Chocolate თავი1

იცოდე ხვალ რესტორანში მოსვლა არ დაგავიწყდეს,6ზე იქ იყავი და იცოდე შარვალი არ დამანახო,სოფიას ეწყინება,რომ არ მოხვიდე-გზაში დამაწია გაფრთხილება,ერთი მაგისიც,ვიკურთხები გულში და კარს ვიჯახუნებ.დედა ლეს***ი,მამა ზედმეტად ევროპელი და მისი ''ძაან

ჩემი არ გეშინოდეს! (თავი 4)

-მასპინძელმა უნდა დაჭრას ტორტი და არა სტუმარმა! - უზრდელი! მართლაც, რომ არ იცის რას ნიშნავს სიტყვა ზრდილობა! -მართლაა? და ის იცი, რომ სტუმარი მორიდებით ზის ხოლმე და გაუჩერებლივ არ ლაპარაკობს?!-გაბრაზებით მომიგო მან. -ვიცი, მაგრამ ეს მხოლოდ მაშინ,

სევდიანი ცა.

ცა სევდიანად იღრუბლა, თითქოს იწყებს იგი ტირილს, ელის ვარსკვლავს,ელის მნათობს მაგრამ არჩანს ის ამ დილით.

სიმდიდრე თუ ბედნიერება 24

საშინლად გაცეცხლებული ვიყავი, რატო მოატყუა დედამისმა უკვე დაიწყო ჩემი წამება, აარა მისგან ასეთ საქციელს ნამდვილად ვერ ავიტანდი მითუმეტეს ლადოს თუ დაგეშავდა ჩემს წინააღმდეგ -რა ჩუმად ხარ?- სააბაზანოდა გამოსული ლადო მომაშტერდა -არ ვარ ლაპარაკის

საღამო

ვაწყობ ლამბაქებზე ლექსის სტრიქონებს და ვცდილობ ვახშამი და რითმა დავალაგო, შენზე მონატრება ამტვრევს ჯებირებს და გრძნობა აღარ ვიცი როგორ დავამაგრო...

ეტლი 2

ჩემი მიჯაჭვული ცხოვრება კიდევ უფრო მიჯაჭვული გახდა.მაგრამ ახლა იმ კაფეზე ვიყავი მიჯაჭვული სადაც დანი მუშაობდა.სპეციალურად იმ დროს მივდიოდი მისი წამოყვანა რომ მე შემძლებოდა.დანი კი არაფერს მაგრძნობინებდა ჩემს ეტლზე და ეს ყველაზე მეტად

*უსათაუროდ*

ალბათ სჯობია აქვე დამთავრდეს, რეალურია დღეს ეს ოცნება, ჩემი სხეული ცოცხლად დამარხეს, რაც კი არ მინდა ახლა მოხდება.

ნაკვალევი (3 თავი)

ვიზრდებოდით, მე უკვე თექვსმეტი წლის ვიყავი, სალომე თოთხმეტის. რამდენიმე დღეში სკოლიდან გვითხოვდნენ. იწყებოდა უსაქმურობისა და გართობის გრძელი სამი თვე. ჩემი მშობლებისთვის, რომ გეკითხათ: - ისედაც ქრონიკულად ვისვენებდი.

ქიმიური მუხტი [2]

ოთახიდან გამოსვლისას, ხელმარჯვნივ , დერეფნის ბოლოში იყო სამზარეულო. სამზარეულოში შესვლისთანავე, ხელმარცხნივ ძველებური სამზარეულოს კარადა იქცევდა ყურადღებას. მოპირდაპირე მხარეს ნიჟარა იყო ჭურჭლისთვის.

ლევან კაპანაძე----გაიბუტე ?

გაიბუტე ? არა აღარ გიხდება ეგ თვალები ირმის თვალნი სევდით რატომ ივსება ? ვიცი ეგეც ოინია პაწაწინა, ცქრიალა, ერთხელ შენმა გაღიმებამ გული გამიწიაღა.