ორმაგი ცხოვრება (2 თავი)

-ასე როგორ ვეზიზღები...ასე როგორ ვეზიზღები...ასე როგორ ვეზიზღები... მონოტონურად იმეორებდა უფრო და უფრო ხმამაღლა და არაფრით ემორჩილებოდა ხანში შესული ბებიის მკლავებს. ანა გასქურასთან აიწურა. შოკისგან გაქვავდა ,მაგრამ ადგილიდან არ ან ვერ გაირყა.

მინდა იცოდე არასდროს დაგთმობ (მეცამეტე თავი)

ბოლო ლექცია 3 საათზე მთავრდებოდა.ღრუბლიანი ამინდი იყო ცოტა ციოდა, არც ქარი იყო და არც წვიმა, ხელსაყრელი დრო იყო იმისთვის რომ სვანეთში გაპარულიყო.სქელი ნაქსოვი ჟაკეტი მოიცვა შედარებით თხელ გრძელმკლავიან მაისურზე, ჩანთა გვერდულად ჰქონდა გადაკიდებული

თუ გაზაფხული დაიგვიანებს

უფერულობამ დამისადგურა, ცივ კედლებს ვგრძნობდი, არ მაინტერესებდა იმ მომენტში რომ, საუკეთესო კომპანიაში არ მიმიღეს, უსასრულობის გრძნობა მეუფლებოდა, გაურკვევლობის მორევში აღმოვჩნდი, თითქოს წარსული გამეთამაშა, ისევ ისე მეშინოდა ახლა როგორც წარსულში,

მინდა ანგელოზი ვიყო 6

ერთხელ რენემ დადო სურათი, სადაც კარგად ჩანდა. თუ როგორ ტიროდა ქეთო წიგნის კითხვის დროს...უყურებდა ამ სურათს, თვალებმოუშორებლად სანამ არ გამოჩნდა წინადადება სადაც ეწერა, რომ ხარვეზია და სურათის ნახვა შეუძლებელია....მაშინვე ინანა რომ არ გადმოიწერა,

ნიკუშა მახალდიანი (5)

გარეთ როგორც კი გამოვედი ცრემლებმა ჩემს სახეზე გზა გაიკვალეს.ვტიროდი მთელი გულით,მაგრამ უხმოდ.რატომღაც მეგონა რომ გაიგებდა ნიკუშა ჩემს ხმას.მანქანით წასლა გადავწყვიტე,მთვრალი ვიყავი,მაგრამ ტაქსის ვერ დაველოდებოდი.სახლის მაგივრად ბარში წავედი.კარები

"ცხოვრების მწვანე თვალება საჩუქარი" (თავი6) დასასრული

თამარის ისტერიკული სიცილი აუტყდა და საწოლზე ჩამოჯდა , ამდროს კარი გაიღო და ბექა შემოვიდა .. -ბექა: ეჰ რა სულელი ცოლი მყავს !! თამარიმ სიცილი შეწყვიტა და სახე დაასერიოზულა ... -თამარი: ხომ გითხარით რომ წასულიყავით , ხომ გითხარით , რომ ვერ გიტანთ ..

N:9 - (თეთრი ანგელოზი) ნაწილი 2 - თავი 6

ბარბარესავით და უფრო მაგრად კრავდა. ტუჩები მაგრად მოკუმა , რომ სიცილი არ ატყდომოდა. - ვაიმე ბათუ , რა ქენი გუდუნა ეს ? - შეიცხადა და ლოყებზე ხელები იტკიცა.

-ვერ გვიცანი გოგო? (ყველაფერი მოგვარდება) (8 თავი)

_ცოტახანს უნდა გავისეირნო გავივლი ცოტას-მცირე ხნიანი დუმილის შემდეგ დემეტრემ მშვიდათ თქვა და ფეხზე წამოდგა _დემეტრე რაღაც გჭირს-ეჭვისთვალით ახედა იოანემ _არაფერი არ მჭიდს იო არა_ხელი აიქნია და კარისკენ წავიდა_უბრალოდ ხასიათზე ვერ ვარ-ბოლოს დააყოლა

emotions -it's love 6

იწვა ასე ჩემს "საწოლზე" რომელსაც ძირს დაგდებული მატრასი წარმოადგენდა და შეჰყურებდა ფრიდას სურათს. -ჰო გითხარი იასამნისფერი ხართქო. -ჰო მითხარი.

შურისძიების კანონი 5

-რა გქვია? -ნენსი!-ვპასუხობ და არ ვინტერესდები, მისი სახელით. ლევანს ვუყურებ, თუმცა ლაშას რაღაცაზე ელაპარაკება და ვერ მამჩნევს. როდისმე ხომ შემამჩნევს? ეტყობა, ეს ადგილი კარგი ვერ აღმოჩნდა, ჩემი შურისძიებისთვის, მაგრამ ეჭვიანობას, რას ვუჩივი?!