ვიდრე ყვავიან შროშანები [10]

_სანდრო_ვთქვი, ორივე ხელი მაგრად მოვხვიე და ჩავეხუტე. ისე შემომაჭდო ზურგზე ხელები, რომ ძვლები ამტკივდა, მაგრამ მე უფრო ძლიერად ვეხუტებოდი და თვალებდახუჭული ვცდილობდი ეს ჩახუტება დამემახსოვრებინა. ეს უკანასკნელი ჩახუტება იყო, ვინ იცის, იქნებ არც...

შენი თამუნია... მეოთხე თავი (თ.ჯ)

დრო მეტისმეტად ნელა გადიოდა, თუმცა ამას არანაირი აზრი აღარ ჰქონდა, უბრალოდ ვსუნთქავდი, ვარსებობდი, ისე როგორც რომელიმე ძალიან უინტერესო ფილმის პერსონაჟი... არც კი ვიცი ზუსტად საიდან ან როგორ გამოვნახე ძალა იმისთვის რომ სრულიად უსულო გავმხდარიყავი,

მახინჯი ვარ

ვდგავარ ჩატეხილი სარკის წინ, რომელიც ორი წუთით ადრე ჩემგან ნასროლმა ჭიქამ ჩაამსხვრია. თუმცა სარკის ნაწილებში მაინც იკვეთება სიმახინჯე. სახეს ამჩვნევია წყლულები, რომლებიც დაგროვილ სისხლსა და ჩირქს კიდევ უფრო გაუმსხვილებია და რბილი კანი მიუჩქმალავს.

არეული წამები

ვიღებ კალამს და ვფიქრონ როგორ დავწერო, როგორ დავიწყო? როგორ გამოვხატო ან გადმოვიტანო ჩემი გრძნობები და ემოციები ფურცელზე? თითქოს აზრი მიწყდება, თითქოს ფიქრები გარბიან, ისე როგორც ახლად ფეხადგმული ბავშვი მიილტვის თავისუფლებისკენ, ასე მივსდევ ფიქრებს

თაღლითი და მატყუარა 7

-მოვიდა, მის მატყუარა!-შესვლისას მესალმება დადა. თუ ამას მოსალმება ქვია! -მისტერ თაღლითო, თქვენც აქ ხართ?-ვითომდა უკმაყოფილოდ ვიძახი, მაგრამ გულს მაინც უხარია მისი ირონიულობა. -როგორც ხედავ!-ხელებს შლის. კაფეში თითქოს ცოტა დათბა და ახლა აქ ისევ

უზომოდ შეყვარებული (1-6)

ბავშვებოო მე ვარ ♡EPICLOVE♡ უბრალოდ გამიუქმდა ეგ აქაუნთი და ახალი შევქმენი ჩემ ისტორიებს ახლიდან დავდებ და მერე იმასაც გავაგრძელებ ბოდიშიით♡♡♡♡მიყვარხაართ♡♡♡

ანარეკლი (ნაწილი მეექვსე) დ ა ს ა ს რ უ ლ ი

-აღარ მინდა ამის მოსმენა გიგა. მითხრა ანამ. -კარგი გადავრთავ. -გიგა, იმედია ამ სახლში აღარ დარჩები. -არა ანა, აქედან რაც შეიძლება მალე წავალ. -გიგა არ გადართო ერთი წუთით. ტელევიზორს აუწიე.მითხრა გიომ. ტელევიზორს ავუწიე. აცხადებდნენ რომ ავარია მოხდა,

ბიჭი სახელად 66-33-XX (9)

ახლოს მოიწია და გულზე მიმიხუტა. აქამდეც გაგონილი მქონდა მისი გულის ცემა, მაგრამ ახლა ამოვარდნას ქონდა. -ვაჩე.. თავი ამოვყავი მისი ძლიერი ხელებიდან და რაღაცის თქმა დავაპირე.. მაგრამ არ დამცალდა... მუჯირი ტუჩებზე დამაკვდა. ძალიან ნაზად მაკოცა... მერე

Disappeared

მე არ შემიძლია შენს გამო გადმოვცურო ზღვა მე არ შემიძლია ყველაფერი დავივიწყო და ვფიქრობდე შენზე მე არ შემიძლია გიყურებდე და არ მძულდე მე არ შემიძლია სადღაც გულის სიღრმეში ოდნავ მაინც არ ვგრძნობდე ტკივილს

მოდი ჩემთან...

ლოყებს ბერავს, გამებუტა ფერია,სახეს წყენის დასტყობია ნიშანი,ზურმუხტ თვალებს სევდა შემორევია,გამიბრაზდა, აღარ უნდა მისანი.ეკალს ვარდის ავაცალე კოკორი,შენს დალალში ჩამებნია მინდოდა,ჩასაყლაპი მყავხარ, თანაც როგორი,მხოლოდ შენი გაღიმება