რა ავირჩიო სიკვდილი თუ სიცოცხლე? დასასრული

მთელი ორსულობა სტრესი ჰქონდა განგას. პირველი ბავშვის დაკარგვის გამო, ახლა პანიკაში იყო. ეშინოდა, რომ ჩვენს პატარასაც ვერ შევინარჩუნებდით. ვცდილობდით დიდად არ დატვირთულიყო. პირველ სართულზე ჩამოვბარგდით, რომ კიბეებზე სიარული არ დასჭირვებოდა.

ქიმიური მუხტი [10-11 (დასასრული)]

ყველას გვაქვს ჩვენ-ჩვენი საკუთარი თუ საერთო მოგონებები, თუნდაც ორი წლის წინანდელი, მაშინ ყველასთვის და განსაკუთრებით ბელასთვის საშინელება იყო ხელის დაწვა, მაგრამ ახლა ვხუმრობთ ამაზე, როგორ დავტრიალებდით თავზე და განსაკუთრებით ის,

Chocolate 9თავი

იქ ვეღარ ვჩერდებოდი,სული მეხუთებოდა,სარაზე ფიქრები მოსვენებას არ მაძლევდა,ნეტა როგორაა?რას გრძნობს?ნანობს?არა, არა ვიცი,რომ არ ნანობს,ეს მასაც უნდოდა,მთელი მისი სხეული მაგას მეუბნებოდა,ვიგრძენი, მისი თითოეული უჯრედი ვიგრძენი.ვიცი ასე კარგად არ

Emylee (Rain of native girl)

სიყვარული თუ მიწიერია, მეც კი ვიგრძნობდი აქამდე ალბათ მე სამყაროზე, თან გაბუტული ვარ ეს გრძნობა, რომ არასდროს დამყვა ხან კი ერთს ვარქმევ, ხანაც მეორეს, მე სიყვარულის უტყვ სანთე-ლ-ამპარს ჩემი გზა მინდა და ჩემ გზას ვეძებ, მე ვერ ჩავაგებ ქარქაშში

სამყაროს დასასრული...

სიყვარულია ყველაზე მთავარი. სიყვარულია სიცოცხლის ძალა, ბურჯი. ყველაფერი სიყვარულია და სიყვარულით იმართება. ამ ლექსის დაწერა კი ამ სიყვარულის ნაკლებობამ განაპირობა. მე... სიყვარულის ჯადოქარი, ფიცს ვდებ რომ ისევ მოიმატებს სიყვარული, ისევ გავაძლიერებ

შენი ერთი "კიც" საკმარისია

ვინ არ მომწონებია დაწყებული პირველი კლასიდან მეთორმეტე კლასის ჩათვლით. ნუ, ალბათ ბაღის ასაკშიც მომწონდა ვინმე, მაგრამ საბედნიეროდ თუ სამწუხაროდ, არ მახსოვს. მომწონდა კლასელიც, ძალიან ძალიან შორეული ნათესავიც, შეიძლება არც ისე შორეული იყო

მგონი მართლა ვამპირია –7–

არ ვიცი რამდენ ხანს ვამსხვრევდი ყველაფერს.ბოლოს მოვრჩი და რაილის შევხედე ისეთი გახარებული და თან გაოცებული მიყურებდა რომ სიცილი ამიტყდა.მერე დავსერიოზულდი და კარგად შევათვარიელე.თურმე ადამიანის თვალით კიდევ ვერ ვხვედავდი

მე ის აღმოვაჩინე! [1]

თბილისის ქუჩებში თოვლის ფანტელები მოძრაობდნენ. სიცივეს ქუჩების მოყინვა დაეწყო. ფიფქები მიწაზე დაცემისთანავე დნებოდნენ. ჩაბნელებულ ქუჩებში ორიოდე ადამიანს თუ შენიშნავდი. ერთერთი იყო ბარბარე ამაშუკელიც. მიდიოდა სიცივისგან აწითლებული

ნაკვალევი მეორე ნაწილი (6-7 თავები)

შეიძლება ითქვას პოპულარობის ზენიტში მყოფი საკუთარი მდგომარეობით ვტკბებოდი. როგორც ყოვეთვის ტელევიზორი ქართულ არხებზე მქონდა ჩართული. ტელევიზიით ერთ-ერთი ქართული შოუ გადიოდა. წამყვანმა მეტიჩარა ხმით აღნიშნა, რომ როგორც იქნა

დამიბრუნდი(თავი4)

ძალიან გამიკვირდა ჩვენი ’ტრადიცია ’ დაარღვია? დავურეკე და გამორთული ქონდა , ვიფიქრე დაუჯდა თქო და სამზარეულოში ჩავედი, ისეთი სუნები იყოო .. მმმ.. დედას გაკეთებული ყველაფერი მიყვარდა , მითუმეტეს ახალი წლის სუფრა, მე მარიამი და ლილეკო შეთანხმებულები