სათნოების ორმოცდაათი ელფერი

-პატარა,წითელი ცხვირი-გაიღიმა ალექსმა და თითი ისევ გოგონას ცხვირზე მოათავსა.-პატარა ცხვირი-ისევ გაიმეორა მან და თითით გაეთამაშა ნურას აწითლებულ ცხვირის წვერს.-მე მეუბნები ბავშვი ხარო და ახლა შენ რას აკეთებ ?-იკითხა ნურამ და ალექსმაც მაშინვე მოაშორა

უარყოფილი სიყვარული

მე არ მინდა თვალზე ცრემლი, და არ მინდა შენზე ფიქრი, მაგრამ ვაი ვერ ჩერდება ოცნება და გრძნობა წრფელი. მინდა მუდამ წამეშალოს განვილი და ნაცრისფერი წლები, მინდა მუდამ განუწყვეტლივ ვიარსებო სიყვარულის ფერით.

როგორც ერთხელ შეუყვარდი პაწაწინა ქალს!

ხშირად შენზე ჩუმად ვფიქრობ ან ვუყვები სხვას და ჩემ თავზე მეცინება, ასე რატომ მწამს? რატომ ვაძლევ თავს უფლებას გავცქეროდე გზას და რატომ ვარ მიამიტი ისე, როგორც სხვა? ეს ოცნება შენ გეკუთვნის, შენკენ მიაქვს ქარს: ის გეხება, იკოცნება და მიყვება წამს!

როცა იბრძვი, გწამს, გიყვარს! –4– (დასასრული)

ცხოვრება კამფეტი არ არის, მუდამ ტკბილი გემო რომ ჰქონდეს. არც ფუნთუშაა, ზედ დაყრილი შაქრის პუდრა და ქიშმიშები რომ შეჭამო და შიგნეულზე უარი თქვა. მთავარი შენი მონდომებაა, ამ მონდომებას კი რაღაც მიზანი და სტიმული სჭირდება! ზოგის შემთხვევაში ეს

რთულია კიდევ ენდო 12

-მიყვარხარ,მართალია ამის სათქმელად არც შესაბამისი დრო არის და არც ადგილი,მაგრამ მომიმდა რომ მეთქვა.მიყვარხარ მარიამ,ძალიან მიყვარხარ.შენ ჩემი ნაწილი ხარ.ამას პირველად ვგრძნობ

შენი თვალები..ჩემი ფავორიტია !

მბობენ სიყვარული ცვლის ადამიანსო..ჰმმ მე კი ამის არ მჯერა და სიმართლე გითხრათ არც სიყვარულის მჯერა..ვუყურებ წყვილებს და ვხვდები,რომ ყველაფერს დროის გასაყვანად აკეთებენ..21-ე საუკუნე,"გრძნობების დაცემის" ხანა,პერიოდი როდესაც სიყვარული სულაც არაა

თაღლითი და მატყუარა (დასასრული)

-თქვენი? რა თქვი თქვენიო?-იცინის დადა.-ნუ, რახან თქვენ გინდათ, რომ ჩემი მატყუარა გერქვათ, მუდამ ასე იყოს!-მეუბნება დადა. ვწითლდები, ჩემს ნათქვამს რომ ვიაზრებ, თუმცა მეც ეს არ მინდოდა?! -მეგონა, არ მაპატიებდი!-ვამბობ მე.-გამაოცე!-ავღნიშავ. -ახლა უფრო

დედაჩემი წინააღმდეგია! 2

-შენ ვინხარ? -შენი საქმმე არაა.. გარეთ გამოდი 5 წუთში - უთხრა, ანასტასიას წელზე მოჰხვია ხელი და გარეთ გაიყვანა.. მანქანაში ჩაჯდა.. - აქედან ფეხი არ მოიცვალო! - უთხრა მკაცრად, მანქანის კარი მიკეტა, გასაღებითაც ჩაკეტა და გაეცალა იქაურობას..

ვიდრე ყვავიან შროშანები [13]

_არაფერს ისეთს, რაც არ არის. უბრალოდ აქ იმისთვის მოვედი, რომ ეს გაგეგო, რომ გცოდნოდა შვილი გყავს. ნუ, მხოლოდ სისხლით, თორემ ღმერთმა ნუ ქნას, დაგემსგავსოს_გავიცინე და ორიოდე წამში, მარჯვენა ლოყა ამეწვა... მიხურდა... მტკიოდა... მწარედ გავიცინე,

როცა გაგიცანი...(2)

...სანამ თვითონ არ გამომელაპარაკა: -უკაცრავად, რომელი საათია?-ამ კითხვაზე წამოვიწიე და ჩემკენ მობრუნებულ გოგოს გაკვირვებულმა შევხედე. -ტელეფონი დამიჯდა.-დარცხვენით გამიღიმა და თავისი ღია ცისფერი თვალებით ამომხედა. -12:15 ვუპასუხე დაპროგრამებულივით.