რო მოვდიოდი გითხარი მალე მინდატრებ თქო ხედავ? უკვე მნატრულობ!

გინდა რომ მანაც იგრძნოს თუ როგორ გტკივა,როგორ გიჭირს სუნთქვა,როგორ გეწვის თითოეული უჯრედი და მაში არსებული თითოეული მოლეკულა.გინდა იყვირო თითქოს ეს დაგეხმარება განთავისუფლდე იმ ძლიერი ტკივილისგან,რასაც შენი სული ეჯაჯგურება,ყოველდღე რომ გჭამს უმისობა

ნათელი წერტილი (5თავი)

გავითვალისწინე მამის დარიგება, სიმართლე გითხრათ, დიდად ვერ მივხვდი რატომ, მაგრამ მირჩია თავი შემეკავებინა ქართულად ლაპარაკისგან. როცა მიზეზი ვკითხე, გაეღიმა, ზოგჯერ ასე უფრო მეტს გაიგებ. მისი რჩევა მომეწონა და მძღოლს ინგლისურ ენაზე ვთხოვე, მცირე

მტერი შემიყვარდა (თავი 4)

სიხარულით ჩამოვირბინე უნივერსიტეტის კბეები. ჩემი გრძელი თმები ფრენით მომყვებოდნენ. აი შენით რომ მიაღწევ შედეგს ის ყველთვის გახარებს. გარეთ გიჟივით გამოვვარდი. პირი გაბადრული მქონდა. წინ არც ვიყურებოდი როცა მამაკაცის სხეულს შევეჯახე და ძირს მოვადინე

"ს ა მ ი ზ ნ ე"!-3

საძინებელში რომ შევდიოდი დავინახე ადამიანის ლანდები, ო არა! - ვინ არიან ქურდები? დავინახე ერთს იარაღი ეჭირა და კარებში ჩუმად შემოდიოდა, შემეშინდა(მთელ ტანში გამაკანკალა) სასწრაფოდ საძინებელში შევედი,თაკო გავაღვიძე,კარი საგულდაგულოდ ჩავკეტეთ და

''ამაყი გოგოს დღიური'' (თავი 1)

''დაწყება ყოველთვის რთულია, მაგრამ რაღაცით ხომ უნდა დაიწყოს ადამიანმა'' მე დღიურის წერას ჩემი მოკლე ბიოგრაფიით დავიწყებ. ვცხოვრობ თბილისში, მყავს მეგობრული ოჯახი, ბევრი მეგობარი და რამდენიმე საუკეთესო დაქალი. სკოლა 1 წელზე მეტია რაც დავამთავრე და

ექსპერიმენტი საკუთარ თავზე 4

იატაკზე,ზუსტად ფანჯრის წინ,რაღაც ყუთი ეგდო,მაშინვე შემოვაცალე ცელოფანი და ხელის კანკალით ავხადე თავსახური.შეგნით ერთი წითელი ვარდი იდო და რაღაც ვარდისფერი ქაღალდი.''უფრო მეტი ყურადღებით პატარავ''.''-ბიჭი აივნიდან,გამიელვა თავში და აივანს

სრულყოფილებას ერთი ნაკლი აქვს (5)

წყვდიადმა მოიცვა ერთადერთი ნათელი წერტილიც მასში და ამოუცნობი ფერით დაფარა ის. სრულ სიჩუმეში, სიბნელეში მისი არსებობაც კი უკვირდა და სიბნელეც ისე შემოჰკვროდა და შემოტმასნოდა ყველაფერს, რომ მარტივად მოშორება შეუძლებელი ჩანდა.

მეოცნებე 3

ამ დროს მხედველობაში მომხვდა წინ მდგომი მამაკაცის პერანგი, რომელიც აშკარად ჩემი ყავით იყო შელამაზებული. საშინლად გავბრაზდი ჩემს თავზე, ასეთი დაუკვირვებელი როგორ ვარ ყოველთვის! ნელ-ნელა ზემოთ ავაყოლე მამაკაცს თვალი და ამ დროს უფრო ცუდად გავხდი. როგორ

გზა რომელიც შენამდე მოდის (დასასრული)

გონდ რომ მოვედი პაალატაში ვიწექი. ძალიან მოთენთილი ვიყავი და ისევ ჩამეძინა. -დედაა...დე...დედიკო-ამ ხმამ მომიყვანა გონს. თვალი გავახილე. ჩემი შვილი მეძახდა.უზომოდ ბედნიერი იდგა ჩემს წინ. მე კი უდიდესი ბედნიერება ვიგრძენი, რომ ისევ დედა გავხდი. -დე..

მაჩუქე სიყვარული (8)

ალექსანდრემ ორივე კარგად შეათვალიერა და ბოლოს მზერა ირინაზე შეაჩერა, ქალს მოკლე წითელი კაბა ეცვა, შავი მაღალქუსლებიანი ფეხსაცმელი პლატფორმაზე, წითური კულულა თმები მხარბეჭს უფარავდა, მოკლე კაბა ჯდომისას უფრო ასწეოდა. არც ირინამ დააკლო ვნებიანი მზერა