ჩვენს ზემოთ კი ქვეყანა იწვის

ვხედავ ხასიათს როგორ გიცვლის ცვალებადობა ხან ღრუბელია ხან მზე არის მეტყველ თვალებში როცა ბრაზდები შენზე ფიქრი სახიფათოა გადაიკარებს გამინათებ უკუნ ღამეში

მწვანეთვალება იდიოტი ( თავი 12 )

- მოკლედ ყველამ დამკარგეთ დღეს. არავინ გაბედოს ჩემი მოძებნა. - მაშინვე მისაღებიდან გამოვედი და ჩემს ჩემოდანს ხელი დავტაცე. კიბეები ისე ჩავიარე თითქოს სიმძიმე არ მკავებოდა. გარეთ გავედი, მზეზე დავდექი და მხოლოდ ეხლა გავიაზრე აღარავინ მყავდა და არც

დანაშაული{4}

საღამოხანს ამირეჯიბების ოჯახი მშვიდად იჯდა მისაღებ ოთახში.უფროსი დავითის მოთხოვნა იყო, ყოველი დღის დასასრული ერთად გაეტარებინათ და რამდენადაც შესაძლებელი იყო გამოსდიოდათ კიდეც. ზურა ოჯახურ ტრადიციას იშვიათად უერთდებოდა, თუმცა ახლა მათ გვერდით იყო და

ელფერის სასახლის ქურდი (თავი 8)

-იმ მხეცმა მაკოცა! _ წამოიყვირა. _ მშვენიერია... ეს ასე რატომ გაბრაზებს, ის შენი ქმარია. _ არაა ის ჩემი ქმარი! ამას კიდევ მეტყვი და აქედან გაგაგდებ! _ დაიყვირა და წამოხტა. _ რატომ არ მშვიდდები, ასე ძალიან მოგეწონა მისი კოცნა?! ფერიმ კედლიდან ხანჯალი

გაცვლა (თავი 1)

ძალიან დიდი ხნის განმავლობაში ვფიქრობდი, რომ ცხოვრებას უბრალოდ დავავიწყდი და დაავიწყდა დედამიწაზე ერთით მეტი ადამიანი რომ ჰყავს მისახედი. ფაქტი ერთია, ღმერთსაც კი მივიწყებული ვყავარ. არაფრით გამორჩეული გოგონა ვარ, რომ მკითხოთ ერთი ჩვეულებრივი

მოყიჟინეთა ბალადები (თავი მესამე), უჩვეულო გადაწყვეტილება (თავი

ელფთა სამეფოს უფლისწული სხვა ჰარინთაგან განსხვავდებოდა. პირველ რიგში, ის უფლისწული იყო და სამეფო ოჯახს მიეკუთვნებოდა. მეორე მხრივ, გარეგნობითაც გამორჩეული იყო. ბევრ ზრდასრულს არ გააჩნდა ის თვისება, რაც ამ პატარა არსებას - სიცოცხლის სიყვარული და

ბიჭი პოზიტანოდან (თავი პირველი)

რატო წამოვედი იტალიაში? იტალია გადაწყვეტილი იყო , ზუსტად ვიცოდი სად უნდა წავსულიყავი ,იტალია რო უნდა ყოფილიყო ვიცოდი მაგრამ რომელ ქალაქში და სად აი ეგ ნამდვილად არ ვიიცოდი,ამიტომ საძიებო გავხსენი და ყველაზე ლამაზი ქალაქის ძებნა დავიწყე, ძალიან

ის [ჰ.ს]

სუნთქვა გამიხშირდა... გულის მუშაობა, ამ მომენტში ,მაქსიმუმს აღწევდა... ერთი ნაბიჯია შენი მზერის დაჭერამდე...რამდენჯერ მიოცნებია შენზე ჩუმ ფიქრებში, მალულად, ამიტომ ხანდახან წამიერად ვხუჭავდი თვალებს და მხოლოდ ჩვენი მზერის დაჭერაზე ვოცნებობდი.

ღამის მდუმარება

ბინდის ფერი ჩუმი მდუმარება ისევ ჩემთან ჩამოწვება ღამეს წარსულ ჩრდილის ნიავ მოლანდება ისევ ნაზად მირხევს სარკმელს

ბარასია

არ დაიღალე, ბარასია? - დავიღალე, ჰო. - ჰოდა, მოვედი. ბარასიამ ფეხზე წამოდგომა სცადა. - იჯექი, იჯექი. დაჯდა. - როდის უნდა წამიყვანო? - ეგ შენ მითხარი როდის წაგიყვანო.