ტრიალი წრის გარშემო [11]

-უმცროსო მელიქიძე, შენთვის საჩუქარი მაქვს! - დილით შეაკითხა ოთახში ვატომ. ელენე მუცლით იწვა და ბალიში ზედ თავზე ეფარა. -თუ საუზმის მორთმევას არ აპირებ საწოლში, ჯობს გახვიდე - თქვა ურეაქციოდ-დღეს სახლში მიდიხარ! - ახარა გამტაცებელმა-ჰა? - ელენე

მოგონებების ზღვაში "8 თავი"

არ ახსოვს როგორ გაბედა და ნინიასთან მიჩოჩდა. ვერც გაიაზრა ისე გაანდო ამდენი ხნის გულში ნადები ემოცია, ტკივილი... ვერც ის გაიაზრა თუ როგორ მოხვია ნინიას თავისი მკლავები და პირველად, ამდენ ხნიანი განშორების შემდეგ, ნათლად შეიგრძნო საყვარელი სურნელი.

სხეულს თუ მომპარავენ,სული მაინც დამრჩება[დასასრული]

-ლუკა,ნათია წასულია-ვუთხარი მოსულს და ხელში ირაკლი შემრჩა. -ანი-ყვავილები გამოვართვი,მან კი ხელებში ისე მომიქცია,რომ მთელს სხეულში ჟრუანტელმა დამიარა.ახლა მისი სუნთქვა მესმოდა,ახლოdან ვხედავდი მისი სახის გამომეტყველებას და არ მჭირდებოდა ამ ყველაფრის

The h3artless (2)

თამაში დაიწყო.. ლიზა და სანდრო გვერდი-გვერდ იჯდნენ და გამუდმებით ერთმანეთს კოცნიდნნენ.. რამდენჯერ გახედა ტაისიამ და იოცნება მათ ადგილზე ის და ზუკა ყოფილიყვნენ, მაგრამ მალევე მიხვდა რა გულუბრყვილო იყო და ოცნებებს თავი დაანება. სულ რაღაცაზე

ერთად.(4)

ველაფერი მოვუყევი ჩემს გოგოებს და აღფრთოვანებას ვერ მალავდნენ, რატომღაც ვერავის წარმოედგინა რომ ოდესმე მეც შემიყვარდებოდა ვინმე, თან ასე მალე. ჭამა რომ დავასრულეთ და დავისვენეთ ჯერ კიდევ 3საათი იყო დანინა აწუწუნდა. –აუუ საალომეე გეხვეწები დაურეკე

გაგიხსენებ,გპირდები (4)

ინსტიქტურად სალომესკენ გავექანე, მაგრამ დამაგვიანდა. მიწაზე უგონოდ, უმწეოდ ეგდო. სიცოცხლის ნიშანწყალი არ ემჩნეოდა. მის დანახვაზე თვალები დამიბნელდა, კინაღამ წავიქეცი, მაგრამ თავის ძლივს შევიკავე, გაფითრებული სახით სალომეს მივვარდი და მის გონზე

ზაფხულის ერთი ლამაზი დღე იყო 5

3 სართულიანი სახლის წინ ვიდექი და ვუყურებდი როგორ გადმოჰქონდა პროდუქტები რატის მანქანიდან, მალევე გააღო სახლის კარი და ყველაფერი შიგნით შეიტანა. მეც უკან შევყევი და უხმოდ დავჯექი იქვე მდგარ დივანზე. სახლში ციოდა ამიტომ არც მიფიქრია ქურთუკის

ფოტოებზე აღბეჭდილი ცხოვრება (5 ნაწილი)

ხომ არსებობს რაღაც მომენტი და გონია რომ ამაზე დიდი ბედნიერება არ არსებობს,არ არსებობს იმაზე დიდი ბედნიერება როდესაც საყვარელ მამაკაცს უძღვნი თავს და მისი ხდები.როგორც სულით ისე სხეულითაც და იცი რომ ეს გახდომა სამუდამო იქნება,შეუძლებელია რომ ეს

ნოემბრის წვიმა. "10"

-გავიყინე. -კანკალებდა მია. -მოდი, მალე გამოიცვალე, ტუჩები სულ გაგილურჯდა. -ზურგჩანთა მიაწოდა დანიმ და თვითონაც გახდა დაიწყო. -გავცივდებით.. -ამოიკრუსუნა გოგონამ და მშრალი ტანსაცმელი ამოალაგა. "კარავში ვართ, არინერვიულოთ." -მიწერა დანიმ

არ დაგთმობ(5)

დედაჩემი მირეკავდა.. მისი ნომრის დანახვისას მივხვდი როგორი ცუდი შვილი ვარ... რამოდენიმე დღეა მისთვის არ დამირეკავს.. _ხო დეე.. _ სად ხარ შვილო დაკარგული არ უნდა გამაგებინო შენი ამბები? გასკდა გული ნერვიულობით..