რა იქნებოდა თუ...(6 თავი)

სიყვარული ოცნებაა,რომელიც მაშინ ასრულდება,როდესაც ერთმანეთს შევხვდებით.ჩვენი გზები კი უკვე სამუდამოთ გადაიკვეთა.როდესაც გიყვარს არ გსურს დაიძინო,რადგან რეალობა სიზმარზე უკეთესია.

* * *

სასწაულით სასწაულებს მოკლებული მთვარეს უხმობს მთვარიანი ღამის წამი, უკვდავებით უკვდავ სულად წოდებული. ფრთიან ფრთებით ფრთაშესხმული იყო ქალი! წვიმის წვეთებს შეუმოსავს წვიმის კაცი, მზიან მზეებს აუვსიათ მზის წიაღი... სულით სულში ჩაიღვარა სულის კვალი,

იცი?! თვალს მომადგა ცივი ცრემლი...(თ.ჯ)

მოდი ავიხდინოთ ოცნებები ერთად გვირილები დავკრიფოთ... და თუ მყვარებია სხვა ამ ქვეყნად, მსგავსი არაფერი არ მკითხო. იქნებ მე შენამდე არც ვცოცხლობდი, იქნებ სხვაც არავინ არ იყო, იქნებ სათქმელადაც აღარ მიღირს, თუკი იყო ანდა არ იყო... მოდი გავიღიმოთ მარტის

სიცოცხლეშივე პირველი იყავ, სიკვდილის მერეც ასე იქნები!!!

შენ დავიწყებას ვერ მიეცემი მუდამ იქნება შენზე მითები სიცოცხლეშივე პირველი იყავ, სიკვდილის მერეც ასე იქნები!!! შენ დავიწყებას ვერ მიეცემი მუდამ იქნება შენზე მითები სიცოცხლეშივე პირველი იყავ, სიკვდილის მერეც ასე იქნები!!! შენ ყველამ დრიფტის მეფე

შიშველი ღამე –2–

''გაბრიელმა გზა ლინას დაუთმო და სამივენი მისაღებში შევიდნენ. საძინებლიდან უკვე თვალების ფშვნეტით გამოდიოდა ქერა მამაკაცი, რომელიც როგორც ლინა მიხვდა, ვატო იყო. –ეს ლინაა! გაიცანით! ჩემი...–ვერანაირი წოდება ვერ მიანიჭა ამ უმწეო გოგონას გაბრიელმა და

ნოემბრის წვიმა VIII

მისი ირონია, წვალება, მასთან ერთად მოწევა, ათას თემაზე ლაპარაკი, იმდენად მომენატრა, იმდენად, რომ ყოველ ღამე, მისი დანახვის შემდეგ ოთახში შეკეტილი ვიკეცებოდი და ჩუმად ვტიროდი.

მწარე რეალობა

არ ვიცი ბავშვებო რამდენად მოგეწონებათ და რამდენად მიიღებთ ამ ისტორიას,მაგრამ ერთი მინდა გითხრათ რომ ეს არის ნამდვილი ისტორია,რომელიც ჩემთვის ძალიან ძვირფას ადამიან გადახდა და მომცა ნება დამეწერა.იმდენად მტკიოდა თითოეული სიტყვა და წინადადება რომ

ჩვენს შორის სიკვდილია

როგორც ყოველთვის წარსულის აჩედილი კვლავ მოიპარება და ადამიანის მაკნიერ გრძნობებს მოსვენებას არ აძლევს ერთი წუთითაც არ განებებს თავს გძიძგნის როგორც დრო ძიძგნის კუბოში ჩასვენრბულ ყველასათვინ ნაცნობ მაგრამ უკვე აჩრდილად გც ეულ სხეულ. არ ინდობს

გვირილები

თავად სამოთხის ეს სიდიადე რომ ეცოტავა ერთ-ერთ ანგელოზს, წასვლა მოუნდა, მაგრამ ვერ მიდის, როგორ წავიდეს?! როგორ გაბედოს?! როგორ დახუროს მის უკან კარი?! როგორ წარმოთქვას: "მე ვრჩები მასთან"?! როგორ გაუშვებს ჭკუათმყოფელი ასეთ ანგელოზს უცნობთან,

არადა რა ტკბილად მეძინა მასთან(1)

-არ უნდა დაგელია ამდენი-გაღიმებულმა მითხრა მე მისი მიმზიდველი ღიმილი და მომაჯადოებელი ძმა არც კი შემიმჩნევია ეგრევე წარბები შევკარი მის სიტყვებზე. მაღლებიდან ჩამოვედი, არავითარ თავის მოჩვენებას არ ვაპირებდი ამიტომაც წარბებშეკრულმა და გულზე