ყველაფერი ეს ხდება დედამიწაზე მხოლოდ ერთ დღეში

ბევრს ალბათ წარმოდგენაც არ აქვთ, რამდენი უჩვეულო და სასწაული რამ ხდება ამ მოკლე 24 საათში. ბევრს ვერც კი ვამჩნევთ, ზოგიერთი არსებისთვის კი ეს დრო მთელი ცხოვრებაა. ალბათ ეს პოსტი შესანიშნავი მიზეზი იქნება, დავაფასოთ ყოველი დღე და ყოველი წუთი.

ადვოკატი (5)

დილით ადრე ავდექი... სავარჯიშოდ წავედი, თან ჩარკვიანს ვუსმენდიი... საუკეთესო განტვირთვი საშუალებაა ჩემთვის... ძალიან ვნერვიულობდი... მნიშვნელოვანი დღე იყო... სულ სანდროზე ვფიქრობდი..12 საათზე სასამართლოში წავედი... სანდრო გამოიყვანეს..

დიალოგი შენთან (ადრე და 50 წლის შემდეგ)

-მიყვარხარ...-რა?-მიყვარხარ თქო.-ხუმრობ ალბათ.-ღმერთო,როგორ შემიძლია ახლა ვხუმრობდე.-არა,ვერ გეყვარები.-რატომ?-მე ხომ შეყვარებული მყავს. -მერე რა,მაინც მიყვარხარ.-ნუ სულელობ.-სიყვარული სისულელე ნამდვილად არ არის.-სიყვარული კი არა, შენ ხარ

{8}-{9} ამ თვალით უწვდენელ ჰორიზონტამდე...

მაპატიეთ გუშინ ნაწარმოები ვეღარ გავაგრძელე. <3 ამიტომ დღეს ისევ 2 თავს ავტვირთავ. :) :* და კვლავ უმორჩილესად გთხოვთ თქვენი აზრი კომენტარებში დატოვეთ,ეს ძალიან მნიშვნელოვანია ჩემთვის,მირჩიეთ რაიმე. <3 <3

სიყვარული გგავს შენ!

ორი დღე რჩებოდა და წამოსვლას ვაპირედით ბარში ემლოდებოდა გიორგი სწრააფდ სევედი და ადგილზე გავქვავდი დავიანხე ვიღაც გოგო როგორ ეცა გაბრზებული წავედი მათკენ ხელით ნელა გამოვწვიე უკან გიორგი გამომცდელად მიყურებდა

BAKING LOVE (თავი მე-4)

-იმედი მაქვს საღამო იდეალურად ჩაივლის, დღეს მინიმუმ ერთ მეგობარს მაინც თუ არ დავკარგავ შურიანობის გამო, ჩათვალე რომ ჩაფლავდი. -აჰაჰაჰ, კარგად გამაცინე. -მე არ ვხუმრობ.-ეს სიტყვებიც საკმაოდ სულელურად ჟღერდა გვანცასთვის, მაგრამ არც ეს აინტერესებდა.

უკუღმართი ბედი...[თავი მეცხრე]

ყოველთვის, ნერვები ეშლება თავის უბედობაზე..ნერვები ეშლება,თავის თავზე. ყველა ხათა’ბელაში თავს, რომ ყოფს. განა გამტყუნებს კაცი ამ ჩერჩეტ გოგოს?! რას უძვრებოდა იმ თავზე ხელაღებულ ბიჭს, თითქოს მისი დიდი ხნის ნაცნობი ყოფილიყო.ვერც დანიელს გაამტყუნებ?!

მედალიონი

ერთ ქალიქის განაპირას ცხოვრობდა ერთი ლამაზი ქალი , სილამაზით და სიკეკლუცით არავინ იყო მისი სადარი, მისი იმედი და სიხარული იყო ქმარი და ლამაზი შვილი. დროს ატარებდნენ სულ მხიარულად და არა ჰქონდათ მათ გასაჭირი, შვილს მან დაარქვა მან სახელად რეზო,

შენ ჩემი გახდები.... (თავი 11)

როგორ მიყვარდა ზამთარი,ჩემსავით ცივ-თბილი-სუსხიანი,მშფოთვარე,ბობოქარი,განსხვავებული და სპეტაკი...მაგრამ ისე მტკიოდა სული და გული, ზამთარი და მთვარიანი ღამეც კი ვერ მიამებდა ოდნავადაც ტკივილს...ჩემი ''სულის ნაწილიც'',რომ დავკარგე,მაშინაც არ

კიდევ ერთი მთიელი? (ნაწ.4.)

დილა შატილში საოცარია იღვიძებ და ხვდები ,რომ სამყარო მშვენიერია თითქოს დისნეის მულტფილმში აღწერილი სამყარო გეშლება თვალწინ ,ჩიტების ჭიკჭიკი ,სუფთა ჰაერი,ჰაერში გაფანტული თავისუფლება ყველაფერი ერთად ერწყმის ერთმანეთს და გაგრძნობინებს ,რომ ადამიანთა