თვალებმა გაგცეს (1)

ათასგვარი გამოკვლევები ჩაუტარეს ტვინზე და დაადგინეს, რომ გოგონას ამნეზია ჰქონდა. ზაკი გადაირია, რაღა ვქნათ მეხსიერება თუ არ დაუბრუნდაო, თუმცა ექიმებმა შეძლეს და დაარწმუნეს, რომ ყველაფერი რიგზე იქნებოდა, მხოლოდ ცოტა დრო იყო საჭირო.

აი ასე .. ყველაფერი ხდება (2ნაწ.2თავი)

-განო .. - გაყინული,სუსხიანი ხმა ცხოვრებაში პირველად გაიგო ელენესგან გაიანემ - წავიდეთ,სასწრაფოდ! - ერთ ადგილზე გაშეშებულ დაქალს ხელი კრა და წინ გააგდო,უკან კი მათთვის საყვარელი სილუეტები მოიტოვეს მათთვის არასასიამოვნო გოგონებთან ერთად..! სალაროსთან

მინდა წარსულში დავბრუნდე

მინდა წარსულში დავბრუნდე, ცოტათი შენით გავბრუბდე. მინდა მაჩუქო ვარდები, მერე რა თუ შეგიყბარდები.

გ ა ც ვ ლ ა

ჩვეულებრივი მშვიდი ცხოვრებით ვცხოვრობდი...ზოგადად არმიყვარს ქაოსი...და დაუსრულებელი პრობლემები...გადავწყვიტე სოფლიდან წამოვსულიყავი და მუშაობა დამეწყო თაკო ჩემი დაქალიც ჩემთან ერთად მოდიოდა. -სალი ,ბები მაინც მიდიხარ არა?....სევდიანად გამომხედა

პატიოსანი არაკაცი -1

სკოლა ერთი წლის წინ დავამთავრე,უნივერსიტეტში არ ჩამიბარებია,რატომღაც არ მქონდა სურვილი,ვიცოდი თანხის გადახდა გამიჭირდებოდა,ამიტომ გადავწყვიტე მუშაობა დამეწყო.ცოტა ხნის შემდეგ ერთ-ერთ მაღაზიაში დავიწყე მუშაობა კონსულტანტად,თავიდან არ მიჭირდა მე ხომ

შენი თვალები..ჩემი ფავორიტია ! თავი 2

.სავარცხლის ასაღებად მოვტრიალდი როცა ის უტვინო დამიანე იწვა ჩემს საწოლზე და დებილივით მიღიმოდა..მერე კარგად შემათვალიერა და თვალებში ჭინკებმა დაუწყეს ცეკვა-თამაში..მერეღა მივხვდი რომ ნახევრდშიშველი ვიდექი... -აქ რა ჯანდაბა გინდა? ისე მომეშალა

ლურჯი მთვარე 11თავი

ვიწექით ასე ჩაბნელებულ ოთახში,რომელსაც აივნიდან შემოსული ლამპიონის შუქი ანათევდა,ვიწექით მუსიკით,სუნთქვით და ერთმანეთით სავსე ოთახში,სადაც ის იყო ირაკლი და მე არ ვიცოდი ვინ ვიყავი.

პოლიტიკის თეორია [ნაწილი მეექვსე]

დიდხანს მომიწია ფიქრი. ფიქრი და სხვა არაფერი. სახლიდან არ გავდიოდი მთელი თვის მანძილზე. ვიჯექი და ვფიქრობდი გრძნობაზე, რომელიც ოდესღაც როის მიმართ გამაჩნდა. იყო ეს სიყვარული? თუ გამოუცდელობისგან მიღებული სიამოვნება იყო? და მივხვდი, რომ ამას

მიზანდასახული 3

დადგა პაემნის დღე. როგორც შევთანხმდით ის თავის მეგობრებს წამოიყვანდა მე ჩემსას. მე მხოლოდ ერთი მეგობარი მყავდა თათია... მხოლოდ ის დავპატიჟე. დავდექი სარკის წინ და დავიწყე საკუთარი თავის დათვალიერება...„ როგორი მძიმე ვარ... განსხვავებული... ან

მოდი გავაჩეროთ დრო -1-

ბოლოჯერ ჩავისუნთქავ ინგლისსის ჰაერს და გამარჯობა საქართველო. ჩემი ქვეყანა მაინც სულ სხვაა. ჩემი სახლი, ოთახი საყვარელი ადგილები. უი ხო მე ლილე ვარ, 19 წლის ვსწავლობ ინგლისში. დედაჩემი ანანო დიზაინერი,მხატვარი, მწერალი. მამაჩემი ალექსანდრე, ძველი