ნაცრისფერი

-შენ ახალი ფერი შექმენი. -ნაცრისფერი? -როდესაც ადამიანი ხდება სიკვდილი და ის არ კვდება! -ნაცრისფერი ლიზელი. -ლიზელი? -დიახ, ლიზელის საპატივცემლოდ!

სექსუალური მე (თავი 1)

-დღეს რაღაც ახალი სუნამოს სუნი აგდის არა? -შენთვისაა-ვიღიმი და ვუახლოვდები.წამზე ნაკლებში მისი ხელები მიპყრობს,წელზე მხვევს ხელებს და ნელ-ნელა ზემოთ მიდის,თან მისი ტუჩები მეხება და ხავერდოვნად მელამუნება კისერზე,მეც ვეხები ტუჩებით მის სახეს და

მე მომინდა ..9

ეგას თავი დაანებე.. გაბრაზებულმა გოართვა ტელეფონი და სააბაზანოში შევიდა მერე კი სახლი დატოვა დილოთ გაღვიძებულმა ირაკლის სურნელი რომ იგრძნო გააჟრჟოლა, თვალები მაგრად დახუჭა და გუშინდელი ღამე გაიხსენა, თას ბედნიერად იგრძნობდ მაგრამ მოგონებები უდროოდ

ჰაულის მოსიარულე ციხე-სიმაგრე (ნაწილი IV)

როდესაც სოფიმ გაიღვიძა, თავიდან ბოლომდე დღის სინათლეში მოქცეულიყო. რამდენადაც სოფის ახსოვდა, რომ ციხე-სიმაგრეში ფანჯრები არ იყო, იფიქრა, რომ ყველაფერი დაესიზმრა. კერაშიც ჩამქრალიყო ცეცხლი და მხოლოდ ვარდისფერი ნახშირიღა

მტერი შემიყვარდა (თავი 13)

დილით რომ ავდექი დემეტრე გვერდზე არ მეწვა. ალბათ სამზარეულოში გავიდა. მეც ლოზინით წამოვდექი და ფაჩუჩების ფრატუნით გავედი სამზარულოში და თან თმას ვიჩეჩავდი. დემეტრე ყვას სვამდა და სოციალურ ქსელზე ძრომიალობდა. რომ დამინახა მაშინვე გადადო მობილური და

არ მემეტები 1

"ცხოვრება დაუსრულებლად ასეთი მოსაწყენი იქნება, თუ ჩვენი საქმეების კეთებაში ამინდი გვიშლის ხელს, თუკი ჩვენი იმ დღევანდელი გეგმები და მიზნები ამინდზეა დამოკიდებული" თქო და წმოვხტი. კარადა გამოვაღე და ყველაზე თბილი ტანსაცმელი გადმოვიღე რაც კი გამაჩნდა.

ბანდიტი და მე ( Part VIII)

ეს მოთხრობა გრძელდება სისის ხათრით, რა თქმა უნდა, მუზაც ვიპოვნე და იმედი მაქვს, ვინც ადრე კითხულობდა არ ჩამცხრილავთ. ღირსი კი ვიქნები. მომდევნო თავი ამდღეებში დაიდება და ბოლოს წინა თავი იქნება. :) გირჩევთ წინა თავები გადაიკითხოთ, რომ გაიხსენოთ რა

ჩვენ (9)

რა უნდა ეპასუხა ანასტასიას მაშოსთვის, როცა გაოგნებული იჯდა და ვერ იჯერებდა მაშოს ნათქვამს. ვერ იჯერებდა გიგის ასეთ საქციელს, ვერ იჯერებდა იმას, რომ კაცობა არ ეყოფოდა მაშოს ორსულობას შეხვედროდა „ნორმალურად“ და არა გაქცევით. მოერიდა და შერცხვა

უბრალოდ სიყავრული 2

თვალების გახელა მინდოდა მაგრამ ვერ ვახერხებდი თითქოს დიდი ლოდები მედო და ისინი საშვალებას არ მაძლევდნენ თვალები გამეხილა, მაგრამ თავს ძალა დავატანე და შევძელი დამენახა ირგვლივ ყველაფერი. ხალხი ირეოდა და ერთი ქალბატონის ხმა მესმოდა

ნაპოვნი ყელსაბამი • თავი 1 •

– სისხლი მომდის? - ვეკითხები ჩემზე არანაკლებ გაცხარებულ სანდრას. – არა, მხოლოდ გაგიწითლდა. - მამშვიდებს. იქვე სკამზე ჩამოვსხედით. ნოემბრის ცივი ჰაერი მალამოსავით მოქმედებდა გაღიზიანებულ ყურზე. ის ორი მუტრუკი იქვე ახლოს იყვნენ. ჯანდაბა! მეტი არ