შენ ის მასწავლე რანაირად აღარ მიყვარდე...

თვითონ ვისწავლი სიძულვილსაც, შურსაც, ბოღმასაც... ბევრი არ დარჩა ჩემს სიცოცხლეს მიწის მიყრამდე. თვითონ ვისწავლი თოვლის მოსვლას, ქარის მოხრასაც...შენ ის მასწავლე, რანაირად აღარ მიყვარდე.

მებრძოლი (თავი მეექვსე)

დღეები მიდიოდა..არაფერი უკეთესობისკენ არ იცვლებოდა.ალექსანდრე ისევ კომაში იყო,ყველა განიცდიდა მის მდგომარეობას,განსაკუთრებით ლილე,მაგრამ იმედს არ კარგავდა,რომ ალექსანდრე ერთ დღესაც თვალს გაახელდა და კომიდან გამოვიდოდა.

ლაბირინთები ანუ გზა რთული ცხოვრებისკენ (1)

დედასთან მინდა! ძლივს წარმოსთქვა და ტირილი დაიწყო... ბიჭმა კი სიცილი მორთო... -არავინ არ გაბედოს კიდევ ერთი ცრემლი ჩამოაგდოს, თორემ ყველას დაგსჯით! ვის შეუძლია თქვა ცხრაჯერ შვიდი რამდენია? ხელი ასწიეთ! ყველა გაინაბა და ხმას არავინ იღებდა... -მე

...ცოლი კომპანიის სანაცვლოდ... (5 თავი)

ვიწექი ასე და ველოდებოდი როდის შემოვიდოდა ვინმე ოთახში..მე განძრევაც კი არ შემეძლო რადგან , ყველაფერი ძალიან მტკიოდა.. მალე ნაბიჯების ხმაც გავიგე და ოთახის კარიც გაიღო.. როცა ოთახში შემოსული დავინახე გული ამიჩქარდა , თვალები დავაჭყიტე და ისე

შენი ბოლოს წინა კოცნა

გაბანალურდა სულ ყველა სიტყვა, რასაც ვწერ არის ტკივილი მხოლოდ და ვერ ვიხსენებ ,წლების წინ ვინ თქვა, რომ არც ერთ გრძნობას არა აქვს ბოლო. ვზივარ ახლა და ჩამესმის ლოცვად, ძლივსგასაგონი ჩურჩული შენი , თუმცა ყველაფერი წლების წინ მორჩა, მაინც შენზე ვწერ და

ფილტვებს ჰაერი ეცოტავებათ,როცა შენ გიყურებ(2)

ყველანი ოთახებში დანაწილდნენ.მეც საცურაო კოსტუმი ჩავიცვი,გამჭირვალე მაიკა და ქვემოთ ჩავედი.უხ ესენი ჯერ კიდევ არ გამოსულან?მკვდარი სულები.ნაუშნიკები(ყურსასმენების ხმარა არ მიყვარს :დ) ავიღე და ჩემი დიოს მოსმენა დავიწყე. მელოდიას ავყევი და სულ მალე

მოულოდნელი წასვლა (1)

რეკავს ტელეფონიი -გისმენთ- თქვა ნინიმ - გოგოო, ანკა ვარ. ამწამს ჩამოვფრინდი ამერიკიდან და თქვენ რას შვებით ? ქეიფობთ? ხო იძახდით რომ გექეიფათ - კი გოგო ყველა აქ ვართ: მე, ნიკა, ,ოთო , დათო და ლიზა - ოთო რომელი? შენი შეყვარებული? -ხოო გოგოო - კაი

Моя моленькая истеричка 3

ეს ღიმილი რაღაცნაირად შეგიყვარდა ხო ელენა? მელაპარაკებოდა ჩემი შინაგანი მეორე მე, ვსო მახეში გაები… რადროც არუნდა გვიდეს ეს ხო სულ დაგამახსოვრდება… ჩემდაუნებურად მისი ნაკვთების შესწავლით დავკავდი- ბროლივით თეთრი კბილები, ჭაობისფერი თვალები,

გარიგებით ქორწილი (6)

დილით ყველა სასაუზმოდ ჩაავიდა. ეკა:-დილა მშვიდობის შვილებო.-თბილად გაუღიმა რძალს და შვილს. ლიზა:-დილა მშვიდობის.-ყველა გემრიელად მიირთმევდა. ივანე:-დღეს კომპანიაში უნდა მოხვიდე დანიელ. დანიელი:-კარგი,წავალ გავემზადები.-დანიელი ადგა და მას უკან

ბოლო წუთამდე (3)

მთელი ღამე მოუსვენრად იყო გიგა. რაღაც არ აძლევდა მოსვენებას. გული ცუდს უგრძნობდა, მაგრამ რას ?! რა უნდა მომხდარიყო ისეთი ? არავინ იცის... ფაქტი კი ისაა რომ გიგას ერთი სული ქონდა გათენებულიყო რომ მალე ეთქვა ანოსთვის ყველაფერი. გიგა ფიქრობდა...