ჩანახატი (28 თავი)

ოცდამერვე თავი თბილი და ლამაზი გაზაფხული იდგა თბილისში. როგორც უმეტესად ამბობენ, სიყვარულისა და სილაღის პერიოდი, თუმცა ჩვენს წყვილებზე ალბათ ეს ნაკლებად ითქმოდა. ბავშვები მეოთხე კურსს ხურავდნენ, ჯერ სემესტრული, შემდეგ კი დამამთავრებელი, სახელმწიფო

Мне не нужно завтра, если тебя не будет рядом...

როგორც კი დამინახა, სწრაფად გამოექანა თავისი შვილისკენ,ხელში აიტაცა და ყურში ჩასჩურჩულა :"წამოდისხვა ატრაქციონზე წავიდეთ,ვერ ხედავ ის ბავშვი დაავადებულია და მეშინია შენც არ გადმოგედოს"-ო. მაშინ ისე მეტკინა გული, ისე მეტკინა,რომ სწრაფად გადმოვხტი

პაემანი მანქანაში (სრული)

ამვაბი მოგვითხრობს გიჟურ სასიყვარულო ისტორიას...ყველაფერი ისე ნათლად მახსოვს სულაც არ მჭირდება დიდხანს დაფიქრება. უბრალოდ თვალებს ვხუჭავ და სასიამოვნო კადრები ირევა ჩემს გომებაში. თითქოს ვიღაცამ ფილმიდან საგულდაგულოდ ამოჭრაო. იმ დღეს თავს არხეინად

ბედნიერება ჩემთანაც მოვა 7

დილით ბედნიერს გაეღვიძა ელენეს,მამაკაცის სხეულზე იყო აკრული,ფეხები ერთმამეთში ჰქონდათ ახლარათული,ნიკუშას ხელი ჰქონდა შიშველ წელზე მოხვეული და გოგონას იკრავდა,თითქოს მეტს ვეღარ ნახავდა.. მოუთმენლად ელოდა როდის გაიღვიძებდა ელენე,ელენემაც არ დაყოვნა და

შემთხვევითობა არ არსებობს (7)

ბოლო დღე იყო დარჩენილი მათ სამშობლოში დაბრუნებამდე და მარიამს ძალიან წყდებოდა გული, რომ გეგას მალე დაშორდებოდა. გეგა კი საერთოდ არ ღელავდა ამაზე, რადგან მას სხვა გეგმები ჰქონდა. ამ ორი დღის განმავლობაში გოგონა საბოლოოდ გამოჯანმრთელდა და ახლა უკვე

ქალი..

ქალი ოცნება ქალი სინაზე, ქალი ცის ცრემლი ცოდვილ მიწაზე ქალი ოცნება, ქალი ალერსი შენ მოგეფერო მინდა ამ ლექსით, ლამაზო ქალო ტანო–ტატანო

ვინ თქვა ბედნიერი დასასრული არსებობსო? თავი II

დილით მაღვიძარას საშინელმა ხმამ გააღვიძა და ახალი დღის დაწყება აუწყა. თავი ძლივს წამოწია საწოლიდან, რადგან ღამით თითქმის არ სძინებია. ჩუსტების ფლატუნით გავიდა აბაზანაში და წყალი გადაივლო, შემდეგ სამზარეულოში სწრაფად ისაუზმა და ახალი სკოლის გზას

შენ ჩემი სასწაული ხარ! (ნაწილი მეორე)

რომი ეს ხომ მისი ოცი წლის აუხდენელი ოცნება იყო.იმდენი რამ ნახა ბორცვი ცელიუსი,ავენტინის ბორცვი,კაპიტოლიუმის ბორცვი,ვენეციის მოედანი რომის სიმბოლო შადრევანი ტრევი,პიაცა ნავონა,ბერნინის ‘’ტრიტონი“,“ფუტკრების შადრევანი“,პიაცა დელ პოპოლო და სხვა მრავალი

ტყუილ-უბრალოდ კი არავინ იბრძვის!

ტკივილისგან სახეგაცრეცილ სხეულს,ძლივსღა შესწევს ძალა ისუნთქოს. ზურგზე მოგდებულ სიყვარულს სად მიათრევს თავადაც არ იცის. მისი მიტოვება წამითაც არ უფიქრია,მიუხედევად იმისა რომ ცოცხალ-მკვდარს ატარებს.თავადაც ლამის მუხლები მოკეცოს და მიწას

სისუსტე (დასასრული)

სუნთქვაც კი შევიკარი. ბექა მე მიყურებდა, ისე რომ სიჩქარე არ შეუმცირებია. მერე გაბმული სიგნალი მახსოვს, საბურავების დამუხრუჭების ხმა და ბოლოს რაც დავინახე, როგორ გაუშვა საჭეს ხელი და მთელი ტანით გადამეფარა.