწავლებლები: ერთხელ, ალუდამ ღამე გაგვათენებინა, გული გადაგვიშალა და მეორე დღეს ღამენათევებს მოგვიწია გაკვეთილების ჩატარება, მან კი ლექსით მოგვიბოდიშა.იქნებ ეს ლექსიც არ ლექსობს,არაფრად არა ვარგია,მე ჩემ სათქმელი გითხარით,და მოვიშორე ბარგია!

ვხვდები რომ თქვენგან მოწერილ სიტყვებს ..

ვხვდები რომ თქვენგან მოწერილ სიტყვებს ვერ ვცემ საკადრის,მწიფე პასუხებს; სანამ ვცოცხლობ და სანამ ვარსებობ, სანამ სიკვდილი დამანამუსებს...

აბა რა გითხრა მეგობარო...

აბა რა გითხრა მეგობარო, ეჰ ძველებურად ქუჩებში ახლა ვინღა ათევს ღამეს მთვარიანს?! ასე ნელ-ნელა გავეცალეთ საზიზღარ ბურანს და სული გვიდგას, სული გვიდგას რაც მთავარია.

საკუთრება.[3]

-კატო,სალაპარაკო გვაქვს! -კატოს არაფერი აქვს შენთან სასაუბრო -გიგა ხომ?-ამრეზით გადახედა ლუკამ მამაკაცს -დიახ!-მკაცრად მიუგო გიგამ -ძალიან გთხოვ ისე ნუ იქცევი თითქოს კატო შენი საკუთრება იყოს!- შეუღრინა მამაკაცს,გოგონას ხელი თავისაში მოიქცია და

ვაჩე და ელენე (სრულად)

ხდება ხოლმე მომენტი ცხოვრებაში ყველაფერი კარგად არის, ორნი ხართ, ერთმანეთისთვის არსებობთ, მთელი სამყარო გემეტებათ ერთმანეთისთვის და არა მარტო, მაგრამ ყველაფერი წამში იცვლება, ჩნდება მესამე, რომელიც გამუდმებით ცდილობს ურთიერთობა დაგინგრიოთ და ხშირ

"დედაშენს უთხარი ცხვირი მოგხოცოს!" (თავი8)

-რა ჯანდაბა გინდა მიკა? -ვეკითხებოდი მაგრამ პასუხს არ მცემდა. -რა გინდა? მითხარი ბოლოს და ბოლოს! -ვუთხარი როცა ოთახში შემათრია -მითხარი წადიო და მეც მივდივარ! -ვუთხარი და კვლავ ჩემი ხელის განთაცისუფლებას ვცდილობდი, მიკა კი ხელს არაფრის დიდებით არ

უფლის იმედი....(17თავი)დასასრული

ნანამ თავი დახარა,არ უნდოდა ნიკასთვის შეეხედა,იცოდა თავს გასცემდა...ნიკა უკვე თავს ვეღარ აკონტროლებდა,ნერვიულად ისვამდა თავზე ხელს,ეს სიჩუმე კიდევ უფრო აგიჟებდა -ნანა შემომხედე ნანა ჯიუტად არ სწევდა თავს,ნიკამ ხელო მოავლო ნიკაპზე,თვალი თვალში გაუყარა