შემიყვარე თუ გაბედავ (5)

მე მეგონა მხოლოდ აქ მოგიყვანდა დაეს შემოგვყვა კიდეც და წასვლას აშკარად არ აპირებს. წარბაწეული გავხედე მიხვდა და გაეცინა.–თქვენი თავი ჩამაბარეს დაკიდევ გაეცინა.ვიღაცას კარგი ოჯახი ვეგონებოდით ისე დავდიოდით. პარკში საკმაოდ ბევრი ხალხი იყო. სრულიადაც

მხსნელი 13

ნერვებმა მიმტყუნა და მანქანის კარები რომ გამოაღეს გონება დავკარგე. თვალები რომ გავახილე დედა დავინახე და ტირილი ამივარდა. ყველაზე უკეთ გამოსდიოდა ჩემი დამშვიდება. როცა ვეხუტებოდი და მის გულისცემას ვგრძნობდი ჩემდაუნებურად ვეთიშებოდი სამყაროს. ასე

სხეულს თუ მომპარავენ,სული მაინც დამრჩება[1]

გოგონა,რომელიც ჯერ კიდევ დედის არასწორი ქორწინების მსხვერპლია..ნარკომანი და ლოთი მამა,რომელმაც ბავშვობა ჩაუმწარა და ახლა მშვენიერ წლებსაც ართმევს..დგება დღე და გოგონა არჩევანს აკეთებს...მის წინ უკვე ცხოვრება თავისი მთელი სირთულეებითაა წამოჭიმული..

ჩვენ თუ არა ჩვენი შვილები მაინც იქნებიან ერთად (სრულად)

ჩქარი ნაბიჯით მიუყვებოდა სასაფლაოსკენ გზას, სწრაფად გააღო სასაფლაოს კარები და თვალებით დაუწყო ძებმა უკუნით სიბნელეში მუხის ხეს, რომელიც შუაგულში იდგა. გეზი ხისკენ აიღო, ტელეფონი გაუჩერებლად რეკავდა, მაგრამ ახლა არავინ და არაფერი აინტერესებდა ლუკას

დაფიქრდი - 1

დილის ხუთი საათი ხდებოდა სადარბაზოში ფეხის ხმა რომ გავიგე, კიბიდან წამიერადვე წამოვხტი და კიბეებს ჩავუყევი. თავბრუ დამეხვა და ოდნავ წავბარბაცდი. ბიღაც ბიჭი იდგა. შემომხედა. -აქ ცხოვრობთ? -არა, ბიძაშვილთან ვიყავი სტუმრად. -მგონი ნასვამი ხართ და

დანიელი და არდა 4

-მოკლედ სანამ შენ მოგიყვანდი ცოლად ერთ გოგოსთან მქონდა ურთიერთობა მერე დავშორდი და შენც გამოჩნდი ჩემ ცხოვრებაში, გუშინ ლიკამ დამირეკა ვისზეც ახლა ვსაუბრობ და მითხრა რო ორსულად არის, გეფიცები შენ რო მოგიყვანე იმის მერე არ გავკარებივარ.ხმა ვერ

ალბათობის თეორია (11)

"მიყვარს მე გუგა, მასაც ვუყვარვარ და როგორც ჩვენ დაგვინახავ, განზე იარე, გაფრთხილებ! – საჩვენებელი თითი ცხვირწინ აუფრიალა გახევებულ რეზის. –მიზანში თქვენი მომავალი ოჯახის დანგრევა არ მაქვს... – თქვა რამოდენიმე წუთიანი პაუზის შემდეგ გაოცებულმა."

'' რთულია იყო ადამიანი ''

რა უცნაურები არიან ადამიანები ! მათ მიერე დადგენილ კანონებს ემორჩილებიან და მუდამ იბრძვიან საკუთარი კეთილდღეობისთვის და თუ არ შესწევთ ძალა ბოლომდე იბრძოლონ ,საკუთარ ბედს უფალს მიანდობენ ხოლმე.

უამრავი წუთი ცხოვრებიდან 11თავი

-ვაა სანდრო როგორ ხარ?გიორგი გადაეხვია და ხელი მხარზე დაუტყაპუნა-კარგად ძმაო შენ?რამდენი ხანია არ მინახიხარ-ხო ბიჭო,მოდი გაიცანი ანასტასია ჩემი შეყვარებული-სასიამოვნოა ანასტასია–ხელი გამომიწოდა მე კი შეშინებულმა ჩამოვართვი,ის რა მართლა იცნობდა

ნანატრი ბედნიერება...

საავადმყოფოს კარი სიმწრით მიიჯახუნა და გააფთრებული დაუყვა კიბეებს, ტანზე ჯერ კიდევ სისხლიანი ჯინსი და თეთრი "უკვე წითელი" ზედა ეცვა, სახე კი სახეზე საშინლად იტო დალურჯებული და დასისხლიანებული, თუმცა ეს ვის აინტერესება, მიდიოდა და არ იცოდა სად,