წითელი ზღვა -3-

''შენ ისედაც წითელი ხარ, ლიქოკელო! წითელი ზღვა! ამიტომაც ჩაგაგდე იმ დღეს ზღვაში... მინდოდა მენახა, როგორ გააწითლებდი მას... სხვა ვერაფერი მოვიფიქრე. მაპატიე.''

მინდა მიყვარდე 1 თავი

ისევ სიბნელე ირგვლივ და დაკეტილი კარები.შიში იმის რაც წინ გელის.თუმცა გონებამ სწრაფად დაიწყო მუშაობა და ვაიძულე თავს გამღვიძებოდა,ბედნიერმა მოვათვალიერე ჩემი ოთახი და შვებით ამოვისუნთქე რო ეს კოშმარი წარსულში დარჩა.ყველა დღე ერთმანეთს

მესხები (4)

-ნიაააა,შე დამპალო,უზრდელო,ტუტუცო,ნაგავო სად ხარ?ან ვისთან აგდიხარ? (ნინო ის უკვე დედა აღარაა ) -მე შენთან დავასრულე ურთიერთობა,გამანებე თავი,ხომ შეგიძლია რომ მოშორდე ჩემი ცხოვრებიდან? ისედაც ბევრი ბედნიერი წუთები დავკარგე ჩემ მეგობრებთან შენს

პაემანი სიკვდილთან

ჩვეულებრივ გავიღვიძე მაგრამ ალბათ არც იყო ჩვეულებრივი დღე. უბრალოდ მეც არ ვარ ჩვეულებრივი, არანორმალური ვარ, აი ასე ჩვეულებრივად ვაფრენ და არც მაწუხებს.

შენი სიყვარულის ფობია მემართება

მე ვარ დადა დემეტრაძე 18 წლის, სკოლის ვარსკვლავი ანუ ერთერთი საუკეთესო მოსწავლე - კარგი ეგ ვიხუმრე, აი დავიწყებ ახლა მოყოლას და გაერკვევით ყველაფერში. ზოგადად სახლში იშვიათად ვარ, დილით ადრე გავდივარ, შუადღით რაღაც

არც ერთი ნაბიჯი უკან! სრულად

- დეფორმირებულია , - განაჩენივით გაისმა ხმა ... ამ დღის შემდეგ თვრამეტი წელი გავიდა . მთელი ჩემი ბავშვობა ძალიან უცნაური იყო . თითქმის არასდროს მაცვია უმკლაო მაიკა , სახლშიც კი .

შურისძიების...საფასური!

-დიტო დარწმუნებული ხარ რომ სწორად იქცევი?ერთი ჩვეულებრივ გოგოს თავს უტენი შენი სისულეელეებით და აბოლებ რომ გიყვარს....ეს ნორმალური საქციელია?თანაც ის გოგო სულაც არაა დამნაშავე.....დაანებე რა თავი თუძმახარ ცოდოა .... - დათო ნუწამიღე ტვინი...მე ვიცი

salvation/ხსნა (თავი 8)

კარზე ზარის გაბმულმა წკრიალმა გამაღვიძა. ქეთი ვერ იქნებოდა, რადგან გასაღები ჰქონდა თან კვირა დღე იყო და ასე ადრე არა მგონია დაბრუნებულიყო. ხალათი მოვიცვი და ზლაზვნით გავედი. თორნიკე შემრჩა ხელში.

ქმრის ვალი გავისტუმრე (9 თავი)

არც თუ ისე დიდი ხანია ილოს იცნობს, მაგრამ დაეფიცება რომ ასე სახე წაშლილი და გაცეცილი ილო ჯერ არ ენახა. ტკივილიანი და განადგურებული. თითქოს რამე სასიკვდილო განაჩენი გამოუტანესო.

ნოემბრის წვიმა (დასასრული)

ნიკოს სახლიდან სასოწარკვეთილი გამოქცეული პირდაპირ მამაჩემის სახლისკენ გავეშურე. ის იყო ერთადერთი, ვისაც ვადანაშაულებდი ამ სიტუაციაში.