შეუძლებელია!

რაიონში შემავალ სოფლებს არ იცნობდა, მხოლოდ მათი სახელები იცოდა და სხვა არაფერი. ზაფხულში საგვარეულო სახლში გატარებულ დღეებს რომ იხსენებდა მხოლოდ ცენტრალური ქუჩები ახსენდებოდა ახლა კი გზას მიუყვებოდა ურჩი მოსწავლის მდგომარეობის გასარკვევად.

ჩემი ბიჭი (თავი 6)

ეხლა რა იქნება ? ათასჯერ მაინც გავიმეორე თავში.ელეც კი რომელიც წუთში ას სიტყვას ამბობს დუმს.თავი ფილმის მთავარი გმირი მგონია.როგორ ავუხსნა ავადმყოფ დედას, თუ უბრალოდ აქვე დავამთავრო?!

მე, მანიაკი და თვითმარქვია გამომძიებელი ( 1 )

- ვუყურებდით ერთმანეთს და ენის წვერით ვილოკავდით ტუჩის კუთხეებში ჩამოღვრილ ნერწყვს, აშკარად ვცდებოდი, შიშველი ვასიკო ნამდვილად საინტერესო ვინმე ჩანდა. - ვასო, -ყურისწამღებად იკივლა მის ზურგს უკან მდგომმა ქერათმიანმა ქალმა, რომელიც რატომღაც აქამდე არ

***

მუსიკა სისხლად იქცევა... პაკეტად იფუთება და ინახება.... ინახება გადასასხმელად.... ინახება მხოლოდ იმისთვის, რომ ჩემი ბინძური სისხლი დროდადრო გავფილტრო და ახლით შევაზაო..... ვისხამ ახალ მუსიკას და ვგრძნობ ძველი რაღაცები მავიწყდება თავისით ....

გაყიდული ღირსება (თავი 16)

ირაკლი საძნებელში დავაბინავეთ, მე დ ავახო ი ჩვენ ოთახში დავბრუნდით, საწოლზე წამოვწექით და რამოდენიმე ხანი ვილაპარაკეთ, რა შეიძლებოდა ეთქვა ზახარას ირაკლისთვის, ხვადასხვა ვარიანტები ამოთვალა ვახომ, მეც მორჩილი ბავშვივით თავს ვუქნევდი,

ჩემი ბიჭი (თავი 4,5)

4 ორ საათში უკვე კახეთში ვიყავი და მისი სილამაზით ვტკბებოდი.მეგონა რამე თანამედროვე სასტუმროს დამხვდებოდა , თუმცა აშკარად შევცდი , ოჯახური გარემო უფრო იგრძნობოდა ვიდრე თანამედროვეობის პიკი.

გიყვაროდენ

წვეთი ერთი ციდა ჩამოფრინდა ციდან შუბლზე დამაწკიპდა წკაპ და გამობრწყინდა. თითო ბგერა თითოს მოაქვს კისკისითა

გზა შენამდე [თავი მე-4]

ამბავი მოგვითხრობს ორ საპირისპირო ადამიანზე, რომლებსაც სრულიად საპირისპირო აზრები და ცხოვრების წესი აქვთ. ისინი ერთმანეთს უპირისპირდებიან და ერთმანეთის განადგურებას ცდილობენ.

" ორმო " ( სრულად)

- პატრონი არა ჰყავს ჩვენს სოფელსა,არა!- დანანებით გაიქნია თავი ელიამ და უზარმაზარ ორმოს ჩახედა,რომელიც გზის პირიდან რამოდენიმე მეტრში იყო. არავინ იცის,როდის ჩავარდა ის ადგილი ..

უსასრულო მონატრება 3 თავი

ანანო სახლში იყო და ჩუმად ადევნებდა თვალს მათ.