ნისლებში მარტოსულობა

ნისლებს მიღმა კვლავ კიდევ ერთი დიდი კარია, მე სიცივე მკლავს რაც მახსენებს ამინდს ქარიანს, და მეც ავენთე მარტოსული სიგიჟით მკვდარი, ყველა დროება რაც კი მინახავს,

ქვეყანა პოეტებს კლავს!

ქვეყანა პოეტებს კლავს, ქვეყანა პოეტებს აგიჟებს თან ავადმყოფობას ჰგავს, რადგან ემსგავსება საგიჟეთს. და ცხოვრება ზღაპარს თხზავს, ვირწმუნოთ ჩვენივე ქმნილების

მარტოდმარტო

ჯიბეებში ხელები მაქვს ჩაწყობილი და ჩემი სახლის ოთახებს ისე ვათვალიერებ,თითქოს მუზეუმში ვიყო. იაფასიანი ნათურები და ჩამოხეული შპალერი, ცუდ გარემოს ქმნის. სიყწნარეა. სიწყნარეა და სწორად ამიტომ, ყველაზე საშინელი ქაოსის გემოს ვიგებ. მშვიდი ღამეა.

ლეა და კახა (თავი 10) დასასრული

დღეს ჩემი ცხოვრებაში ყველაზე მნიშვნელოვანი დღეა მე და ლეა ვქორწინდებით,ლეამ სიტყვაზე დამიჭირა მასწავლა დაისისა და ტანგოს ცეკვა,ეხლა კი ჩემი ჯერია პირობა პირობაა მე უნდა ვუმღერო მისი საყვარელი სიმღერა.

შენ ისევ გიყვარს..

ცამეტი-გახსენდება მისი სახე ,ნანობ...და იღება ლიფტის კარი,ბარბაცით მიდიხარ და აკაკუნებ რძისფერ კარზე, კარს გიღებს მოკლე წითელ კაბაში ჩაცმული ქალი,სუნამო შანელის ანდა ჟადორის,ვერ არჩევ,მისმა მწველმა მზერამ დაგიბინდა გონება,მისმა წითელმა ტუჩსაცხმა

შოკოლადისფერი “ნაწილი მეორე“ თავი 15

დილა ყავით დავიწყე,სანამ სამსახურში წასვლის დრო მომივიდა სახლში ყოფნით ტკბობა გადავწყვიტე.თბილად მოვკალათდი ფუმფულა სავარძელში და ფინჯანი მოვიდგი,ხელში წიგნი დავიკავე და ყდას დავაკვირდი,შემდეგ ინტერესით გადავშალე მომდევნო გვერდზე და დავიწყე პირველი

ცუდი ბიჭი (თავი 6)

- იმედი მაქვს სუჰოს ფაქტები მოშორებუკი ექნება. რეი ყველა წვრილმანს აკვირდებოდა.ყველანაირი რამ შეიძლებოდა თვალში უცნაურად მოხვედროდა. - მობრძანდით,შეგიძლიათ ყველაფერი დაათვალიეროთ.

ჰაულის მოსიარულე ციხე-სიმაგრე (ნაწილი III)

სოფი მადლიერად შევიდა შავ კარში. ახლოდან ციხე-სიმაგრე კიდევ უფრო უშნო აღმოჩნდა, ვიდრე შორიდან ჩანდა. სიბნელეში, როგორც სოფიმ შეათვალიერა იქაურობა, ციხე-სიმაგრე დიდი ქვებისაგან იყო აშენებული; შავი, ნახშირისფერი, სხვადასხვა ზომის ქვებისაგან.

ჩვენ (8)

-რავიცი, აქამდე ვერთობოდით და არამგონია, ახლა გართობის სურვილი რომელიმეს გვქონდეს,- სწერვულად უთხრა თათამ და კარებში გაიმართა. -შემოვალ რა..-ჩუმად უთხრა მაშომ. თათამ ერთი აათვალიერა და გაიწია. მაშო ოთახში შევიდა და ანასტასიას წინ დაჯდა. -საიდან

მგონი მართლა ვამპირია –3–

მეორე დღეს ჩვეულებრივ კაფეში ვმუშაობდი და უცბათ ჩვენს კაფეში შემოვიდა ის ბიჭი რომელიც ჩემს ხესთან შემხვდა.თან ძალიან გავბრაზდი სიბრაზისგან გავმწვანდი როცა თავაზიანად მომესალმა და გამიღიმა.გავიფიქრე ეს ასიანი დამცინის მეთქი. ლამის სახეში