წვიმები. თავი 3

ირგვლივ ყველაფერი ყვავილებში იყო, თითქოს მესიზმრებოდა, კიმაგრამ საიდან? როგორ? გაოგნებული და ბედნიერი დავდიოთი აქეთ-იქეთ და ჩემთვის ვიცინოდი, რამოდენიმე წუთი ესე გავიდა შემდეგ კი დავსერიოზულდი და თავი ხელში ავიყვანე სკამზე ჩამოვჯექი და თაკოს დავურეკე

შარიდან შარში ~8~

რამდენიმე ხნის მერე ლუკა დაბრუნდა მე ლოგინზე ვიყავი წამოწოლილი (ნუ სხვა რა უნდა გამეკეთებინა) ისე რომ კარებისკენ მქონდა ზურგი შექცეული ლუკას შემოსვლა არც შევიმჩნიე და თვალები დავხუჭე ვიგრძენი როგორ დამაფარა თბილი ადიელა თუმცა მაშინვე წამოვფრინდი.

სრულყოფილებას ერთი ნაკლი აქვს (9) დასასრული

ჩიტების ნარნარმა ჟრიამულმა, ყვავილთა სურნელმა და მზის პაწაწინა სხივებმა, რომლებიც თვალში უჭყიტინებდნენ, ამ სასიამოვნო გარემოში, სიმშვიდეში ნინო ბედნიერებით სავსე გააღვიძეს და ფაქიზ გრძნობების შემოტევისგან სიყვარულის ხასიათზე დამდგარიყო. უხაროდა

ვ/ე

-გამარჯობა,- მიესალმა ელენე ძალიან ცივად და მოკლედ, ისე რომ არც შეუხედავს ვატოსთვის. მთელი საღამო იჯდა და ისმენდა მათ ისტორიებს:როგორ გაერთნენ,რას აკეთებდნენ,როგორ აქებდნენ ვატოს თხილამურზე სრიალის ტექნიკას,კოტეს „მგლის მადას“,ნიკუშას

სვანეთის ტყის ბნელი ანგელოზი (თავი 10)

მე არასდროს შევიცვლები! არასდროს გავხდები სხვა ადამიანი! დავრჩები ის ვინც ახლა, ამ წამს ვარ! დავრჩები მუდამ სვანი და სვანეთის პატრიოტი! მე მუდამ სვანეთის მთის შვილი მერქმევა! მე მუდამ სვანი ვიყავი! ვარ! და ვიქნები! მე არასდროს შევიცვლები! მე მუდამ

უზომოდ შეყვარებული(8)

ბარბარე იმ დღის შემდეგ ყველაფერი იდეალურად მიდიოდა დემე და დაჩი დაძმაკაცდნენ მეც ძალიან დავუახლოვდი გიგას და თემოს მარიამი და გიგაც ძალიან თბილად იყვნენ ამ დროში ერთხელაც არ უჩხუბიათ არც მე და დემე ვიყავით ცუდად ხანდახან თუ ვიკამათებდით ისიც

არასდროს გეყვარები სიყვარულოო? (1)

გამარჯობათ, მე ნინი ვარ, ყველას ძალიან ვუყვარვარ და მალე თქვენც შეგაყვარებთ თავს, უკვე მე-10 კლასში ვარ, მყავს ძალიან მაგარი მეგობრები: გელა, დათო ნიკა, ანა მარი, მარი, ნინო, და მე ჩვენ ერთი სასტავი ვართ თუმცა ცალკეც მყავს საუკეთესო მეგობარი ნაკა

''მთელი ცხორვება მხოლოდ შენ მჭირდი''

მაგრამ შენი ვარ.’’ (ნ.ტოტოღაშვილი) ‘’ ,,მთელი ცხოვრება იმდენად მარტო ვარ, ვინმემ რომ გამიღიმოს, სრულიად საკმარისია იმისთვის, რომ შევიყვარო. თუმცა მარტოობაც მიყვარს, მიუხედავად იმისა, რომ მღლის და გამუდმებით ვეძებ ვიღაცას. ვიღაცას, რომელიც მჭირდება

ошибка (1)

რომ უკან არ დავრჩე და გზა განვაგრძო. ახლა უკვე ფეხის წვასაც ვგრძნობ, ვგრძნობ როგორ მტკივა განგმირული ფეხი, რომელიც სულ ოციოდე წუთის წინ ტყვიით შემილამაზეს. უკანასკნელ ჯან-ღონეს ვიკრებ, ჩამოშლილ თმის დალალებს აქეთ-იქით ვიგდებ და ცრემლებს გაყინული

გაცნობის საიტი -9-

ის წავიდა,მაკოცა ბოლოჯერ და წავიდა.დახვედრაზე უარი ვუთხარი,არ მიყვარს მსგავსი რამეები-მეთქი,მერე აღარც შემხმიანებია.ვფიქორბდი,არ სცალია-მეთქი,მაგრამ ამაზეისტერულად მეცინებოდა.ვიცოდი,რომ ჩემზე გაბრაზებული იყო. და რატომ?