დამოკიდებული

გამარჯობა - თქვა ანდრიამ და იქ მსხდომებს გაუღიმა - მე ანდრია ჯაჭვლიანი ვარ , 23 წლის , ერთ დროს მეც იგივე პრობლემა მქონდა რაც თქვენ ეხლა გაქვთ , ერთ დროს მეც ვიყავი დამოკიდებული... ეს ჩემმში დიდმა სტერსმა გამოიწვია , ყველას არ გეცოდინებათ რაც

ისე მჭირდები, როგორც ჩაის ერთი ჭიქა წყალი 10

-დედაჩემივით იქცევი -თავი უკმაყოფილოდ გავაქნიე -მოდი დამეხმარე.-მანიშნა დანაზე და კარტოფილის გათლას შეუდგა. მეც ავიღე დანა და ყველაზე დიდი კარტოფილი ამოვარვიე. გათლა დავიწყე და ბოლოს როცა მოვრვი კმაყოფილმა შევხედე ჩემს ნამოქმედარს. -ვსო.

მეცამეტე თვე (მეორე ნაწილი, დასასრული)

_ბელ, ბელ, -გოგონა ხელში აიტაცა მატათამ და იმდენი ხანი ატრიალა სანამ თვითონაც არ დაეხვა თავბრუ. _დამსვი, სულელო! -კისკისს ვერ წყვეტდა ანაბელი. _ჩემი ორსული ცოლი! ეს სულელები ახლაღა მიხვდნენ ანაბელის კაპრიზების მიზეზს და მეც გულზე მომეშვა!

წყვილები ერთნაირი ნიშნით [1]

-ნენე მომენატრები - ვუთხარი მეგობარს და გულში მაგრად ჩავიკარი -მეც ჩემო გოგო იცოდე არ დამივიწყო - მითხრა თვალები მოჭუტა და ცერა თითი ყელთან მიიტანა იმის მისანიშნებლად რომ თუ დავივიწყებდი მომკლავდა -კარგი რა ნენე - გავუღიმე და როგორც კი ხმა გავიგე

ლიზა ვიბლიანი. ადამიანთა სევდა (2)

-1000 წელიშენს ბრძანებებს არ დავემორჩილები! ყველანი მეჯავრებით... ვერ გიტანთ ვერავის...! დაიყვირა და სახლის კიბეები ჩამოირბინა...სანდრომ მიიხედა... გაბრაზებული რომ დაინახა მისკენ წავიდა...-როგორ ხარ ლიზა? ვინ გაგაბრაზე?ასე რომ ყვირი... -შემეშვი რა

ნოემბრის წვიმა. "1"

"როგორ არ მიყვარს ცვლილებები.. მაგრამ ალბათ ასე უკეთესია" - ფიქრებიდან მისი ახალი სახლის წინ გაჩერებულმა ტაქსიმ გამოიყვანა. -მოვედით. -გადმოხედა მძღოლმა და მანქანიდან გადმოვიდა ბარგის გადმოსატანად, ოთხი დიდი ჩემოდანი გადმოიღო საბარგულიდან და

დანიელი და არდა 3

-არ ვიცი უბრალოდ მივხვდი რომ მზად არ ვარ ამისთვის.მარის რაღაც უნდა ეთქვა ზარმა, თუმცა ზარის ხმამ გააწყვეტინა, როგორც კი მარიმ კარი გააღო მის უკან საშინლად გაბრაზებული დანი დავინახე.-გოგო შენ ნორმალური ხარ? რას გავს შენი საქციელი?! მთელ სახლში

Моя моленькая истеричка 5

გულნატკენს ჩამეძინა და დილით საშინელ ხასიათზე გამეღვიძა, არადა ახლა სიხარულისგან მეცხრე ცაზე უნდა ვიყო , სადაც ცა ზღვის ფერია , სადაც მხოლოდ შენ დაფარფატებ შენივე გრძნობებით სავსე, მაგრამ სამწუხაროდ როცა სარკეში იხედები , ტირილისგან , ლოდინისგან

ჩემი მამიკო პრეზიდენტია 2

ოჯახისგან და საზუგადოებისგან განებივრებული ადამიანი ცხოვრებაში უამრავ შეცდომას უშვებს. მთავარია მომავალში ინანოს და საქმის გამოსწორებას წინ არაფერი უდგას. ღმერთი ყველას აძლევს მონანიების უფლებას მაგრამ რა უნდა მოხდეს ისეთი,რომ ჩვენ დანაშაულს

უჩვეულოდ ცისფერი თვალები (1,2,3)

ცხოვრება ათასგვარი სურპრიზებითაა დახუნძლული... შეიძლება ისეთ სიტუაციაში ჩავარდე, რომელზეც ვერც კი იოცნებებდი ან პირიქით... აზრადაც ვერ გაივლებდი, რომ ეს შეიძლება მომხდარიყო..... ჩემ მდგომარეობაშიც ეგრეა... ვერასდროს ვერ წარმოვიდგენდი რომ მე, ანის