ვიდრე ყვავიან შროშანები [12]

_და ჩვენთან რა კავშირშია შენი შვილი?_მკითხა სანდრომ გაყინული, უემოციო ხმით. ღმერთო, რა ნაბი,ჭვარია. უფრო მეტად, ვიდრე ადრე. ხმამაღლა გამეცინა და სანდროს შევხედე. _შენთვის არამგონია მნიშვნელობა ქონდეს, მაგრამ იცი სანდრო, ის შენი შვილია_ვუთხარი მე

ვინ ვარ მე?!

რელიგიური თვალსაზრისით, ღვთის ხატად და სახედ ვარ შექმნილი, სამყაროს გვიგვინად მოვევლინე. საკუთარი ბედისა და ცხოვრების გამგებელს წუთისოფელი დროებით ნავსაყუდლად უნდა მექცეს და ამქვეყნიური ყოფით იმ ქვეყნად უნდა დავიმკვიდრო სასუფეველი. თუმცა

ტელეფონის ბრალია (სრულად)

გადავწყვიტე დამედო ერთი ლამაზი და ისტორია,იმედია მოგეწონებათ.....სამსახურიდან დაღლილი გამოვედი,დიდხანს ველოდე მარშუტკას,ბოლოს როგორც იქნა გამოჩნდა,როგორც კი ავედი მაშინვე ყურსასმენები გავიკეთე და უკვე მერამდენედ ვუსმენდი Leonard Cohen - A Thousand

უფროსის ვაჟი! [1]

–მიყვარს მიხვედრილი ხალხი– უცებ ამბობს ქრისტი. მილა მის სიტყვებზე ძალიან ბრაზდება, მარგამ არაფერს იმჩნევს, მათ სიტყვის უთქმელად ტოვებს. გაცოფებული მიდის და საიუველირო მაღაზიაში შედგის, ამდენი თეთრი ფერი თვალებს ჭრის. თვალიერებას იწყებს,

გადაგიყვარე სხვა შევიყვარე (6-7)

აი შემდეგი თავიც ველი თქვენს შეფასებბეს იმედია მოგეწონათ...ლექციაზე შევიდა უხმოდ დაჯდა და ფიქრი დაიწყო ფიქრობდა ღირდა თუ არა ანდრეაზე ფიქრი მან ხომ ასე გაიმეტა ასეთი ტკივილისთვის კოშმარად უქცია ღამეები და გული მოუკლა...საკითხავი უყვარდა კი კიდევ? კი

გამომაფხიზლებს ღამე

ფიქრებში გართულს დრო გამეპარა და მიკაკუნებს ღამე ფანჯრებზე! წვიმს... ცა ღვრის უმანკო ცრემლებს და ქარი კვდება ვიწრო რაფებზე! აპრილის წვიმებს რა შეაჩერებს, რა შეაჩერებს მთრთოლვარე ბგერებს?!

"ღმერთო მე აქ ვარ"

მთისა თავზე ხარ,ცივ ნიავსაც გრძნობ თმებს რომ გიწეწავს ურცხვად და ნანობს ეთამაშება სახის ყველა ნაკვთს ნაზად,სათუთად თითქოს არც გაკრთობს

ექსპონატი (სრულად)

ჩემს წინ გაჩერდა და პატარა ბოთლს თავი მოხსნა. თავისი გრძელი თითები ჩაჰყო და უკან მწვანე საღებავში ამოსვრილი ამოიღო. მერე კი უცერემონიოდ დამისვა ეს ხელი ტანზე. თვალები გამიფართოვდა. თავად კი მოჯადოებულივით უყურებდა ჩემს ტანზე წასმულ საღებავს.

შენს წინ დავიჩოქებ...

დილით შემეჭიდა გრძნობა, ვერ მაჯობა, მზის სხივს დაენანა ჩემთვის გამარჯობა, მე არ მომბეზრდება ნათლის დარაჯობა, ჩემთან ყოფნას ნუთუ, ჩემო, გაღმა ჯობდა...ყოველ ალიონზე წყვდიადს გავუცინებ, ვიცი, სადღაც, მაქეთ, შენ რომ მემალები, იცი? მომენატრე, ოღონდ ნუ

ბიჭი სახელად 66-33-XX (სრულად )

ქუხილი კი არადა არ ჩერდებოდა, უფროდაურო მეტად გრუხუნებდა... ტირილის ზღვარზე ვიყავი უკვე მისული. რომ ვაჩემ საბანი გადამხადა, ხმის ამოუღებლად დაწვა საწოლზე, საბანი გადაიფარა, ახლოს მოიწია და გულზე მიმიხუტა. აქამდეც გაგონილი მქონდა მისი გულის ცემა,