ექიმი დეტექტივი 7

როცა მივხვდი ბერნარდმა საუბარი დაასრულა, კარზე სწრაფად დავაკაკუნე, ნამდვილად არ მინდოდა რამე შეემჩნია და მაქსიმალურად ვეცადე თავი თავისუფლად მომეჩვენებინა -ქალბატონი ემა ბაღშია და თუ რამე გნებავთ თქვენს განკარგულებაში მიგულეთ -კარგიი... თავი დამიკრა

ეს ბოლო დროა...

ეს ბოლო დროა სევდისფერი ღიმილით მცნობენ,აზრი აღარ აქვს ჩემო კარგო დღეს მზის ამოსვლას.ნაღვლიან მზერას ვინღა ჩივის, თვალებსაც გმობენ,თვალებს, რომლებმაც ძვლივს გაუძლო ამ ღამის ლტოლვას.ეს ბოლო დროა

პირველად და ბოლოს...

არ ვიცი, როდის შევხვდით ერთმანეთს და რა იყო ეს, მაგრამ თავიდანვე იგრძნობოდა რაღაც ჩვენი კავშირის მაგვარი. სასაცილოა არა? მთელი სამყარო რომ შემოვიარო ვერავის ვნახავ შენს შესაფერს ჩემთვის...

უიღბლო სიყვარული 2

-რატომ მწერ? - მე გწერ? სასაცილოა - ზუსტადაც შენ მწერ მე sms დავუსქრინე და გავუგზავნე ის კი ისევ ცდილობდა ჩემთვის ნერვების მოშლას

შენ არასდროს მომიტან გვირილებს…

“Art and love are the same thing: It’s the process of seeing yourself in things that are not you.'' მე გაპატიებ ყველაფერს. მაგრამ შენ არაფერ შუაში არ ხარ. დანაშაული ნულის ტოლია. და სიყვარული უდრის მარტოობას. მე საერთოდ არ მაქვს შენზე მოგონებები… ..

მონატრება

რა, ვეღარ დაბრუნდება... უკააან....... არა ვეღარ დაბრუნდება! ნელი ნაბიჯებით გზას მივუყვებოდი ჩუმად, თითქოს ისეთი შეგრძნება მქონდა, ვიღაც უნდა მენახა. გვერდზე შემთხვევით გავიხედე და უცებ სკამზე მჯდარი მომტირალი ქერა გოგონა

გული შენით ფეთქავს 1

მაკა დეიდამ კარი რომ გააღო ოთახში შავგვრემანი ბიჭი შემოვიდა მაღალი ტანადი თაფლისეფი თვალებით... ის ისეთი სიმპათიური იყო... მე მას პირდაპირ თვალებში ვუყურებდი და მან ეს შეამჩნია... მე მისდამი გრძნობა გამიჩნდა... უბრალოდ თვალი

მესაკუთრე ჩოფლიანი! [2]

–დედა ნაკოს ცემა უნდა და ითხოვს– ხმამაღლა დაიყვირა დამიანემ. როგორც ყოველთვის ჩემ ასეთ სიტყვებზე ბრაზობს, მეც ხომ ყოველთვის მის გასაბრაზებლად ვამბობ, ბოლო დროს უფრო ხშირად რადგან ყურადღებას საერთოდ აღარ მაქცევს და აღარ მეფერება.

* * * * * *

გიცქერ და ცქერით ვერ ვძღები ისევ ტუჩებზე გეხები, გულ-მკერდზე ნაზად გეხები,ვნება აშლილი ვერ ვძღები.ისევ მინდიხარ ძვირფასო,ისევ მალულად გეხები და ლავიწებზე კვლავ ჩუმად, მე ვნებიანად გეხები.შენს დალალებში გახლართულ თითებს ვეხები,

შტეფან ცვაიგი უცნობი ქალის წერილი(ნაწილი 2)

გესმის თუ არა,საყვარელო,რა საოცრება,რა მომხიბლავი გამოცანა იყავი ჩემთვის,პატარა გოგონასათვის?ის,ვის სახელსაც მოწიწებით ვახსენებდი,ვინც წიგნებს წერდა,ვინც სახელგანთქმული იყო სხვა,დიად სამყაროში,პატარა ბიჭივით მხიარული,კოხტა,