ველური ჩხვლეტა -3-

''ამჯერად დაჩოქებას არ აპირებდა მინჩხი! ვარდების საქმე მოგვარებული იყო და ამაზეც რამდენი იწვალა. ნუთუ ყველაფერი თავიდან იწყებოდა? მგონი მართლა ფეხები თავისით გარბოდნენ ცისანას სახლის მიმართულებით, მაგრამ ისეთი დიდი ჯებირი უნდა აეშენებინა, რომ მას

აღარ მიყვარხარ!

ერთი კითხვა მაქვს "სიცოცხლევ" სირცხვილით ხომ არ დაიწვი? ჩემს გულში თბილად იჯექი, ახლა ვიცი რომ იქ არ ხარ, ლექსს როცა ვწერდი მიყვარდი, ახლა კი.......აღარ მიყვარხარ!

უბრალოდ ჩუმად ვოცნებობ შენზე

უბრალოდ გეძებ და ვფიქრობ შენზე, უბრალოდ, ჩუმად ვოცნებობ დღემდე, ვოცნებობ შენზე, ვოცნებობ ჩვენზე და ნაზად ჩუმად გეხები ხელზე. გეხები ჩუმად და გკოცნი შემდეგ ვოცნებობ შენზე, ასევე ჩვენზე,

სულის ადამიანები [7]

მაინც მეშინოდა რაღაცის. ისინი გამიგებენ, ვინც ჩემსავით სწრაფად იცხოვრა, ვინც ყველაფერი ნახა ცხოვრებაში, ვინც ფრთები დაუხატა თავის სიყვარულს, ვინც ცაშიც იფრინა და მიწაზეც მტკივნეულად დაენარცხა, ვინც ღმერთი თავად შექმნა და ბოლოს სალოცავიც კი აღარაფერი

წამიერი პაემნები (კოპლებიანი)

იმის მერე ისევ ვსაუბრობდით მე და სანდრო. ჩემს წარსულ შეცდომებზე, ყოფილ გოგოებზე, თავგადასავლებზე, იმედგაცრუებებზე. ჩემს ერთგულებასა და სიყვარულზე, სიმტკიცესა და სიკეთეზე, სიძლიერესა და კარიერაზე. ვსაუბრობდით თუ როგორ შემეძლო ვყოფილიყავი კარგი ქმარი

გოგონა რომელმაც სამყარო გააფერადა.

მოკლედ მინდა ერთი ისტორია მოგიყვეთ გოგონაზე რომელიც შავ სამყაროში ცდილობს ისე იცხოვროს რომ სამყაროს გაფერადება შეძლოს . პირველ თავში მოგიყვებით მოკლე ბიოგრაფიას ამ გოგონას შესახებ.

მოგიტაცებდი, როგორც პატარას! (1)

სველი მიწის სუნი ისეთი სასიამოვნოა რომ ალბათ ასეთ სუნამოსაც კი შევქმნი, სასაცილოა რა ფანტაციებით აღსავსეა ადამიანი. მეც ასეთი ვარ ოცნება და ფანტაზია ჩემი ჰობია, ოცნებებში უმეტეს წილად ბედნიერი ვარ, მყავს ბევრი მეგობრები და შეკრული ოჯახი, ეს რომ კაცს

მწვანე თვალები დაგღუპავს!

მიყვარს როცა ყველაფერი დალაგებულია.ურთიერთობა რომ გარკვეულია.სხვანაირად რომ ვთქვათ იარლიყების მიმაგრება მიყვარს.ასე მირჩევნია.გაუგებრობა ჭკუიდან მშლის,მთლიანად მირევს გონებას...როგორც მისი მწვანე თვალები.შევეგუე უკვე მის გახსენებაზე სულ ვითიშები და

ყველაფერს აქვს დასასრული (სრულად)

„ბოლოჯერ შევხედავ“-ისევ უაზრო ილუზია და ბავშვური პირველი სიყვარული მახსენდება,თუმცა უკან აღარ ვიხედები.. მივდივარ მწვანე სევდიან მზერასთან,ვეხვევი,მაგრამ ვერაფერს ვეუბნები,არ შემიძლია..ვერ ვეტყვი,გაუძლე,ყველაფერი კარგად იქნება-მეთქი,რადგან ამის

ჰო მოჩემფერო! - მე შენ მჭირდები ...

ვცადე დამეკრა ნაზად... გულდასმით, ზუსტად შენფერად შენ, რომ გჩვევია. შუა დაკვრის დროს თითმა მიმტყუნა, ოხ ღმერთო.. ნეტავ არ მოგესმინა.