ჩემი დასტოინი ბიჭი (თავი 7)

დილიდან საშინელ ხასიათზე ვიყავი, ამიტომ, გადავწყვიტე ბავშვებისთვის დამერეკა. თავიდან დემეტრეს დავურეკე, მაგრამ ტელეფონი გამორთული ქონდა. ვიფიქრე ძინავსთქო, ამიტომ აღარ დამირეკავს. ავდექი ,ვიბანავე ,ჩავიცვი და ქვემოთ ჩავედი.ქვემოთ ლალი და გაბო

თაღლითი და მატყუარა 6

ესეც პატარა ინფორმაცია!-ვამბობ მე. ცოტახანში კაფიდან გამოვდივართ და ერთმანეთს ვემშვიდობებით: -იმის მიუხედავად, რონ ნერვების ჭია ხარ, მაინც სასიამოვნო საღამო იყო!-ვამბობ მე. -ჩემთვისაც, მატყუარავ!-მებნება და მანქანაში ვჯდები. დადას მიმართ გრძნობები

მექალთანე თუ მესაკუთრე....8

-ანი ვინ გირეკავს? -არავინ ტელეფონი უნდა გამეთიშა რომ ხელიდან გამომტაცა -ოხ.. ეს ისევ რეკავს?ლევანი!მემგონი ცოტა მოხვდა იმდღეს და დამატება უნდა -კარგი მომეცი ტელეფონი,უნდა გავთიშო.ჩემი ტელეფონი შეუწყვეტლად რეკავდა. -რატო?ცოტას

შვიდი მილიარდი სახიდან მხოლოდ შენია ჩემი ფავორიტი(მესამე თავი)

არმეძინებოდა კოკაზე მეფიქრებოდა ვერ მივხვდი რას ნიშნავდა მისი ქმედება რისი თქმა სურდა ვინ იყო მისთვის ნათია უბრლოდ ნაშა თუ გოგო რომელსაც სერიოზულად უყურებდა თავში მხოლოდ ეს კითხვები მიტრიალებდა სხვაზე ვერაფერზე ვერ ვფიქრობდი ზუსტად ამდროს მომივიდა

სასურველი ხიზანი (23-24-25-26)

რომანი.._ კი, აქ ვარ. – უპასუხა თორნიკემ და მის კომპანიას შეავლო თვალი. – მომენატრე ჩემო ანგელოზო – მოულოდნელად ძალიან ხმამაღლა ჩასჩურჩულა ყურში და მათთან დატოვა. თამთა გაოგნდა, ძლივს მოახერხა შემობრუნება. ვაკოს ფარული ღიმილი აღბეჭდვოდა, რასაც

ბიჭი სახელად 66-33-XX (8)

ის ოდნავი ღიმილიც დავინახე, რომელიც ასე მიყვარდა, თავი ვეღარ შევიკავე, ცერებზე ავიწიე და მთელი გრძნობით დავაკვდი ტუჩებზე... და სულ არ მაინტერესებდა გაოგნებული მსმენელი ... იქ იმ წამს ვიყავით მხოლოდ ჩვენ ორნი, ჩვენი მუსიკა და წვიმა, რომელიც

ის... ნაწილი 4

ასე ჯერ არასოდეს შემშინებია, სახეზე ხელები ავიფარე და საწოლის თავს ავეკარი, მეშნია თვალების გახელის ნელა გავახილე და ისევ იგივე კადრი სიბნელიდან მომჩერებია... ალბად იმედი მქონდა მომეჩვენა და გაქრებოდა და რადგან სიევ იგივე კადრი შემრჩა კიდევ ერთხელ

მეიმგრძნობები

მიყვარხარ ისეთი, როგორიც ხარ, მიყვარხარ და აღარც კი ვიცი როგორ გადაგიყვარო. მინდა, რომ ეს გრძნობები შევაგროვო და ვიღაცამ ჩუმმად სადღაც შორს გადამიყაროს. მინდა, რომ თვალებში გიყურო, თითქოს სიცოცხლის ბოლო წუთებს ვითვლიდე. გავბედო, პირველმა გაკოცო, და

დამია'ნე

ჩემნაირები მორგს ავსებენ დიდი ხანია , ჩემნაირები არ რითმავენ და არ მღერიან, მთელი ცხოვრება შეშლილივით მარტო არიან *ვხტები ხიდიდან ან სხეულიდან და კვლავ ვამართლებ ჩემს სიმარტოვეს. შენი თვალების დაუნახავად, სუიციდის გზით მიწას დავტოვებ.

შენთან მინდა (3)

იმ ადამიანთა რიცხვში შევდივარ, რომლებიც უბრალოდ გიჟდებიან წვიმიან ამინდში სეირნობაზე... როგორ ხასიათზეც არ უნდა ვიყო, ნებისმიერ დროს გარეთ გასვლა და სეირნობა ყველაზე მეტად მამშვიდებს.. გაბრაზდბული ვარ მშვიდდები, ზედმეტად აცანცარებული ვარ მაინც