ტრიალი წრის გარშემო [7]

-ეჭვი მაქვს მელიქიძე გამომძიებელს ეპრანჭება - ხმამაღლა თქვა ნატამ, რომელიც კიბეებთან ელოდებოდა-რა სისულელეა, მამაჩემის ტოლია - ღიმილი მოიშორა სახიდან ელენემ-ეს თუ მამაშენის ტოლია, მამაშენი მუმიაა -ნატა გეყოფა რა, ვაგვიანებთ - ხელი მოკიდა მეგობარს და

მილანიდან ისევ თბილისში [11]

უკვე როგორ ენატრება კიტა, ცოტაც და იტირებს ეს ბიჭი კიდევ მთელი საღამოა არ ასვენებს. -აქ რა გინდა ანი? -შეყვარებული მირეკავდა და შიგნით არ ისმოდა და მე ანამარია მქვია და არა ანი-ნერვებმოშლილმა ყველაფერი პირში მიახალა. ლევანმა გაოცებულმა შეხედა

all you need is love (2)

-ნუცა, შენ არმიცნობ.. არიცი ჩემი ცხოვრება... ამიტომჯობია თუ საერთოდ ფიქრს შეწყვეტ ჩემზე.. ამრინდა ვინმეს გული ვატკინო.. მითუმეტეს შენ.. ყოველდილით ვზივარ შენი ავინის პირდაპირ, რადგან ვიცი დილით ადრე გიყვარს აივანზე გამოსვლა... არმინდა გაწყენინო,

ზაფხულის ერთი ლამაზი დღე იყო 3

-წავედი მე შევხვდები ლიკას და ლევანს მერე ანდროს და მოვალ მალე არმოიწყინოო-გარედან სიცილით მივაძახე და გავიგონე როგორ დააბრახუნა კარზე. კიბეები ჩავირბინე და კაფისკენ წავედი. შესულს მაშინვე მომხვდა თვალში ლიკა და მისკენ წავედი-შენ რა მართლა წიგნები

ბოლოს მაინც ჩემთან იქნები!!!(8)

დილას უცებ ავდექი და სოფი წამოვაგდე მოვემზადეთ და დაბლა ჩავედით საუზმის კეთება დავიწყეთ..როდესაც დავამთავრეთ ყველაფერი ლამაზად დავალაგეთ და ბიჭების გაღვიძებას დაველოდეთ ჰორიზონტზე კი იცინიც გამოჩდნენ.-მითხარით რომ მესიზმრება-მთქნარებით შემოვიდა

დამიბრუნე სიყვარული (3 თავი)

მეორე დილით ანამ პირდაპირ ლევანისკენ აიღო გეზი, ცხოვრება დასცინოდა...სხვანაირად შეუძლებელი იყო... ადვოკატს რომელსაც ფული დაუტოვა მობილუორი გათიშული ქონდა, ოფისი კი დაკეტილი. უკვე მიხვდა თაღლითთან რომ ქონდა საქმე, მაგრამ იმ ფულის გარეშე ეს ხუთი წელი

უამრავი წუთი ცხოვრებიდან 15თავი

-გისმენ ანასტასია.როგორც კი შევედით მაშინვე მითხრა და ჩემსგან მოშორებით დადგა-მაინტერესებს მაშინ რომ მითხარი ჩვენს შორის ყველაფერი დამთავრდაო მართალია?-ჰო,აზრი არ შემიცვლია-აჰ,გასაგებია.ხელი შუბლზე მივიდე და უხერხულად შევიშმუშნე-მაგრამ ესე აპირებ

აუხსნელად მიყვარხარ (თავი 4)

ერთიანად დამაჟრჟოლა ტანში მისი ტუჩები ჩემსას რომ შეეხო. ირგვლივ ყველაფერმა დაკარგა ინტერესი. ვერ ვეწინააღმდეგებოდი, არ შემეხლო. მსგავსი გრძნობათა კორიანტელი არასოდეს დამხვევია თავს. ვგრძნობდი როგორ ვიძირებოდი ვნებების ზღვაში. სხეულს გონება გაეთიშა

გადამარჩინე... (ნაწილი 2)

ნოემბერი...-ვაჩე, მოგენატრები?-მე ეხლაც მენატრები...-რატომ უნდა გაგიშვა მაშინ?-გთხოვ, ოღონდ არ იტირო... ნინე, ვერ ვიტან შენს ცრემლებს... -რატომ მიდიან ის ადამიანები, ვინც ყველაზე ძალიან გიყვარს? რატომ გტოვებენ?.. ვაჩე, აღარ მინდა მიყვარდე... რომ არ

გაგიხსენებ,გპირდები

გაზაფხულის სურნელით გაჟღენთილ ქუჩებში ნელა, ხელჩაკიდულები ვსეირნობდით. მხოლოდ მე და ის. მაღალი ლამპიონები სადაც წავიდოდით ყველგან გზას გვინათებდნენ, თითქოს ფეხდაფეხ დაგვყვებოდნენ. ირგვლივ მდუმარება მეფობდა. ჩვენც არ ვარღვევდით ამ გაბატონებულ სიჩუმეს