გოგონა ვარდისფერი შარფით 2

ასეთი კითხვები დაფრინავდნენ თავში ... გაზაფხულია შარფი მჭირდება... თორემ ზაფხულშიც არ მოვიხსნი : (( ბოლოს დავწყნარდი და მივწერე : - „ შარფი შენ გაქვს ? „ - „კი“ - „დამიბრუნებ ?“

ლუციფერი (2)

(სახლში შესულებმა, ყავა მოიდუღეს და სალაპარაკოდ დასხდნენ, ხან ვისზე დაიწყეს საუბარი, ხან ვისზე თუმცა ბოლოს ისევ ძმებს უბრუნდბოდნენ) - რა ცავიცვააა ? (იკითხა ვიქტორიამ) - სადად ჩავიცვათ, რესტორანში ხომარ მივდივართ?იტყვიან თვალი დაგვადგესო (სიცილი

salvation/ხსნა (დასასრული)

-გღვიძავს?-გათენებული იყო უკვე, წელზე ალექსანდრეს ხელის შეხება რომ ვიგრძენი და გვერდით არც გადავბრუნებულვარ ისე ვკითხე. -მგონი.. -დღეს იცი რა გამახსენდა?! -ახლა არ მითხრა ის დაპირებული კოცნაო. -არა.-სიცილით ვუთხარი და საუბარი გავაგრძელე. -გამახსენდა

ყველაფერს აქვს დასასრული. (2თავი.)

ასე,იყო თუ ისე..დადიანს „რურუას გოგო“ ერქვა.მასთან მიახლოვებას ვერაინ ბედავდა,ვერც კაი ტიპი და ცუდი მითუმეტეს.იყო სიყვარული,გაბრაზება,წყენა,ბედნიერება,სიძულვილი.. მიუხედავად ყველაფრისა,მათ მაინც „ჩვენ“ ერქვათ. დღე არ გავიდოდა,ერთმანეთის გარეშე.

შენი სიყვარულის ფობია მემართება (3)

- დადა აქ მოდი. ( ალექსანდრე ) ფიქრებიდან ალექსანდრეს ხმამ გამომარკვია და მათკენ წავედი. - ნიტა გაიცანი ეს ჩემი ბავშობის ძმაკაცია დადა. ( ალექსადნრე ) ნიტამ შემომხედა და გამიღმა, მინდოდა მეთქვა რომ სასიამოვნო იყო მისი

ჩანიშნული გვერდი (1)

ოთახში, სადაც მხოლოდ ბუხრის ცეცხლი ანათებს მკაფიოდ, ვზივარ და ცეცხლის ალს შევყურებ. აი ისეთი ოთახია ადრე რომ ვოცნებობდი. მყუდრო, წყნარი, თბილი, ფანჯრებზე წვიმის წვთებით და ბევრი მოგონებით. თავი სადღაც სხვა განზომილებაში მგონია, თითქოს აქ

მიშგუ ლილე (ჩემი მზე) 3

-გპირდები, ხორც სულ დაგიკეპავ და გამოცხობაშიც დაგეეხმარები. მესმის, აწ უკვე, კარგად ნაცნობი ხმა. მეღიმება, მაგრამ ჩვეულ, როლს ვირგებ. -მადლობა. მარტოც მოვახერხებ. გამარჟვებული სახით ვუყურებ და ჩემი ზეიმი ჯერ ადრე ყოფილა. -ხოდა, მაგას რა ჯობია. შენ

შურისძიების საფასური!..2

ამღვრეული თვალები ქონდა გზას არც კი უყურებდა....არცკი შეუმჩნევია წითელი ნიშანი, გადასასვლელზე გადადიოდა როცა მანქანამ ზუსტად მის ფეხებთან დაატორმუზა, კარი გაიღო და ულამაზესი გოგონა გადმოვიდა. ჟურნალიდან გადმოსულს გავდა უნაკლო სხეული და ულამაზესი

სიყვარული თუ შურისძიება?(მეთერთმეტე თავი)

- იმიტომ, რომ შენგან თავი დამეღწია. ცაბაძე, შენ ჩემთვის არაფერს ნიშნავ, ამიტომ ნუ გგონია, რომ რამე გამოგივა. - ლიზ, ასე რატო იქცევი? ასეთი რა დაგიშავე? ელიზაბედ, ძალიან მიყვარხარ, გეფიცები შენნაირად არავინ მყვარებია. შენ კი მუდამ ეგრე მექცევი,

თუ გადარჩი,ცოლად მოგიყვან( სრულად )

-ჯერ მხოლოდ 24 წლისა ვარ,გუშინ ჩამოვედი სამშობლოში,ერთი მუჭა ...ჰო კაი ერთი ტომარა თხილის გამო,როგორ მოვკვდე? ბოლო ბოლო გათხოვებაც კი ვერ მოვასწარი,ისე მკლავ-ამ ბიჭის ჯიქობა საოცარ ხასიათზე მაყენებს და იმის მაგიე,რომ მეშინოდეს ვმაიმუნობ და ხმას