მეტეორი

ეს ნაწყვეტია ჩემი ახლად დაწყებული რომანიდან :* წაიკითხეთ და დააფიქსირეთ თქვენი მოსაზრება :* თურამე თავიდან დავიწყებბ.ანქანიდან გადავედით და ნელი ნაბიჯებით დავდიოდით ტროტუარზე. ჩემზე იყო მოფხატებული და ხელს ძლიერად მიჭერდა.. არ მჯერა.. მასთან

ჯარის ქალი (10)

მხოლოდ ქალბატონი ნათელა არ იყო ამ ამბით გაკვირვებული, მთელი აკადემია გააკვირვა ამ ამბავმა, რა ხდებოდა? დამიანი და ბელა ხომ სულ კამათობდნენ, ჩხუბობდნენ, ერთმანეთს ვერ იტანდნენ და ასე უცებ რა მოხდა მათ შორის? ირგვლივ მხოლოდ ამაზე ლაპარაკობდნენ.

მთვარის შუქზე (3 თავი)

-ეს სად მომიყვანე? არავინ არ არის ზღვაზე , მაისში , ღამის 4 საათზე ! -ჩვენც გაფრენა ვიცით მხოლოდ (ნიკა) -გიჟი ხარრ გ ი ჟ ი ! (ელენე) -ცურვა იცი? (ნიკა) -არა , ჩემი ბავშვობის მეგობარი მდინარის დინებას გაჰყვა და საშინლად მეშინია წყლის... (ელენე)

მე შენ აგირჩიე, პატარა ქალბატონო! 15

-იცით, დიტო ავარიაში მოყვა, კიდევ კარგი დროზე მივუსწარით და საავადმყოფოში მოვიყვანეთ, ახლა ოპერაციას უკეთებენ, მის ოჯახს უკვე შევატყობინეთ, მობილურში ვნახეთ რომ ბოლოს თქვენ დაგირეკათ, და ამიტომ თქვენც გაგაგებინეთ.

ვერეს მსხვერპლი(თავი6)

თამარი პირდაპირი და გამბედავი იყო და მაშინვე მივიდა ლაშასთან. -ლაშა,ჩამოხვედი?-მიაშტერდა ბიჭს,რომელიც ცოტა ხნით სოფელში იყო წასული იმ მიზეზით,რომ ახლობელი გარდაეცვალა. ბიჭი დაიბნა.თამარი მას კარგად იცნობდა...დარწმუნებული იყო მის სიყვარულში,მაგრამ

მინდა იცი?

საოცარი მუსიკაა, წყნარი მინდა, იცი?- მეც, რომ ვიყო “მთვრალი“... გამიღიმებ, გაგიღიმებ მაშინ, ჰოდა, იქნებ გახანგრძლივდეს წამი... გაფერადდა გამოწვევა, ქარში ... ლექსს მომიძღვნი? - არ დაგრჩები ვალში- მეც, ხომ, მიყვარს მოხელთება კალმის, მეც გიამბობ,

ლევან ხაჩიშვილი (14)

ძალიან ბევრი ვიტირე ძალიან ბევრი,თვალები სულ დაწითლებული მქონდა.მთელი ღამე ვტიროდი,ჰო არ მინდოდა ამერიკაში წასვლა.ეს ხალხს რომ გაეგო დამცინებდა,ზოგი მთელი ცხოვრება ნატრობს უცხოეთში წასვლაზე და ვერ მიდის მე კიდე ჩემივე ნებით ვამბობდი უარს.

''არის რა''-ს პრინციპი (სრულად)

-თანახმა ვარ შეკვეთა მივეცით,მე მსუბუქი სალათი და თეთრი ღვინო შევუკვეთე. -აი ისიც მოვიდა ფეხზე წამოვდექი რომ რუსულად მივსალმებოდი რომ ერთ ადგილას გავქვავდი მომღიმარი დანიელი რომ დავინახე. -გამარჯობა ლიზა -კი მაგრამ შენ ბაკურიანში არ .. -ხო ლიზა

უკანასკნელი გაფრენა [5]

აღარ დაუყოვნებია ნინას, ლურჯი თვალები სუსტად, მაგრამ შეძლებისდაგვარად კვლავ შეანათა მის სახეზე დაშტერებულ მეგობრებს. ბენდელიანს მოეჩვენა, რომ ნინას ზღვა აღარ იყო ისეთი მუქი. ტკივილს ვეღარ გრძნობდა ნაკანი, აღარც სხეული უცახცახებდა და აღარც ფრჩხილები

ერთი ნახვით შეყვარება (2თავი)

უკვე სახლში ვიყავი ისე მეძინებოდა ფეხზე დგომის თავი რარ მქონდა და დავწექი ქეთი მწერდა მაგრამ ისე ჩამთვლიამ ვერც გავიგე დილას მომაკითხა იმდენჯერ დააზარუნა რო ბოლოს ძლივს გავიგე ისე მეძინა ნუ ჩემ ძილზე რომ მოვყვე შემრცხვება 11 ზე ვწვები და შუადღეს 3